Je rent door een nauwe gang heen. Opeens vallen de lichten uit. Je hoort voetstappen maar je weet niet waar ze vandaan komen. Je wijzigt snel je wapen naar een zaklamp en schijnt de kamer rond. Plots sta je oog in oog met een zombie die op je in begint te slaan. Snel grijp je naar je shotgun en haal je de trekker over. De zenuwen gieren door je lichaam terwijl de zombie sterft. Langzaam aan loop je in het donker verder, bang voor wat er nog kan komen. Het zweet staat op je handen.

Het voelt meteen vanaf het begin vertrouwd aan. Als je al is eerder een First Person Shooter hebt gespeeld zal hier ook weinig verandering in zitten met wat je gewend bent.



De grootste verandering is eigenlijk je PDA. Dat is een klein computertje wat je bij je hebt en je de belangrijke informatie doorgeeft. Zowel van je huidige objective als van mailtjes die jij (of andere mensen als je hun PDA oppakt) gekregen hebt. Deze mailtjes vertellen je meer over de werksituatie daar op Mars. Andere geven ook bepaalde informatie over hoe je bepaalde ruimtes kunt openen. Tevens zijn de laatste gesprekken van die persoon opgenomen dus die kan je dan voor extra informatie ook nog is na luisteren. Die gesprekken zijn ook best leuk om te horen, net als Max Payne is het dus aan te raden om gewoon is stil te staan als je mensen hoort praten.

Het enige nadeel vind ik dat de meeste wapens te weinig schade aanrichten. Je begint met een normaal pistool waarmee je te vaak moet schieten voor een vijand dood gaat. Dat is met meerdere wapens het geval (bijvoorbeeld ook de machinegun) waardoor je die minder vaak zal gebruiken. De Shotgun werkt echter perfect.