RPG's met Mario in de hoofdrol worden steeds populairder. Waar eerst Squaresoft nog een RPG met de besnorde loodgieter in elkaar zette, daar doet Nintendo het nu zelf en niet geheel zonder succes.
Nintendo heeft het dubbele scherm van de Nintendo DS in deze game goed gebruikt. Tijdens de gevechten zul je beide schermen in de gaten moeten houden, gezien het gevaar nu dus ook van boven kan komen. Tijdens het avontuur worden Mario & Luigi regelmatig gescheiden van hun jongere versies. Het avontuur splits zich dan ook op naar beide schermen, waardoor je beide versies in de gaten kunt houden. Tijdens puzzels houdt dit nog wel eens in dat je snel moet switchen tussen Mario & Luigi en Baby Mario & Baby Luigi, wat door het dubbele scherm goed werkt. Mochten de gebroeders en hun jongere versies samen zijn, dan veranderd het bovenste scherm in een mooi vormgegeven kaart. Deze kaart is vooral later in de game handig als de omgevingen iets complexer in elkaar gaan zitten. Helaas worden de microfoon en het touch-screen geheel niet gebruikt en er zijn ook geen opties om online te gaan of om draadloos tegen je buurman of buurvrouw te gamen. Opvallend is dan wel weer dat de game compatible is met de Rumble Pack van de Nintendo DS.
Mario & Luigi: Parners in Time ziet er grafisch erg mooi uit. De beelden zijn kleurrijk, scherp en de animaties zijn overtuigend. Op het eerste gezicht lijkt de game grafisch misschien erg op zijn voorganger (vooral op de screenshots), maar in de praktijk blijkt dit vervolg duidelijk mooier te zijn. De achtergronden zijn erg gedetailleerd en het zeer uitgebreide kleurenpallet wat is gebruikt spettert echt van je (dubbele) beeldscherm af. De Nintendo DS laat nogmaals zien dat 2D games ook ontzettend mooi kunnen zijn.
In Mario & Luigi: Superstar Saga was het geluid al zeer goed en deze game doet daar nog een schepje bovenop. De gesprekken tussen Mario & Luigi in hun eigen taaltje tovert elke keer weer een grijns op je gezicht en ook de andere karakters dragen met hun gebrabbel hun steentje bij. De achtergrond muziekjes zijn als vanouds, aangezien het veelal remixen zijn van oude bekenden. Enig kritiekpuntje is het geblèr van Baby Mario en Baby Luigi. Dit is even leuk, maar als dit een halve minuut doorgaat, begint het toch enigszins op je zenuwen te werken. Dit zou een volgende keer best iets zachter mogen in vergelijking met de rest van het geluid.
Mario & Luigi:Partners in Time is zeer zeker een leuke en geslaagde actie RPG, maar ik moet helaas bekennen dat ik zijn voorganger toch echt beter vond. De humor is weer op en top, maar het is jammer om te zien dat het touch-screen niet wordt gebruikt, want ik weer zeker dat het creatieve team achter deze game hier wel raad mee zou weten. Doordat de game vrij lineair is en de sidequests niet tot nauwelijks aanwezig zijn is de drang om nogmaals door de game heen te gaan niet erg groot. Mario & Luigi: Partners in Time is op zich best een geslaagd avontuur en steekt zeker met kop en schouders boven de middenmoot uit, maar vergeleken met de ander Mario RPG's valt het toch ietwat tegen.
|
90
