Met Monolith Software’s Xenoblade Chronicles 2 sluit Nintendo 2017 in stijl af. De line-up van Nintendo’s hybride console is met de maand sterker geworden en deze Japanse RPG is de laatste aanvulling op de gestaag groeiende spelcatalogus. De titel volgt op het in 2010 verschenen Xenoblade Chronicles, een Nintendo Wii game die dankzij de actie Operation Rainfall een westerse release mocht ontvangen. De actievoerders van toen mogen we zeker nog eens bedanken, want dankzij hun inzet kunnen we vrijwel direct aan de slag met dit meeslepende avontuur.

In Xenoblade Chronicles 2 worden we meegenomen naar de fictieve wereld Alrest. Het leven daar speelt zich af boven de wolken, daaronder rust enkel een grote oceaan waar zich de resten van vele verloren beschavingen vinden. Op die grote wolkenzee drijven enorme titanen, waar zich unieke samenlevingen op hebben gevormd. De titanen maken wijde cirkels rondom de World Tree, een enorme en mysterieuze boom die een centrale rol inneemt. Op de boom zou zich namelijk Elysium bevinden, het antwoord op de levensbedreigende problemen die de bevolking van Alrest in hun greep houden. De titanen zijn allen oud en sterven één voor één af. Daarmee worden grondstoffen schaarser en de leefbare ruimte alsmaar kleiner. Het is een goed recept voor een groots opgezet drama, maar Monolith zag dat anders. In de game volgen we namelijk het avontuur van de berger Rex, een jonge knaap die zich beneden de grote wolkenzee begeeft om lang geleden gezonken schatten op te rakelen. Zijn optimistische natuur en enthousiaste instelling zijn aanstekelijk en geven een positieve twist aan de sombere staat van de wereld.


Het duurt niet lang voordat Rex leert dat hij meer is dan een gewone jongen. Hij is namelijk ook een Driver, waarmee hij levende en bewuste wapens bekend als Blades kan hanteren. Zijn eerste Blade is een bijzondere, Pyra ofwel de Aegis, één van de meest krachtige Blades die de wereld van Alrest ooit heeft gezien. Zij trekt gewenste en ongewenste figuren aan, die vaak niet zo zwart-wit zijn als je vooraf zou denken. Xenoblade Chronicles 2 vertelt een beladen verhaal, maar één met een optimistische ondertoon. Monolith schroomt ook niet de tijd te nemen dit verhaal te vertellen. Voor je het weet ben je alweer tien minuten naar een filmische scene aan het kijken of raak je verdiept in gesprekken met de bevolking van een neutrale nederzetting die zich bevindt in de buik van een titaan. De game bevat uitstekende Engelstalige voiceovers die zich in hun uitvoering niet hebben laten belemmeren door de lip-sync van de Japanse voiceover. In het begin kan dit nog even wennen zijn, maar daar zal je al snel doorheen kijken. Mocht je hier nu echt niet mee kunnen leven, dan kan je altijd nog gratis het Japanse taalpakket downloaden.

Ondanks het beladen verhaal zal je echter ook wat ongemakkelijke situaties tegenkomen die je misschien al wel verwacht van een Japanse RPG. Zo zijn vrouwelijke borsten soms net wat aan de te grote kant, waarbij er ook nog eens met enige regelmaat op ingezoomd wordt. Dergelijke perversiteiten zijn onnodig en doen af aan de klasse van de rest van de game. Want niet alleen het verhaal is erg intrigerend, ook het vechtsysteem is enorm boeiend. Dit komt mede door de complexe structuur die je bij aanvang niet direct zult begrijpen. Gelukkig vraagt de game dat ook niet van je. Op een rustig tempo worden steeds meer aspecten van dit systeem uitgelegd, waarbij je deze direct kunt toepassen. Je start met het onder controle krijgen van de automatische aanval van Rex op een taaie krab. Na enkele uren zal je echter al meerdere Blades bezitten en met diverse teamgenoten gevechten aangaan die tientallen minuten kunnen duren en opperste concentratie vereisten.


