Zoo Keeper is simpel en eenvoudig. Het is zelfs zo simpel dat als je deze review gelezen hebt, je bijna geen reden meer hebt om het spel te spelen. Je zult het dan al bijna door en door kennen, en je zult niets nieuws meer ontdekken. Maar als je wilt weten of dit spel al dan niet de moeite waard is om te kopen, zul je eerst deze review moeten lezen, om erachter te komen. De lezer staat hier dus voor een dilemma.

De tweede singleplayermode is Tokoton. Eigenlijk is dit precies hetzelfde als Normal Mode, alleen begin je meteen met een quotum van 100. Ook is dit spel nooit afgelopen, je kunt oneindig je quotum verhogen. Ik vind Normal Mode al te eentonig en te lang, maar de idioot hoge quota en het vooruitzicht in principe eeuwig door te kunnen spelen maken Tokoton nog veel langer en eentoniger. Links onderin het scherm wordt bijgehouden hoe lang je al aan het spelen bent. Ik was op een gegeven moment bijna een uur achter elkaar dieren aan het verschuiven, en ik merkte dat ik ineens diepongelukkig werd, en ik wilde zo gauw mogelijk stoppen. Bij deze spelmodus gaat het vanzelfsprekend vooral om de score, waarbij ik een ernstige waarschuwing wil plaatsen. Als je zoals ik een uur lang lekker aan het dieren sorteren bent, en je gaat (gewild of ongewild) gameover, dan krijg je de keuze tussen Continue en Quit. Kies in hemelsnaam niet Continue, hoe aanlokkelijk het ook klinkt als je zo ver bent gekomen. Als je namelijk op Continue drukt, dan mag jijzelf wel verder gaan waar je was, maar je score niet! Die begint dan weer bij 0, en je vorige score wordt niet genoteerd, ook al was het de hoogste. Je zult dan nog ongelukkiger en verdrietiger worden dan je al was.

Dit is de panda in zijn favoriete omgeving: de bamboespeelplaats.

Dan heb je natuurlijk nog Time Attack. In zes minuten moet jij door de bekende handelingen te verrichten een zo hoog mogelijk score halen. Deze modus spreekt mij heel erg aan, omdat je altijd maximaal slechts 6 minuten aan de slag bent. In die betrekkelijk korte tijd moet jij je kunsten vertonen, en laten zien dat je echt een betere Zoo Keeper bent dan de rest, in plaats van alleen een stuggere volhouder.

De laatste éénspelermodus is de Quest. Die leek mij heel leuk, maar die is het meest frustrerend van allemaal. Het is de bedoeling dat je punten verdient door 10 opdrachten uit te voeren voor de dierentuincurator. Dit onderdeel is zo slecht omdat je voor succes afhankelijk bent van de willekeurig gekozen vallende dierenhoofdjes. Een opdracht kan bijvoorbeeld zijn 30 chains achter elkaar te maken. Je hebt een chain als er, nadat jij drie of meer dieren hebt gevangen, er als gevolg van die vangst nog een stel dieren op een rij van drie of meer terecht komen en dus ook gevangen worden. Het zou tactisch goed van pas komen als je zou weten welke dieren er in het beeld zullen vallen, als gevolg van jouw actie, maar dat weet je dus niet. Zo wordt het wel heel moeilijk om 30 chains te slaan. Een andere opdracht is om 12 keer achter elkaar een rijtje van 4 of meer dieren te vangen. Ook hier geldt weer dat je van het toeval afhankelijk bent. Het meest irritant is dit gegeven nog wel in de opdracht om 7 keer een slag te slaan, zonder een chain te maken. Wat gebeurt er dus: er vallen om de haverklap drie dieren van dezelfde soort naar beneden nadat jij een setje hebt gevangen, wat dus geldt als een chain. Je bent volkomen afhankelijk van de vallende dieren, en je kunt dus alleen maar hopen dat je actie geen chain teweeg brengt. Dat heeft dus weinig met puzzelen te maken.

Ik kan me voorstellen dat de dieren genoeg hadden gekregen van die curator, want hij is echt irritant. Heb je iets met veel pijn en moeite gehaald, bijvoorbeeld 7 slagen zonder te chainen, maar in te veel zetten, dan krijg je een grote bek van die vent en verlies je 70 % van je punten. Ik zou ook gaan rellen als ik een dier in zijn tuin was.

Met zijn tweeën op één kaart
Dan is er nog de multiplayermode (twee spelers) waar ik meer over te spreken ben dan de rest van het spel. Ten eerste is er een aantal nieuwe mogelijkheden toegevoegd. Ik heb de special panel en de binoculars al besproken. Als je met zijn tweeën speelt kun je naast deze hulpmiddelen ook een blok met een hart erop pakken, waarmee je tijdbalk in één keer flink aangevuld wordt. Ook is er een blok met een verfpotje erop. Als je die pakt dan verliest het scherm van je tegenstander (die je zelf ook kunt zien op je bovenste scherm, hehe) alle kleur. Hij moet de dieren dus zien te sorteren enkel afgaand op hun vorm. Deze twee elementen maken de gameplay gevarieerder en dus langer uit te houden.