Grootse monsters verslaan. Met deze omschrijving zullen velen direct denken aan de Monster Hunter serie, toch wil ontwikkelaar Omega Force hier verandering in brengen met hun eigen interpretatie op het genre met Wild Hearts.
Azuma is bepaald geen gezellige plek om te verblijven. In dit fictieve, door feodaal Japan geïnspireerde gebied, zijn de vier regionen overlopen door Kemono. Deze grootse monsters zijn gebaseerd op dieren als ratten, vogels, beren en wolven, alleen dan met een twist. Een plantaardige twist om precies te zijn. De Kemono zijn samengesmolten met de natuur, denk aan een wolf die duidelijk beïnvloed is door winterse omstandigheden, zo is te zien aan het ijs dat op zijn vacht is gevormd. Een leuke opzet die helaas niet samen gaat met een even interessant verhaal. Een door jezelf gevormde jager zal de stad Minato moeten beschermen, wil de mensheid niet ten onder gaan. Niets meer, niets minder.
Naast Kemono is ook Karakuri een belangrijke term waar de game op leunt. Deze oude technologie is te verdelen in drie varianten, namelijk de reguliere Karakuri, de Fusion Karakuri en de Dragon Karakuri. De reguliere varianten zijn tijdelijke hulpmiddelen die je opbouwt uit vergaarde materialen. Te denken valt aan een springveer om een grote afstand op de map af te leggen, hetgeen weer te evolueren is – de Fusion Karakuri – door er meerdere te bouwen. Wanneer je bijvoorbeeld drie springveren creëert zal dit resulteren in een Pounder; een gigantische hamer die enorme schade aanricht aan een Kemono. Hoe verder je in de game komt, hoe meer je van dit soort evoluties verkrijgt.
Hoewel de reguliere Karakuri na verloop van tijd verdwijnen is dit niet het geval voor de Dragon Karakuri. Ook hier gaat het om het bouwwerken met verschillende doelen, zoals een een enorme toren van waaruit je de Kemono op kunt sporen, een tent om je gezondheid aan te vullen of een smederij om wapens en armour te craften. De Dragon Karakuri bouw je op Dragon Pits die in de wereld verspreid liggen en waarvoor je eerst hulpmiddelen zult moeten verzamelen om ze te ontgrendelen en betere capaciteiten vrij te spelen.
Het leren omgaan met alle Karakuri en diens verschillende kwaliteiten vereist enige gewenning en daar komen ook de wapens nog eens bij. Je start er met een vijftal, namelijk een katana, pijl en boog, hamer, zwaard en een paraplu, en uiteindelijk speel je er nog eens drie vrij. Ieder heeft zijn eigen snelheid en kwaliteiten, zo is de katana een stuk sneller dan de hamer en kun je met de paraplu aanvallen afwenden. Omdat de Kemono ieder hun eigen sterktes en zwaktes hebben moedigt de ontwikkelaar je aan om af te wisselen. Onzorgvuldigheid is sowieso niet aan te raden, de monsters slaan namelijk hard toe en kunnen je levensbalk met één goede klap halveren of zelfs geheel teniet doen. Je zult dan ook geduldig moeten zijn, aanvallen moeten ontwijken en zoeken naar een opening in hun verdediging om een eigen aanval in te kunnen zetten. Hiermee is de game niet voor iedereen geschikt, met name in de eerste uren zul je jezelf veel aan moeten leren en tussentijds zul je grondstoffen moeten verzamelen om het verhaal te kunnen vervolgen en een kans te maken tegen de Kemono. Hier staat tegenover dat je makkelijk veertig uur in de game kunt steken.
Deze uren hoef je niet alleen te spenderen. In de spelwereld kom je Hunter Gates tegen waardoor je samen met een ander de jacht kunt openen. Helaas is dit geen naadloze ervaring, nadat je het gezamenlijk tegen een monster hebt opgenomen keer je terug naar je eigen game en is het helaas niet mogelijk om direct met elkaar verder te gaan. Tevens kun je de hulp inroepen van Tsukumo, kleine robots die je assisteren tijdens gevechten. Dit is althans de gedachte erachter, in de praktijk blijkt hun inmenging minimalistisch.
Als we enkel kijken naar de gameplay dan laten de diepgaande systemen van Wild Hearts indrukwekkende dingen zien. Hoewel je het karakter zelf niet kan levellen is er wel een uitgebreide skill-tree voor de wapens aanwezig en de verschillende variaties van de Kemono zorgen ervoor dat de gevechten fris aan blijven voelen. Helaas ben ik wat minder enthousiast over het technische vlak. Wild Hearts heeft te kampen met framedrops, controls die op momenten niet helemaal lekker aanvoelen, een camera die soms wegzakt in de grond en objecten en Kemono die ineens in de lucht zweven. Enkele van deze punten zullen ongetwijfeld aangepakt worden in toekomstige patches, voor nu zijn het kritieken die je op momenten uit de ervaring halen.
Beoordeling
75
Wild Hearts doet een serieuze poging om Monster Hunter van de troon te stoten. Hierin slagen doen ze helaas nog niet, voor een eerste poging weten ze al wel indruk te maken. De gameplay zit goed in elkaar, op technisch vlak zullen er alleen nog wel de nodige stappen gemaakt moeten worden.
