De Sega Mega Drive werd in 1990 in Europa uitgebracht, nadat de 16-bit spelcomputer twee jaar eerder Japan aandeed. Het was het geboorteplatform voor Sonic the Hedgehog en ontving games als Golden Axe en Ecco the Dolphin. De populariteit van het platform is nog lang niet verdwenen, getuige dat we deze zomer een nieuwe titel voor de Mega Drive mogen ontvangen: Tanglewood.

De eenmansstudio Big Evil Corporation is verantwoordelijk voor deze nieuwe Mega Drive titel, die omwille van toegankelijkheid gelukkig ook een release op Steam heeft gekregen. Big Evil Corporation bestaat dus uit één persoon, Matt Philips, die na werkzaamheden bij Deep Silver, Crytek en Traveller’s Tales zijn voorliefde voor Mega Drives omzette in een werkelijke game. Middels een Kickstarter werd 55.000 pond ingezameld om Tanglewood op authentieke wijze – dat wil zeggen met de originele ontwikkeltools uit de jaren ’90 - te ontwikkelen en fysieke Mega Drive cartridge uitgaven te verzorgen. Tot zover is de ontwikkeling van de game een succesverhaal, het eindresultaat ook?

In Tanglewood spelen we als het jonge, vosachtige wezen Nymn, die na zonsondergang zijn familie is kwijtgeraakt. Hij zal op eigen krachten terug moeten komen en een manier moeten vinden om de nachtelijke gevaren en obstakels te overleven en te overkomen. Het resulteert in een platformtitel met puzzelelementen die – zoals Big Evil Corporation zelf ook aangeeft – te beschrijven is als een mix van games als Another World en The Lion King, en zo ziet de titel er ook uit. Een kleurrijke en scherpe ordening van pixels die vloeiend in elkaar overlopen wanneer de game in beweging wordt gebracht. De soundtrack mag ook geprezen worden, met levendige retro deuntjes die de toon goed weten te zetten. Tanglewood maakt dan ook al direct een goede eerste indruk.


Het is echter niet direct duidelijk wat je moet doen. Gelukkig kan je in-game een simpel, doch effectief vormgegeven handleiding openen. Hierin vindt je niet alleen meer verhalende informatie, ook de besturing – pijltjestoetsen en WASD – en krachten van Nymn worden uiteengezet. Het is even wennen na jaren van in-game tutorials en een vermagering van bijgeleverde instructieboekjes tot epilepsiedisclaimers, maar het versterkt enkel de retro-vibe die deze game uitstraalt.

De wereld van Tanglewood bestaat uit tamelijk lineaire levels die van links naar rechts doorlopen dienen te worden. Klinkt simpel genoeg, maar onderweg kom je een grote variatie aan obstakels tegen die flink wat denkwerk en kunde kunnen vereisen. Zo moet je in het eerste level een grote afstand overbruggen, één die niet met een gewone sprong te halen is. Na een tiental minuten op verschillende manieren deze sprong aangepakt te hebben pakte ik de handleiding erbij. Hier bleek dat enkel met een superkracht Nymn verder kon raken in zijn avontuur. Deze superkrachten zijn te verkrijgen door Fuzzl’s – kleine, wollige en ronde wezens – terug naar hun nest te brengen.


Er zijn in totaal drie verschillende krachten. Met een gele Fuzzl kan Nymn zweven, zodat de grote afstand opeens wel te overbruggen is. Met de groene Fuzzl bestaat de mogelijkheid de tijd te vertragen om aan gevaarlijke monsters te ontkomen en met de blauwe Fuzzl kan je beesten temmen. Al deze krachten zijn maar tijdelijk. Verloopt de tijd, dan val je als een baksteen uit de lucht of zal het getemde beest je ongetwijfeld aanvallen.

Tanglewood weet daarmee een simpel te begrijpen, doch uitdagende structuur in de levels te creëren. Toch zal je hier en daar worstelen, waarbij doodgaan onvermijdelijk is. Het daagt je echter uit creatiever te zijn in je aanpak, om zo de juiste oplossing voor de uitdagingen te vinden. Er zijn daarnaast nog verborgen gebieden, bonuslevels en – niet heel goed verstopte – vuurvliegjes te verzamelen. Zodoende weet de game je een goede vier tot vijf uur te vermaken, waarna de game op zijn einde loopt en je echt tof retro-avontuur achter de rug hebt.