Het was een regenachtige dag in oktober en het slechte weer zou niet zo snel verdwijnen, maar toch gebeurde er iets moois op deze sombere dag. Het was op deze dag dat meneer F.P.S en mevrouw R.P.G elkaar ontmoetten in een rustig cafeetje. Van het een kwam al snel het ander en zo werd Borderlands geboren.
Zoals al eerder werd gehint biedt Borderlands een hele hoop aan (zij-)missies die wachten om voltooid te worden. Veel is altijd goed, maar toch kan ik er niet omheen; naar loop van tijd zijn de missies veel van hetzelfde en niet meer even spannend. Vooral wanneer je in je eentje de wereld van Pandora trotseert kan dit het geval zijn. Natuurlijk kun je er voor kiezen om de zijmissies voor lief te laten en je compleet te focussen op de hoofdlijn, maar dan mis je die felbegeerde beloningen, die vaak genoeg bestaan uit extra sterke wapens. Dit is toch een extra motivatie om alle opdrachten uit te voeren, en gelukkig maar, want het verhaal is niet zo heel sterk dus daar moet je het niet voor doen in Borderlands.
Grafisch is Borderlands geen standaard FPS/RPG. De cell-shaded technieken die de game een cartoony look geven zijn niet helemaal nieuw, maar de uitwerking is haast perfect. De personages en omgevingen zijn ondanks de aparte vormgeving erg gedetailleerd en de stijl past heel erg goed bij de game en diens sfeer. Borderlands wil niet als een hele serieuze game worden beschouwd. Dit blijkt natuurlijk uit de toepassing van cell-shading, maar ook uit de verschillende humoristische details in de game. Badass Midget Shotgunners en vijanden met negen tenen en drie ballen zullen je geregeld van het leven proberen te beroven in de game. Om over de alsmaar fanatiek dansende mini-robot Claptrap nog maar te zwijgen.
Over het gebruik van geluid in de game valt niet veel te klagen. Er valt ook niks over te beamen maar dat is iets wat we bij alle andere – wel uitblinkende – aspecten van de game maar voor lief moeten nemen. De meeste wapens klinken natuurlijk (voor zover dat kan met een enkel wapen dat met zigzaggende blauwe laserstralen schiet) en de voice-acting is overtuigend genoeg om niks aan te kunnen opmerken. Jammerlijk is wel dat bepaalde uitspraken keer op keer terug komen in de game. De oh zo vermakelijke robot Claptrap zul je geregeld tegenkomen in de game maar zijn hoeveelheid verschillende uitspraken is te minimaal. Op een bepaald moment zou je hem liever even vriendelijk uitschakelen zodat hij eindelijk zijn mond houdt over zijn geweldige danstechnieken.
Borderlands is één van die games die niet helemaal tot zijn recht komt naast al het andere pracht waarmee we verwend worden. Dat is jammer, want Borderlands hoort hier zeker tussen. Door de gigantische hoeveelheden aan wapens en andere voorwerpen snak je telkens naar meer van de game en de gedeelde FPS/RPG ervaring zoals Borderlands die aanbiedt zorgt ervoor dat het een unieke ervaring levert voor fans van beide genres. Het verhaal is een beetje aan de zwakke kant, maar met de vele zijmissies biedt de game je zo'n 25 uren aan speelplezier, het dubbele als je ook voor de high-level, tweede playthough gaat. Vooral de coöperatieve modus die online of via split-screen kan worden gespeeld is een element die de game het spelen waard maakt. Een echte aanrader dus, halen die game!
|
88
.