In deze fantastische uitdagingen staat het verbond tussen Driver en Blade centraal. De Blade levert de Driver namelijk zijn of haar krachten, waarbij verschillende typen Blades elk unieke aanvallen leveren. Rex voert standaard automatische aanvallen uit zolang hij stilstaat. Hiermee laad hij zogenaamde Arts op. Elke Blade heeft drie Arts met elk weer unieke eigenschappen die vaak weer goed te combineren zijn met de Arts van je teamgenoten om extra schade aan te doen. Het juist timen van deze Arts levert een boost op in een speciale aanval, die weer op vier verschillende niveaus is op te laden en culmineert in een spectaculaire en uiterst krachtige aanval. Voer je deze speciale elementaire aanvallen in een bepaalde volgorde uit, dan kan je daarmee nog eens extra schadelijke effecten op je vijanden aanbrengen. Zoals je misschien al begrijpt hebben we hier te maken met een enorm complex systeem, waarbij ik niet eens zal beginnen uit te leggen in hoeverre deze speelervaring nog eens is te micro managen voor betere resultaten. Zelfs na vijftig uur speeltijd levert de game nog tips om efficiënter te worden in je speelstijl.

In Xenoblades Chronicles 2 tref je echter niet alleen een intrigerend verhaal en boeiende gameplay, er is ook een indrukwekkende wereld te verkennen. Zoals gezegd bestaat de wereld van Alrest voornamelijk uit de lichamen van titanen. Deze zijn vaak enorm en geven je grote gebieden om te ontdekken. Zowel horizontaal als verticaal kan je gaan en staan waar je wilt. Vele schatten en geheimen zijn er verstopt en het grote scala aan monsters brengt leven in de grote variatie aan omgevingen. De wereld is daarnaast erg dynamisch, mede doordat eb en vloed veel invloed hebben op de gebieden die je kunt bereiken. Het enige nadeel dat je onderweg zult tegenkomen is de gebrekkige mini map, die erin faalt je duidelijke aanwijzingen te geven. Zodoende kan je nogal eens vast komen te zitten als een markeerpunt 900 meter van je verwijderd is, maar niet duidelijk is welk pad je moet nemen om hier te komen. Het kan er toe leiden dat je een groot deel van je speeltijd kwijt bent aan het loos ronddolen op zoek naar de juiste richting. Tussentijds een overzichtskaart van wat je al hebt ontdekt bekijken is ook wat lastig, omdat je hiervoor eerst door meerdere menu’s moet bladeren. Het is een groot ongemak die een negatieve stempel drukt op een anders heerlijke ontdekkingstocht.


Het is je misschien al duidelijk geworden dat we hier te maken hebben met een ambitieuze titel, maar dat brengt ook beperkingen met zich mee. Ten opzichte van eerder dit jaar verschenen Nintendo titels is dat te merken in de grafische afwerking. Deze heeft namelijk wat ruwe kanten. De hoofdkarakters zien er allemaal top uit, maar secundaire karakters zijn minder uniek en kunnen erg gedateerd overkomen. Daar komt bovenop dat de Switch deze game niet op volle 1080p kan draaien en de framerate wel eens laat zakken als het scherm te druk wordt. Bijzonder is ook dat deze titel het best te bewonderen is wanneer deze op een televisiescherm wordt gespeeld. In tegenstelling tot veel andere titels ziet de game er namelijk een stuk waziger uit op het compacte Switch scherm, waardoor een groot deel van de visuele ambitie verloren gaat achter een lelijke waas. Hoe je echter ook speelt, het geluid blijft op gelijk niveau en is van hoge kwaliteit. De soundtrack weet goed de typerende omgevingen in geluiden te vertalen, wat de charme van Alrest, haar titanen en inwoners zeer ten goede komt. De grafische minpunten vallen op, maar maken op het geheel van deze meer dan zeventig uur durende titel weinig impact.

Als je voor de eerste maal een blik werpt op gevechtsbeelden van Xenoblade Chronicles 2 kan je misschien afgeschrikt worden door de grote chaos en complexiteit die daar vertoond worden. Laat dat je echter niet tegenhouden deze nieuwste titel van Monolith Software een kans te geven. Deze Japanse RPG is inderdaad enorm complex in zowel verhaal als gameplay, maar daarmee ook erg intrigerend. Als je uiteindelijk door hebt hoe de mechanieken in elkaar steken – waar ook uitstekende YouTube video’s over te vinden zijn – zal je enorm veel plezier beleven aan de steeds uitdagender wordende gameplay. Alrest is een zeer interessante spelwereld, rijk aan karakters en queesten die je vaak weer zullen verrassen. Ondanks beladen thema’s vloeit er een positieve boodschap uit de titel, onder andere door de intrinsiek optimistische natuur van hoofdpersoon Rex. De game is zeker niet perfect, maar heeft meer dan genoeg inhoud om je in deze donkere en gure dagen op een plezierige wijze te vermaken.