Jullie weten het, het is allemaal al gezegd: Square(-Enix) is terug op een console van Nintendo. En hoe?! Met een spin-off van Final Fantasy, precies waar veel fans toch op hoopten. Al snel werd duidelijk dat de connectivity een belangrijke rol zou gaan spelen in dit spel. Na de E3 2003 vonden velen het zelfs een te grote rol krijgen. Een aparte studio, een nieuw vechtsysteem en een speciale ‘controller’... Hier kom je te weten wat het allemaal brengt.

Final Fantasy staat er om bekend, de graphics zijn altijd genieten. Zo ook bij dit spel, de verschillende characters zijn bijvoorbeeld erg mooi uitgewerkt. Met vloeiende animatie en gezichtsuitdrukkingen van redelijke kwaliteit. Maar eigenlijk is dat voor praktisch alles te zeggen. Je karavaan ziet er bijvoorbeeld erg grappig uit, een huifkar met een soort slurfloze mammoet ervoor.

De hele wereld is een beetje cartoon-achtig, ondanks de realistische kleuren en schaduwen. Het is dus absoluut niet cel shaded of iets in die geest, het zit hem in de elementen in de omgeving: de gebouwen, de wezens en natuur. Fantasie op z’n best wanneer het gaat over de artwork van deze game. De graphics op zich zijn al van goed niveau, qua animatie en effecten, maar dat hebben zoveel spellen. Het ontwerp van de wereld om je heen is wat het bijzonder maakt.

Zoals gezegd, zit het ook met de effecten wel in orde. Je magische uitingen krijgen mooie flitsen en glitters mee en wanneer je zwaard een schild raakt, zie je de vonken springen. Vooral de watereffecten zijn erg mooi gemaakt. Wanneer je langs de oever van een rivier loopt, zie je je reflectie en het merendeel van de tijd ben je ervan overtuigd dat je character nat wordt als hij langs een waterval loopt. Ditzelfde geldt voor de spiegelende en vervormende kristallen en miasma. Dat moet apart genoemd, want voor mensen die kicken op mooie lichteffecten, is dat zeker de moeite waard.

De filmpjes zijn niet van bijzonder hoge kwaliteit. Het is geen Full Motion Video, zoals vaak het geval is bij de laatste Final Fantasy’s uit de hoofdreeks. Het zijn gewone in-game graphics, die wellicht wat opgepoetst zijn, aangezien je je character niet hoeft te besturen. Er is wel duidelijk hard gewerkt aan leuke achtergronden en genoeg beweging in die filmpjes. Je zult geboeid kijken naar elke event die plaatsvindt; is het niet om de graphics, dan is het wel, omdat je smacht naar een stukje verhaal.

Je karavaan, met mammoet...eehhh...beest.
Niet alles is positief overigens, wat de graphics aangaat. De textures zijn hier en daar van beduidend lagere kwaliteit en de gezichtsuitdrukkingen zijn goed, maar soms wat plat. Bijvoorbeeld het filmpje wat voorbij komt wanneer je weer een druppel mirre hebt verzameld; daarin zie je duidelijk de lelijke en grove textures. Dit terwijl je weet, dat het filmpje regelmatig voorbij komt. Erg jammer van Game Designer’s Studio dat dit soort kinderlijke fouten zijn gemaakt. Hoewel het een bekend probleem is op de GameCube dat sommige textures matig zijn (denk aan Super Mario Sunshine en Metroid Prime), is het niet nodig hierop te bezuinigen, gezien het ruime geheugen van de kubus. Het zou hooguit de beperkte ruimte op een disc kunnen zijn, die dit teweeg brengt.


Het is erg moeilijk om een goed oordeel te vellen over deze game. Sommige delen zijn fris, vernieuwend en heerlijk speelbaar, maar andere stukken saai, langdradig of irritant door gebrekkige besturing. In je eentje is het gewoon een leuk spel en met meer mensen is het fantas(t)isch. Maar ja, dan heb je weer twee of meer GBA’s nodig met een bijpassend aantal GameLink snoeren. Sympathiek van Nintendo dat er één zo’n snoer gebundeld zit bij de game, maar met die ene kun je nog niet eens met z’n tweeën aan het spel beginnen.

Dat is een drempel voor velen om het spel niet te kopen. En er is een kleine kans dat het hele spelsysteem of het gebrek aan een verhaal je doet afknappen in de eerste uurtjes. Toch denk ik dat mensen die van RPG’s houden en een gezonde verzameldrift hebben, dit spel al snel zullen koesteren als een juweeltje in hun verzameling.

Jammer van de kinderziektes, jammer van het feit dat de multiplayer niet met gewone controllers te doen is (geef mensen eens de keus!), jammer dat sommige textures de droom verpesten en jammer dat je soms zó veel geduld moet hebben om een level door te komen. Jammer, jammer, jammer, jammer. Het feit dat ik dit spel nog steeds fantastisch vind en nu al weet dat ik er nog vele uren in ga stoppen, is dan des te knapper. Een heerlijk spel waarvan je moet leren houden, ondanks z’n missers. Ik hoop van harte dat er een vervolg komt, waar veel van deze aspecten in verholpen zijn.

Dit is typisch zo’n titel die je moet proberen om te weten hoe hij werkelijk is: een ervaring op zich.