Na Perception en The Town of Light mocht ik in korte tijd alweer met een derde walking simulator aan de slag. Kholat verscheen alweer even geleden op de PC en PlayStation 4 en is nu ook speelbaar op de Xbox One, waarbij diens lugubere achtergrond je direct bij de strot weet te grijpen.
Het verhaal is namelijk gebaseerd op ware gebeurtenissen die plaatsvonden in 1959. Een groep van tien voormalig Sovjet Unie studenten, afkomstig van het Ural Polytechnical Institute, gaan op een wandeltocht door de Kholat Syakhl, hetgeen zich laat vertalen tot “Death Mountain”. Eén student haakt vroegtijdig af vanwege een ziekte, terwijl de overige negen hun kamp opzetten aan de voet van het gebergte. In de nacht gaat het echter helemaal mis. Via later onderzoek blijkt dat tenten van binnenuit zijn opengereten, terwijl de studenten blootsvoets of slechts op hun sokken de kou zijn ingevlucht. Hun lichamen worden op diverse plaatsen teruggevonden en de doodsoorzaken lijken verschillend te zijn. Zes zijn overleden door hypothermie, een ander door een gebroken schedel, iemand had hersenschade zonder dat er schade aan de schedel werd geconstateerd en een vrouwelijke studente miste haar ogen en tong. Er zijn eindeloze theorieën over wat er nu precies is gebeurd. De officiële verklaring van Russische onderzoekers verwijzen naar 'een dwingende, natuurlijke kracht', hetgeen even vaag klinkt als de gebeurtenissen zelf.
De studio IMGN.PRO heeft haar eigen gedachtegang losgelaten en dit in een game verwerkt. Een naamloze protagonist besluit eveneens naar de Kholat Syakhl af te reizen om zijn eigen onderzoek te plegen. Het is de Poolse ontwikkelaar gelukt om met Sean Bean (Game of Thrones, Lord of the Rings) een bekende stem binnen te halen, hoewel zijn inmenging beperkt is tot uitspraken die veelal lastig te plaatsen zijn. Dit valt de acteur niet te verwijten maar heeft vooral te maken met de opzet. Als speler loop je rond om bewijsstukken te verzamelen, iets wat niet chronologisch gebeurt. Deze dagboeken, ingesproken door veelal monotone stemacteurs, ontrafelen ook niet alle gebeurtenissen, waardoor je altijd met vragen achter zult blijven.
Om tot de informatie te komen heb je niet veel meer dan een map en een kompas die eigenlijk vrij waardeloos zijn in gebruik. De map geeft enkel reeds ontdekte kampen en collectibles weer waardoor je al snel rondjes aan het lopen bent zonder echt te weten waar je naartoe gaat. Het kwam zelfs voor dat ik vast kwam te zitten in de omgeving omdat je niet kunt springen of klimmen, waardoor er niets anders op zat dan het spel opnieuw op te starten. Het doet je vragen oproepen over niet alleen designkeuzes van de ontwikkelaar, maar ook de insteek van hun protagonist. Gaat een onderzoeker echt alleen op pad op deze bizarre locatie, met enkel een karige map, zonder enige vorm van klimgerei?
Het zijn vragen waar we niet te lang bij stil moeten blijven staan want ook op ander gebied is er nog wel wat op Kholat aan te merken. Terwijl je rondloopt verschijnen er zo nu en dan entiteiten die het op je voorzien hebben. De enige oplossing is om van ze weg te rennen, hetgeen gezien de beperkte conditie van de protagonist niet lang vol te houden is. Rustig spelen en je zaklamp tot een minimum beperkten is het advies, mocht de entiteit je toch weten te pakken dan zul je worden teruggeplaatst naar het laatste savepunt. Manueel saven is niet mogelijk waardoor het voor kan komen dat een half uur aan progressie verloren gaat.
Op papier heeft Kholat een interessant uitgangspunt, tegelijkertijd is het echter hun grootste valkuil. De gebeurtenissen van weleer zorgen voor een afbakening qua locatie waardoor je een nogal eenzijdige game krijgt. Je hoofddoel is om negen coördinaten op de map te bezoeken zonder dat hier enige afwisseling in is aangebracht. Nu zouden puzzels of actie niet passend zijn bij de thematiek, toch drukt de ontwikkelaar zich nu in een hoek die beperkt is in zijn mogelijkheden. Hoewel de omgevingsgeluiden erg goed zijn en de graphics op het eerste oog prima in orde zijn er toch de nodige framerateproblemen en pop-in te bespeuren. Het is IMGN.PRO te prijzen dat ze hebben geëxperimenteerd maar als game is het helaas niet interessant genoeg om langdurig te blijven boeien.
Beoordeling
60
De lugubere gebeurtenissen op Death Mountain in 1959 vormen het uitgangspunt voor Kholat. De Poolse studio IMGN.PRO laat ons als een naamloze protagonist (ingesproken door Sean Bean) onderzoek plegen door documentatiestukken te verzamelen, hetgeen helaas vooral meer vragen oproept dan dat het antwoorden geeft. Dit is helaas niet het enige probleem, de eenzijdige setting, beperkte spelopzet en technische problemen maken Kholat eerder tot een stuk huiswerk dan een informatieve uitdieping van het onderwerp.
