Het oorlogsgenre is voor veel ontwikkelaars een inspiratiebron om een game op te baseren, waarmee dit genre meteen moordend is. Electronic Arts besloot om deze reden hun Medal of Honor reeks na Airborne tijdelijk terug te trekken, maar laten de franchise nu terugkeren.

De jaren van afwezigheid zorgen ervoor dat het ontwikkelteam eens goed heeft gekeken naar het verleden en vooral ook naar de toekomst van de serie. Het heeft ze uiteindelijk doen besluiten om de Tweede Wereldoorlog achter zich te laten en te richten op een geheel andere setting. Het is een behoorlijke ommezwaai in de serie en om deze reden is ook besloten om dit keer geen subtitel te gebruiken, maar de game simpelweg Medal of Honor te noemen.

Onder deze bekende naam lijkt de titel hetzelfde pad te bewandelen als Call of Duty, welke we gerust kunnen zien als de grootste concurrent binnen het genre. Gekozen is namelijk voor een hedendaagse setting waarbij de Amerikanen Afghanistan binnen vallen om het op te nemen tegen de Taliban. Veel nadruk is hierbij gelegd op de Tier 1-soldaat, de elitesoldaten die enkel worden ingeschakeld in zeer lastige situaties. De keuze voor het land of zelfs de getoonde strijd is wellicht niet geheel origineel, maar geeft ons wel een accuraat beeld van oorlogsvoering.


Binnen Medal of Honor is getracht van alles wat mee te geven. We spelen dan ook met meerdere personages, nemen meerdere geweren in de hand, vuren zowel vanuit de lucht als van de grond en krijgen diverse klassen voorgeschoteld binnen het Amerikaanse leger. Het is Electronic Arts te prijzen dat ze in dit alles altijd de balans weten te behouden, zo zoekt de game weliswaar meermaals het randje op die realiteit en fictie scheidt, maar gaan ze hier nooit overheen. Grote reden hiervoor is dat er nauw is samengewerkt met betrokken partijen, hetgeen de game een grote authenticiteit geeft. Je voelt de spanning wanneer je een gebied intrekt waar de Taliban zich schuil houdt, hoort daadwerkelijk de verschillen tussen de diverse typen wapens en wordt hierdoor al snel een onderdeel van het geheel.

Met de achtergrond of de uitwerking van de genoemde elementen is dan ook niets mis, maar toch is Electronic Arts een wezenlijk onderdeel van de game vergeten, namelijk de techniek waarop de titel draait. De gehele game krijgen we te maken met scripted events, oftewel gebeurtenissen die pas activeren op het moment dat jij het juiste punt benadert hebt. Enerzijds betekent dit dat je precies op een juiste locatie moet staan om verder te kunnen, anderzijds kan het dus ook zijn dat je team eerst bij je moet komen alvorens het script activeert en je verder kunt. Om je vrijheid nog verder in te dammen is er gebruik gemaakt van onzichtbare muren, zodat je toch vooral de scripted events niet voorbij kunt lopen. Het past weliswaar geheel in het lineaire verloop van de game maar zorgt er tegelijkertijd voor dat de game niet altijd een even vloeiende ervaring voorschotelt.


Gedurende de speeltijd bekroop me meermaals het gevoel dat Medal of Honor beter een maand later in de winkels had kunnen liggen, gezien de vele bugs waar de game nog mee te kampen heeft. Veel van deze problemen hebben te maken met de graphics, die op zichzelf zeker niet lelijk zijn, maar wel meermaals steken laten vallen. De ene keer liep ik dwars door een vijand heen (waarbij ik daadwerkelijk door hem heen kon kijken), de andere keer werden graphics erg laat ingeladen en zo waren er meerdere momenten waaruit bleek dat de titel op het gebied van techniek meer tijd nodig had. Er waren zelfs momenten waarbij ik simpelweg een checkpoint opnieuw op diende te starten omdat ik vanwege een bug niet verder kon.

Zelfs op de lastigste moeilijkheidsgraad is Medal of Honor niet heel lastig om uit te spelen, iets wat deels toegeschreven kan worden aan de matige kunstmatige intelligentie van je tegenstanders. Toegegeven, ze zoeken goed naar cover en bieden behoorlijke tegenstand, maar dit altijd in een vastgesteld patroon. Gelukkig is er na het uitspelen van de campagne ook nog genoeg te beleven in de Tier One mode. Alhier speel je alle missies nog eens na, maar dan op een nieuw vrijgekomen, nog lastigere moeilijkheidsgraad. De uitdaging is hierin niet alleen om de missies uit te spelen, maar dit ook nog zo snel mogelijk doen. Bepaalde acties (denk aan headshots en melee aanvallen) doen de tijd hierbij voor even bevriezen en aan het einde van de rit kun je zien op welke positie je van de wereldwijde rankings terecht bent gekomen. Deze rankings zijn ook nog eens onderverdeeld in verschillende elementen, denk aan de snelste tijd, de moord van de grootste afstand, het aantal headshots, et cetera.


Naast de enigszins korte singleplayer is er ook nog een uitgebreide multiplayer aanwezig, ontwikkelt door Battlefield ontwikkelaar DICE. Gekozen is voor matches tussen 24 spelers in modi die ons niet vreemd zijn, denk aan bijvoorbeeld deathmatch en sector control. Getracht is vooral een grote mate van realisme na te streven, een headshot betekent dan ook dat je meteen het loodje legt en niet hoeft te verwachten dat je nog bijgebracht kunt worden door één van je teamleden. De snelheid ligt hierbij behoorlijk hoog en je kunt hierdoor overvallen worden wanneer je net de veel rustigere singleplayer hebt doorlopen.

De maps zelf zijn niet al te groot en daardoor redelijk overzichtelijk. Dit is geen voor- of nadeel, maar wel een punt om over na te denken wanneer je een keuze voor een multiplayer game maakt. Uiteraard kunnen we zelf weer een klasse kiezen waar we ons vervolgens verder in kunnen specialiseren en zelfs speciale onderscheidingen in kunnen behalen. Je zult hiervoor echt moeten werken, maar het resultaat mag er dan ook zijn, denk aan een realistische weergave van de killstreaks die we kennen uit de Call of Duty serie.


Medal of Honor is enkele jaren weg geweest maar Electronic Arts heeft zeker niet stilgezeten. Het bedrijf gaf meermaals aan dat ze met één nieuwe uitgave niet direct de markt over konden nemen en na het spelen van deze eerste nieuwe uitgave moeten we ze hierin gelijk geven. Medal of Honor is weliswaar een zeer interessante titel geworden die je als shooterfan zeker eens zult willen spelen, maar de achterliggende techniek blijft helaas achter op het idee zelf. Vele bugs plagen de gameplay en de kunstmatige intelligentie van je tegenstanders had net wat beter gekund. Gelukkig staat hier wel een zeer sterke multiplayer tegenover die zeer goed verzorgd is en de replaywaarde flink omhoog brengt, hetgeen gezien de geringe duur van de singleplayer ook wel nodig is.