Final Fantasy is ongetwijfeld de meest bekende RPG reeks ter wereld en één van de beste console RPG's ooit. Ter ere van de reeks brengen we jullie nog eens de geschiedenis van de hele reeks. We beginnen met de hoofdreeks.

1997: Square stapte over van Nintendo naar Sony omdat Nintendo vasthield aan het cartridge formaat terwijl Sony CD's gebruikte waardoor er meer op een CD kon en het geluid veel beter kon. Daardoor volgde trouwens ook de langste wachtperiode ooit in Japan waar ze elke twee jaar een Final Fantasy konden uitproberen. De gameplay was terug zoals in Final Fantasy VI. De jobs zijn nog meer op de achtergrond verdwenen. Voor het eerst werd het aantal Equipment slots beperkt en je kon ook maar 3 personages tegelijk in een gevecht gebruiken. Om het spel tot een goed einde te brengen moest je dus veel wisselen. De game was meer lineair dan de vorige games maar door de mini-games en sidequests leek het niet echt lineair. Vooral de atoomsfeer van de game door de achtergrondmuziek, de prachtige graphics en de verscheidenheid van de locaties zorgde voor de bewondering van de speler voor de game. Daarnaast speelde gevechten zich niet langer af in een 2D scherm maar in een echte 3D 'arena'. Door al die grafische verbeteringen, prachtige muziek, veel sidequests en een lange main quest kreeg men de game simpelweg niet op 1 CD maar had men maar liefst 3 CD's nodig. De eerste game die zoveel CD's nodig had die in Europa is uitgekomen.



De Shinra Corporation is de levenskracht uit de wereld aan het zuigen. Cloud Strife, een ex-lid van Soldier en huurling, sluit zich aan bij Avalanche, een groepering die Shinra wil tegenhouden. Door zich bij deze groep aan te sluiten verandert het leven van elk van hen. Dit wordt veroorzaakt door de plotse dood van de president. Het verhaal speelt zich vooral af rond Midgar, een van de grootste steden ooit in Final Fantasy. In deze game kijkt men meer naar het psychologische van het hoofdpersonage. Cloud denkt na over zijn bestaan en over verantwoordelijkheid. De typische moraal van een Final Fantasy. Ook liefde speelt een belangrijke rol in het spel. Voor het eerst is er een open liefde in het spel aanwezig die zich ook verder zet in de latere Final Fantasy met Rinoa en Squall, Tidus en Yuna en Zidane en Garnet. Ook bij Barret is een grote psychologische achtergrond aanwezig. Hij gaat tijdens het verhaal beseffen dat hij veel kwaad heeft gedaan. Het meest speciale aan de game is waarschijnlijk de slechterik Sephiroth. In tegenstelling tot de vorige Final Fantasy is de slechterik niet helemaal zwart/slecht. Zijn slechtheid wordt vooral veroorzaakt door zijn verleden. Uiteindelijk komt er een confrontatie tussen leerling en mentor, Cloud en Sephiroth.

1998:Dit is waarschijnlijk de meest beproken Final Fantasy. Velen waren teleurgesteld terwijl ander het revolutionaire konden waarderen. De game toont amper gelijkenissen met andere RPG's op dit vlak. Je krijgt geen geld na een gevecht maar je krijgt op bepaalde tijdstippen een loon uitbetaald. Je kunt ook geen wapens kopen, wapens kunnen upgegrade worden als je de juiste voorwerpen hebt. Er is trouwens ook geen armor of verborgen schatten aanwezig. De personages werden sterker door magie aan hen vast te binden die hun stats verhoogden. Het aantal en de kracht van de spreuk was hier belangrijk bij. Je kreeg extra magie door het te drawen uit draw points en monsters. Er waren ook geen mana-points maar magie werd net zoals items verbruikt. Iedere keer dat je een spreuk gebruikt, verlies je 1 van die spreuken. Stel: je hebt Ultima honderdmaal, ik gebruik het driemaal in een gevecht, dan houd ik er nog 97 over. Naast het koppelen van magie, werden ook Guardian Forces aan je personages gekoppeld. Dit zijn eigenlijk de Monsters Summons uit de vorige games. In het begin van het spel heb je al direct 2 GF's ter beschikking waarvan de bekendste Shiva is. In deze game was het jobsysteem bijna volledig verdwenen. Alleen Quistis kan nog als Blue Mage gezien worden. Ook de graphics shockeerden vele mensen. Voor het eerste speelde je met echte mensen in een wereld die zeer futuristisch was. De CG movies waren zeer prachtig en misschien wel de beste die we op de PlayStation gezien hebben.

