Ik voorzie eigenlijk dat Nintendo zichzelf met de afgelopen twee generaties te erg in de vingers heeft gesneden om er nog bovenop te komen. Ze zullen niet failliet gaan en ook de levensloop van de Revolution niet vroegtijdig beëindigen, maar echt meekomen... dat wordt een ander verhaal. Er heerst een stigma op de merknaam Nintendo, een stereotype beeld bij de gamers die van Nintendo houden, nog altijd.

Het begint al in de strijd met Sega begin jaren '90, zo niet eerder. De Nintendo-spellen zijn 'kiddy', kinderachtig of op zijn minst minder volwassen. Wat wil je dan ook, als Mario een Italiaanse loodgieter met overgewicht je mascotte is? De gameswereld was jong, de markt gericht op jeugd, de eerste generatie die opgroeide met de moderne techniek van chips en processoren; met personal computers en video game consoles. Nintendo had succes, niet alleen met kiddy spellen, maar ook de oudere gamers kwamen altijd nog goed aan hun trekken.

Sony was de eerste die besefte dat de markt volwassen aan het worden was. Grand Theft Auto was een goed getimede hit, voor het puberpubliek en de jonge twintigers. Geef het maar toe: 'tieten, schieten en snelle voertuigen' dat doet het voor deze doelgroep gewoon goed. Nintendo blijft hangen bij Mario en raakt onder Yamauchi het contact met de overige spelontwikkelaars (de 3rd party developpers) volledig kwijt. Voor de gamers die voor stoer gaan, is het imago van de PlayStation gewoon al beter, uiteraard door de spellen die op het apparaat te spelen zijn. En voor de RPG fans heeft Sony Square en Enix gestrikt, waardoor Nintendo niet alleen imagoschade oploopt, maar ook afzetmarkt en dus meer 3rd party ondersteuning verliest.

Dan gaat ook MicroSoft zich er mee bemoeien en die weten te marketen. De nadruk komt nog meer op spierballen te liggen. Gaming moet stoer zijn; het geld zit bij de jonge volwassenen die hun eigen centen binnenhalen en in hun vrije tijd lekker willen schieten en racen. Liefst online, want daar gaat het allemaal om zo vroeg in de 21ste eeuw. De behoefte van de consument wordt goed ingeschat of gecreëerd met goede reclame en contacten met de media. De PlayStation blijft het goed doen, mede door briljante timing. Eenmaal op voorsprong laat een console die niet snel meer los; zo ook de PS2.

Nintendo intussen, weigert online te gaan of van strategie te veranderen. Hoewel ze eigenlijk gewoon te laat erkend hebben dat de markt naar een ouder publiek verschoof, wordt het gezicht gered met 'spellen voor het hele gezin'. Niet eens zo dom, aangezien dit een niche creëert waar Sony en MicroSoft een gat laten. Maar het vervreemd wel de markt waar het grote geld zit nog verder van je. Nintendo omarmt het imago eerder dan het te verwerpen en hoewel er genoeg goede spellen zijn voor ouderen, ligt hier niet de nadruk op.

Toen het leven nog simpel was...

Nu de Revolution een zielig excuus voor een onthulling heeft gehad, gaan de eerste stemmen al weer op. 'Nintendo behoudt zijn niche van non-gamers.'; 'De 3rd party support is niks.' 'Dat ding heeft geen Nintendo-uitstraling, is die wel echt van Nintendo?' 'Die spellen worden helemaal niet mooi!' Het publiek weet het allemaal al; hoe kiddy de spellen weer zullen worden, hoe lelijk en hoe verschrikkelijk Nintendo. Maar dan ook alleen Nintendo en niks anders gaat er komen voor de Revolution.

Als je dan bedenkt dat er eigenlijk niks bekend is over het ding:
Het formaat (3 dvd doosjes);
Het medium (dvd);
Backwards compatible;
Wi-fi en downloadable content;
Een prototype en een hoop codenamen van de interne hardware.
Feitelijk niks over kracht, over de besturing of over de spellen (toch vrij cruciaal in mijn ogen). Maar het publiek weet het al. Non-gamers gaan voor Nintendo. Non-gamers!!! Wat een term, het doet me pijn dat te lezen eigenlijk, natuurlijk is die benaming onzin. Maar Nintendo heeft het zelf zo ver gebracht dat deze vooroordelen de rondte doen. En we weten allemaal hoe lang het kan duren om van vooroordelen af te komen... daar gaan meestal generaties overheen. En zoveel tijd heb je niet in de booming business van Games.

Laten we voor het lot van Nintendo maar hopen dat de revolutionaire features ook daadwerkelijk een revolutie in hun imago en/of verkopen teweeg brengen. Dat is de enige redding mogelijk.