Op de Nintendo DS experimenteert de Japanse uitgever Koei met verschillende, nieuwe projecten. Eén van die projecten is Prey the Stars, een actiespel waarin veel gegeten moet worden. Wij bekeken of deze game de moeite is.

Prey the Stars begint met een onzinnig verhaaltje over een planeet die op de Aarde lijkt en in gevaar verkeert. Op deze Aarde zijn namelijk vier buitenaardse honden geland met een gigantische honger die gestild moet worden. In Prey the Stars kruipt de speler in de huid van zo'n hond. In het begin kun je enkel de rode hond kiezen, maar de andere honden kun je later vrijspelen. De speler wordt samen met de andere honden in een eenvoudig level geplaatst met verschillende voorwerpen. Deze voorwerpen moet je opeten om te winnen en je level te verhogen. Sommige items zijn echter te groot voor de kleine hond, gelukkig kan de hond groeien en kan hij op deze manier meer eten. Op het eerste zicht lijkt de game sterk op Katamari Damacy. Qua concept is die vergelijking duidelijk.


In plaats van te rollen eet je simpelweg voorwerpen, waardoor je groeit en andere voorwerpen kunt eten. Winnen doe je door meer voorwerpen te eten dan de tegenstander. De uitwerking verschilt echter danig. Bij het opeten van een voorwerp moet je enkele keren op de A knop rammen, wat na enkele voorwerpen extreem vervelend wordt. Sommige voorwerpen vereisen soms ook een andere aanpak, de game vereist je bijvoorbeeld om een item eerst te likken of het op te zuigen. Op deze manier weet Koei de gameplay gevarieerd te houden. Door te bijten kun je ook vijanden aanvallen en hen enkele seconden uitschakelen, wat jou de kans geeft om snel enkele voorwerpen op te eten. Het opeten van grotere voorwerpen is wel vervelend, je kunt enkel groeien door bepaalde power-ups op te eten.

De power-ups zijn echter in tijd beperkt zodat je snel terug krimpt en nooit echt groot kan worden. Gelukkig groeit je hond ook buiten de stages zodat je in latere levels gebouwen kunt opeten. Het verzamelen van de power-ups is wel vervelend omdat de andere honden vaak ook één of twee power-ups opeten. Hierdoor moet je vaak wachten en verlies je terrein op de anderen. Gelukkig telt de game enkele leuke mogelijkheden om de game interessanter te maken. Door drie dezelfde voorwerpen na elkaar te verzamelen krijg je een vaardigheid, wat te vergelijken is met de power-ups van Mario Kart. Je kunt onder andere een bom gooien op een tegenstander waarmee hij een aantal voorwerpen verliest, waarmee deze vaardigheid bijna even vervelend is als het blauwe schild uit Mario Kart.


Andere vaardigheden, zoals het stelen van eten, zijn iets leuker en beter voor de sfeer. Een andere opvallende vaardigheid is de mogelijkheid om je personage uit te rusten met een sticker. Hiermee worden je statistieken aangepast en kun je bepaalde voorwerpen gemakkelijker opeten. Het is echter een nutteloze toevoeging want je merkt amper een effect. Het enige leuke is het nieuwe uiterlijk van je personage. De ene feature is dus vervelend en de andere werkt amper, echt stevig uitgewerkt is de formule dus niet. Prey the Stars heeft dus een leuk concept, maar een vervelende uitwerking. In de multiplayer wordt de uitwerking een pak beter, via WiFi kunnen vier personen tegen elkaar spelen, wat meestal tot een spannende strijd leidt. Hierdoor zul je ook veel tijd doorbrengen in de multiplayer indien je vrienden met de game hebt.

De singleplayer zelf zul je snel aan de kant leggen, na enkele levels wordt de game nogal eentonig. De game kan de verslavende natuur van bijvoorbeeld Katamari Damacy niet evenaren. Qua multiplayer schittert de game dus, zeker dankzij het unieke en eenvoudige stijltje. Op het bovenste scherm zie je de unieke honden en allerlei items, terwijl je op het onderste scherm een eenvoudige kaart van het level ziet. Het steekt eenvoudig in elkaar, maar het werkt goed. Het bijbehorende geluid klinkt leuk, maar de deuntjes blijven niet hangen. Een topper is het dus niet. In zijn totaliteit valt sowieso op dat Prey the Stars een matige titel is, de game had leuk kunnen zijn, maar ontbreekt een goede uitwerking en de verslavende factor van succesvolle puzzelgames.