"Pokémon". De naam alleen al is voor velen reden genoeg om zich in schaamte terug te trekken of om juist met een brede glimlach te proclameren wat er zo leuk aan is.
Pika, pika!
Zelf vind ik het jammer dat de pokémongames, waar alles mee begonnen is, door de oceanen aan merchandise (en de vreselijke anime) een kinderachtig, schattig en simpel uiterlijk hebben gehad. Aan de ene kant wel begrijpelijk, want zo'n verslavend concept als dat van Pokémon, en het uiterlijk van o.a. Pikachu, smeekt gewoon om uitgemelkt te worden. En dat is jammer; de games zijn immers altijd zeer goede rpg's geweest, met een zeer uitdagende en competitieve multiplayer.
Gotta catch 'em all... again!
Ik moet helaas wel toegeven dat de singleplayer van de games steeds minder is geworden; het niveau van Red/Blue en Yellow werd niet gehaald door Silver/Gold/Crystal, en ook niet door Ruby en Sapphire. Gelukkig maakte de vele toegevoegde gimmicks dat enigszins goed. En ik heb het dan over meer vangbare monsters, minigames en verbeteringen in de multiplayer. Toch was de 'quest' niet zo interessant als die van R/B/Y. Nu die eerste serie geremaked is tot FireRed en LeafGreen, lijkt het walhalla te zijn bereikt voor de gamende fans van de Pocket Monsters. Toch?
Jawel... maar net niet helemaal. Waarom? Dat zal ik jullie uitleggen. Een remake van de beste pokémon game, mag dan wel nog steeds een goede game opleveren, maar iets moet meer zijn dan alleen een remake. Want alleen mooiere graphics rechtvaardigt geen nieuwe aankoop van zo'n 45-50 eurie. Zeker niet als je het origineel nog in je kast hebt liggen. Voordat je echter gaat denken dat GameFreak niks heeft toegevoegd aan dit spel, wil ik je gelijk even melden dat het tegenovergestelde waar is. Ze hebben zich gerealiseerd dat, ondanks dat dit spel toch wel als een trein verkoopt, dit spel wel meer moet bieden dan alleen Kanto nogmaals afreizen om de Elite 4 flink op hun lazer te geven. En het opnieuw vangen van de 150 originele pocket monsters, uiteraard.
|
90
weetiemand waar je magmar vangt 