As in every art, there are great products among video games which are accepted immediately and unanimously, and there are other great works which first cause a chaotic whirlpool of disagreement and misunderstanding, fully and properly understood only by a handful of admirers.



Het hoofdpersonage was Squall die in het begin alle emotie ontbreekt. Hij studeert net zoals Seifer om Seed te worden. Ze zijn beiden gebruikers van Gunblades maar hun lot is totaal anders. Het spel begint trouwens met een prachtig gevecht tussen Seifer en Squall waarbij Squall gewond raakt. Omdat hij gewond was, kon hij zijn praktische proef pas later doen. Tijdens die proef moet je naar een grot gaan met je instructeur Quistis. In die grot moet je de baas Ifrit verslaan die daarna bij je groep als GF komt. Daarna volgt nog een onverwachtste praktische proef, een echte oorlog. Na de afloop van die missie worden enkele personen tot Seed benoemd, onder wie Squall. Seifer die te veel alleen handelde, werd niet benoemd. Natuurlijk wordt Seifer daarna een van de slechteriken in het spel maar net zoals Sephiroth is ook hij geen alleen zwart personage. Ook in deze Final Fantasy speelt liefde een belangrijke rol, de liefde tussen de gesloten Squall en de vrolijke Rinoa. Verder zal ik niet op dit deel van het plot ingaan want anders zou ik weer iets te veel vertellen. Je moet trouwens niet het hele spel met Squall spelen maar soms krijg je ook controle over Laguna, een soldaat. Ik heb wel 1 tip over het verhaal, speel het spel meerdere keren uit. Anders zou je wel eens enkele dingen kunnen missen.

2000: Niet lang na Final Fantasy VIII kwam IX al uit. Terwijl VIII zeer revolutionair was, was IX zeer conservatief en ging men terug naar de roots. Zo spelen de 4 kristallen en de prinses redden een belangrijke rol. Er was ook de terugkeer van enkele jobs zoals Vivi, die duidelijk door de Black Mage geïnspireerd is. Hoewel de oude FF's gemeen hebben met IX, was IX niet mogelijk zonder VII en VIII. Ook in FFIX speelt de liefde en vriendschap een belang en dient het hoofdverhaal alleen als gids voor de achtergrond achter de verschillende personages. Het grafische is wat minder belangrijker geworden want men ging terug naar meer kinderachtige personages. Het speelt zich af in een middeleeuws Europese setting waar hoge geplaatsten niet praatten met het gewone volk. Je speelt de rol van Zidane, een hoofdpersonage met een staart. Hij moet samen met enkele andere bendeleden prinses Garnet ontvoeren. Dit gebeurt ook maar alles neemt een verkeerde bocht. Na een tijd komt de verborgen waarheid aan het licht en beseft iedereen dat ze de wereld moeten redden.



Qua gameplay was de vernieuwing ver te zoeken. Het was voornamelijk een verder zetting van die uit eerdere delen. Zo heb je net zoals in FF2 en FF4 vaste jobs voor de hoofdpersonages. Veranderingen kunnen daar niet aan gemaakt worden. Daardoor zul je veel moeten wisselen tussen personages. Vaardigheden leer je net zoals in Final Fantasy Tactics, je gebruikt een wapen dat een vaardigheid heeft en je verdient AP. Na een tijd leer je de vaardigheid, en moet je het wapen niet meer gebruiken om de vaardigheid te hebben. De sterkste vaardigheden zoals Monster Summons zijn pas op het einde beschikbaar wat wel logisch is. Net zoals de vorige game, stond deze op vier CD's.