Point and click spellen zijn de laatste tijd spaarzaam geworden. Toch ken ik weinig mensen die niet hebben genoten van bijvoorbeeld de Monkey Island en Broken Sword reeks. Er lijkt dus genoeg ruimte op de markt te zijn voor Ankh, een point and click game van het gelijknamige origineel uit 1998. Of dat bevalt lees je in onze review.

In Ankh krijgen we Assil onder onze vingers, de jonge zoon van de architect van de farao. Als hij wat wil gaan drinken met zijn vrienden kiest hij niet voor het café op de hoek, maar betreedt hij een oude piramide. Deze staat uiteraard niet zomaar open voor publiek, daarvoor moet hij eerst de sleutel bij zijn vader stelen.
Terwijl ze op het punt staan om spannende verhalen aan elkaar te vertellen stoot Assil een vaas om, en laat een mummy daar nu niet zo blij mee zijn. Het gevolg is dat Assil een doodsvloek over zich krijgt uitgesproken, aan de speler de taak om Assil van deze vloek te verlossen, iets wat enkel de farao voor je kan doen.



Helaas lijkt de steun ver weg te zijn. Eenmaal thuis licht je Assils vader in, maar deze heeft weinig begrip voor je verhaal. Het gevolg is niet dat hij je helpt, maar je opsluit in je kamer. Een week huisarrest! Natuurlijk hebben we niet zo lang en vluchten we snel weg in het avontuur om Assil te helpen in de oplossing naar zijn vloek.

Ankh maakt gebruik van de klassieke point and click onderdelen. Zo kunnen we Assil besturen door hem naar een bepaalde plek binnen het veld te laten lopen, waarbij je met de muis op de gewenste plek klikt. Gaat dit je te langzaam, dan kun je dubbel klikken om hem sneller te laten lopen. Met de muis kunnen we verder ook objecten aanklikken, waarbij we meestal keuzes hebben als kijken, oppakken en gebruiken. Een enkele keer kunnen we ook duwen of trekken, waarmee de controls erg simpel blijven.
Objecten zijn ook weer te combineren met de omgeving of met elkaar. Zo moet je in het begin een schaar slijpen en is het aan de speler om uit te vinden hoe hij dit moet doen. Het oplossen van dit soort problemen zijn gedurende de game afwisselend simpel en moeilijk. De game houdt hierin niet echt één lijn aan qua moeilijkheidsgraad. Soms loop je een heel stuk van het spel op je gemak door, waarna je weer enkele pittige opdrachten te verduren krijgt. Het lijkt er daardoor een beetje op alsof ontwikkelaar Deck13 geen goede balans heeft weten te vinden, maar gelukkig is het gemiddelde hierbij voldoende om niet te snel door de game heen te lopen.



De camera neemt vrijwel altijd een goede positie in, waardoor alles in één oogopslag te zien is. Er zijn echter een paar locaties waar de camera iets te hoog staat waardoor je het oog voor detail lijkt te missen. Hierdoor zweef je meer met je muis over het scherm heen in de hoop dat je iets aantreft, zonder dat je hier specifiek naar op zoek was. Gelukkig blijft het bij een paar locaties, echt hinderlijk is het daarom nooit.