Lekker puzzelen, maar dan in 3d, met een flink tempo. Dat wilden de makers van Frantix bereiken. Is dit gelukt en is Frantix een diepe puzzlegame geworden, of hebben we te maken met een game waar het idee niet helemaal ten volste is uitgewerkt?

Blijdschap is echter niet het gevoel dat je bij het spelen van deze game hebt, althans niet lang. Frantix is aan het begin leuk om te spelen, maar na verloop van tijd gaan de puzzels herhalen en vergaat de motivatie om de puzzels op te lossen een beetje. Hoe verder je komt, hoe erger dit wordt. De game is dan ook alleen enigszins leuk te houden als je hem om de zoveel tijd weer eens pakt om een paar puzzeltjes op te lossen, langere speelperiodes zijn niet echt prettig.



Naast dit gaat er in de game verder nogal wat zoals het eigenlijk niet zou moeten. De besturing werkt je regelmatig op de zenuwen, doordat het wat anders werkt dan je zou verwachten, maar dit niet zo goed doet. Je personage beweegt zich namelijk 'stap voor stap', dit houdt dus in dat je geen vloeiende bewegingen hebt maar stap voor stap te werk gaat. Doe je dit te snel (dan gaat het min of meer vloeiend), dan gebeurt het dikwijls dat je een stap teveel doet waardoor je een level opnieuw kunt doen. Gezien de tijdsdruk die Frantix geeft gebeurt dit vaak en werkt dit niet ten gunste van je speelplezier.

Een tweede minpunt aan de controls komt naar voren bij het verschuiven van objecten. Ten eerste wil dit wel eens verkeerd gaan omdat je te snel wilt, dit punt heb ik net uit de doeken gedaan, met objecten is het net wat vervelender. Tweede vervelende punt aan het verplaatsen van objecten is als ze tegen een muur of in een hoek staan. Je zult het dan van de muur moeten trekken zodat je weer verder kunt duwen. Je kunt het niet blijven slepen, zodra het van de muur is wordt dat onmogelijk en is duwen de enige optie. Dit slepen gaat dikwijls fout omdat de manier waarop dit gaat niet goed is en omdat het door een combinatie van de manier waarop en de tijdsdruk gewoon vaak mislukt.