Eind 2002 kwam Splinter Cell in Nederland op de markt, voor mij de reden om een Xbox aan te schaffen. In 2004 volgde Pandorra Tomorrow, 2005 was het jaar van Chaos Theory en nu is Splinter Cell Double Agent aan de beurt. Ondanks dat Sam Fisher snel achter elkaar in verschillende avonturen verscheen, was de kwaliteit van de games altijd hoogstaand. Ik was dan ook zeer benieuwd of de goede lijn doorgezet kon worden.
De eerste Splinter Cell game maakte destijds op mij al grote indruk door zijn oogverblindend mooie graphics. Uiteraard kon dit nog oogstrelender en elk nieuwe deel was weer net iets mooier. Ook Double Agent zet deze lijn voort waardoor alles weer net iets mooier is dan de vorige games. Het is echter niet de reden om een Xbox 360 aan te schaffen als het je enkel gaat om pracht en praal. De rook en licht effecten zijn enorm mooi gemaakt maar benutten nog niet de volle kracht van de nieuwe console van Microsoft. Ik ben er van overtuigd dat een volgend deel nog mooier kan en moet zijn.
In de missies waar je de beschikking hebt over je gear kan je uiteraard weer gebruik maken van je goggles om met een andere blik op de wereld te kijken. De graphics worden versimpeld op dit moment aangezien veel details verdwijnen, maar hebben weer een echte toegevoegde waarde. De night vision zorgt uiteraard voor beter zicht in het donker maar de kwaliteit van de goggles is niet optimaal waardoor er af en toe een streep door het beeld loopt, een effect wat een gevoel van authenticiteit oproept, en ook de visie waar je elektromagnetische objecten ziet oplichten heeft iets 'echts' over zich heen.
Het geluid is door de gehele game weer van hoge kwaliteit. Op een geven moment kom je voor een missie terecht midden in een burgeroorlog in Kinshasa. De kogels vliegen om je oren en de tanks beginnen de stad in te rijden. Als er dan ook nog een helikopter gaat landen is het feest voor je oren compleet want overal om je heen hoor je levendigheid. Schreeuwende burgers en nog harder schreeuwende soldaten zorgen ervoor dat je echt het idee hebt midden in Afrika te staan.
Hetzelfde geldt voor de missie in de gevangenis waar een opstand aan de gang is. Terwijl jij met hogere doelen bezig bent dan een simpele opstand hoor je overal om je heen de typische karakteristieken van een opstand die we kennen uit bijvoorbeeld een serie als Prison Break. Schreeuwende menigten, een omroep stem die dreigende taal uitslaat en een alarm welk maar niet wil stoppen. Even later zit je al in Alaska waar het snerpende geluid van een ijsstorm elk ander geluid doet verstommen. Het doet je echt het gevoel geven in de missie te zitten.
De gameplay is grotendeels gelijk gebleven aan de andere delen met wat nieuwigheden hier en daar. Het lopen, besturen van de camera en schieten verloopt nog even soepel als de voorgaande delen. Iedereen die bekend is met de andere delen kan direct aan de slag zonder het spelen van ook maar één oefenmissie terwijl nieuwelingen de controlls direct onder de knie zullen hebben. Het wisselen van wapen, gooien van granaten, opdoen van je goggles en uitvoeren van speciale bewegingen gaat soepel en verloopt vaak doormiddel van slechts één knop op je controller.
Sam heeft zijn trucjes op zijn oude dag nog niet verleerd waardoor je nog steeds de split-jump kan doen, kan hangen aan richels en touwen en kan kruipen door luchtschachten en verborgen gangen. Nieuw dit deel is dat Sam ook moet duiken op een missie in Alaska. Een mooi gameplay element hierbij is dat Sam onder het ijs kan zwemmen en bij een zwakke plek in het ijs dit kan breken en direct een vijand naar beneden kan sleuren het koude water in. Dit zal je in deze specifieke missie veelvuldig van pas komen en is enorm tof uitgewerkt. Sam steekt zijn mes in het ijs, geeft een paar flinke beuken waardoor het ijs breekt en komt uit het water om de niets vermoedende guard het water in te trekken. Aan onderkoeling zal hij niet sterven want een mes zit dan al in zijn borstkast en Sam kan opzoek naar zijn volgende slachtoffer.
Al met al is Splinter Cell Double Agent een goede game waar ik toch wat meer van verwacht had. Het had alle potentie om een topper te worden met zijn nieuwe game elementen en een vernieuwende verhaallijn maar het onderste is voor mijn gevoel niet uit de kan gehaald. De graphics zijn mooi maar niet grensverleggend en de game is aan de korte kant. De multiplayer optie en de verschillende eindes zijn gelukkig pleisters op deze wonden. Double Agent kent zeer intuïtieve gameplay en een goed geluid waardoor je snel in de game zit, jammer dat je er daarna ook weer zo snel uit bent.
|
80
