Begin 2004 kwam Dan Brown met het boek The Da Vinci Code, wat meteen een enorm succes werd. Niet alleen door Browns schrijverskwaliteiten, maar ook doordat het ontzettend controversieel was. In het boek stonden nieuwe theorieën over de Bijbel en de paus reageerde er fel op, waardoor het boek veel in het nieuws kwam. Door al deze aandacht werd het boek wereldberoemd en verkocht het ongelofelijk goed.

Dit succes kon natuurlijk niet onbenut blijven en er kwam ook een bioscoopfilm, die natuurlijk ook weer goed werd bezocht. Over de kwaliteit ervan kon echter worden gediscussieerd. De critici vonden de film helemaal niks, maar de mainstream die zo af en toe een filmpje pakt vond hem wel leuk. Er viel natuurlijk te verwachten dat er ook een game zou komen, en dat is nu ook het geval. Of voor de kwaliteit van dit spel hetzelfde geldt als voor de film lees je in deze review. De notitie die Niels er af en toe bij zet gaat over de PS2 versie van het spel, hoewel deze bijna hetzelfde is. Niels en ik verschillen overigens wel wat van mening.



Vol goede moed startte ik het spel op en het beginfilmpje, waarin verschillende kunstwerken van Da Vinci werden getoond, vond ik al leuk. Ook het filmpje, nadat je een nieuw spel hebt gestart, zag er goed uit, maar toen we in-game kwamen, ging de grafische kwaliteit ineens snel achteruit. Vooral de gezichtsuitdrukkingen zijn niet bepaald mooi te noemen. Ook de puzzels waren in het begin niet moeilijk, dus de hoop ging bergafwaarts. Tot mijn grote schrik en verbazing kreeg ik ook nog eens een grote bug, ik kon door een deur waar je op dat moment nog niet in hoorde te gaan, waarna de ene bug na de andere volgde. Ik werd gek, en het spel bereikte zijn dieptepunt toen ik door die bugs vast kwam te zitten. Ik legde het spel weg en wilde het nooit meer aanraken.

( Niels: Ditzelfde probleem kwam ik ook tegen. Het spel loopt vast om de minste of geringste scheet en er zitten zoveel schoonheidsfoutjes in dat ik bijna denk dat sommige dingen die er wel goed uit zien per ongeluk schoonheids goedjes zijn.)

Later die dag kwam toevallig m'n vriend langs, die het ook wel even wou proberen. Hij had die bug niet en kwam verder, dus ging ik door met zijn savegame. Toen ik verder kwam, bleek het toch nog wel een leuk spelletje te zijn. De puzzels worden iets lastiger en daardoor ook een stuk leuker, en ook kom je in nog meer leuke omgevingen. Ook het vechtsysteem werd iets lastiger en je doet veel dingen die niet in het boek en de film voor komen. Zo is het ook nog leuk voor grote fans die zowel het film als het boek meerdere malen doorlopen hebben.



De Da Vinci Code is een adventure, dus laat ik het eerst maar eens over de puzzels hebben, daar draait het tenslotte allemaal om. Sommige puzzels zijn erg gemakkelijk en voor de hand liggend, echter zijn er ook wat lastigere puzzels. Een voorbeeld hiervan (wat een aantal keren terugkomt), is een boodschap vertalen die in rare tekens geschreven staat, en waarbij elk teken voor een letter staat. Hierbij moet je goed nadenken, een beetje puzzelen met de letters en uiteindelijk kom je er uit. Wel vond ik dat er nog te veel te makkelijke puzzels tussen zaten. Ik moest twee honden afleiden, ik vind twee etensbakjes, ergens anders wat vlees en nog een bel. Goh, wat zou ik nou toch moeten doen. Over het algemeen steekt het echter redelijk in elkaar.

( Niels Ik zal niet ontkennen dat sommige puzzels in het spel redelijk in elkaar zitten. Helaas moet ik wel zeggen dat er echt niks in het spel zit dat we nog nooit gezien hebben. Sterker nog, ik wed dat we de meeste puzzels al voor het jaar 2000 gezien hadden, dus op dat vlak loopt het spel toch echt een beetje achter.)