Review: Dishonored 2
Door Rene Groen op 19-11-2016 om 13:30
|
Bron: Gamed
|
Eén van de grote verrassingen uit 2012 was Dishonored. Ontwikkelaar Arkane Studios wist een boeiende game af te leveren die spelers toeliet verschillende speelstijlen te hanteren. In onze recensie scoorde het destijds een 92 en dit schept uiteraard verwachtingen voor diens sequel.
Vijftien jaar zijn verstreken na het origineel en Emily Kaldwin heeft inmiddels de troon beklommen. Zij volgde haar moeder Jessamine na diens overlijden op en regeert met haar vader en Dishonored protagonist Corvo Attano aan haar zijde. Een rustige tijd wordt echter ruw verstoord als Delilah Copperspoon ten tonele verschijnt, een dame die je mogelijk kent van de downloadable content uit Dishonored. Ze blijkt de halfzus van Jessamine te zijn en middels het plegen van een coup wil ze haar plaats op de troon opeisen. Direct na dit moment komt de speler voor een belangrijke keuze te staan, je kunt namelijk spelen met Corvo of met Emily. Om alvast op de zaken vooruit te lopen; deze keuze is niet alleen van visuele aard, voor zover je hierover kunt spreken in een first-person perspectief. Beide personages hebben hun eigen unieke kwaliteiten en conversaties zullen anders verlopen. Het is niet zo dat je twee compleet verschillende verhalen speelt, wel zorgt het ervoor dat je de game minstens tweemaal uit wilt spelen om alles duidelijk te krijgen.
Wanneer je voor Corvo kiest en ook het origineel hebt gespeeld zul je wellicht ietwat teleurgesteld zijn. Veel van zijn krachten zijn kopieën uit Dishonored en de echte verrassing ontbreekt dan ook op dit vlak. Emily is wat dat betreft interessanter gezien haar unieke gaven. Neem bijvoorbeeld Doppelganger, waarmee ze een kloon van zichzelf kan inzetten om de vijand te verwarren. Mocht je tegenover meerdere vijanden komen te staan dan kan Domino je uit de brand helpen. De vijanden die onder invloed staan van deze gave worden aan elkaar gelinkt, zodat het vermoorden van de één een domino-effect veroorzaakt op de anderen. Combineer deze unieke mogelijkheden met bijvoorbeeld Mesmerize, hetgeen vijanden in een droomstaat brengt, en je hebt een geheel nieuw arsenaal aan mogelijkheden. Tegelijkertijd kunnen we deze gehele alinea van tafel vegen als je besluit de game zonder krachten aan te vangen en enkel terug wenst te vallen op je zwaard, kruisboog en pistool. Persoonlijk vind ik dit een groot deel van de charme onderuit halen, tegelijkertijd is het de enige mogelijkheid om alle achievements of trophies te verzamelen. Evenals het uitspelen van de game zonder iemand te vermoorden. Of zonder gespot te worden. Of de game in low chaos of juist high chaos te voltooien, verwijzend naar het aantal slachtoffers dat je achterlaat. Kortom; aan uitdagingen geen gebrek.
Dit alles beleef je in de havenstad Karnaca, bestaande uit verschillende districten die welvarendheid en armoe met elkaar afwisselen. Het is niet voor niets dat de Bloodfly in deze laatste gebieden veelal vrij spel hebben. Zij nestelen hun eieren in lijken, hetgeen samen hangt met de speelstijl van de speler. Laat je vele slachtoffers achter je dan zal deze muggensoort je dankbaar zijn. Althans, dit is wat de ontwikkelaar ons mee wil geven maar in de praktijk valt dit toch wel mee. Dit is echter een notitie in de kantlijn want Karnaca is een heerlijk gebied om in rond te lopen. De gelaagdheid van de gebouwen zorgt ervoor dat er overal wel iets te ontdekken valt en de speler zal hier ook voor worden beloont. Documentatiestukken geven meer achtergrond en de manier waarop ze dit gedaan hebben verdient een pluim. In veel games krijg je ellenlange teksten voorgeschoteld, in Dishonored 2 betreffen het behapbare brokken aan informatie die je graag leest. Verder kom je op vele plekken Runes tegen om krachten mee aan te kopen of uit te breiden, of Bone Charms om je kwaliteiten mee te vergroten. Te denken valt aan meer health of juist minder schade.
Daar waar Dunwall uit het origineel wat leeg aanvoelde is dat nu minder het geval. Er lopen meer NPC's rond en ze zijn allen bezig met hun eigen activiteiten. Zo maken ze muziek of zijn bijvoorbeeld werkzaam op de zwarte markt. Alhier kun je Corvo of Emily bevoorraadden en diverse sidequests aanvangen die voor een aangename afwisseling zorgen van de hoofdopdrachten. Graag wil ik hierbij een speciale vermelding maken voor de missie in Clockwork Mansion. Zonder direct alles op tafel te leggen betreft het een uniek staaltje design met bewegende ruimtes, geheime locaties en puzzels. Het is voor mij nu al één van de favoriete levels die ik dit jaar in een game ben tegenkomen. Dit kwaliteitsniveau weten ze niet in ieder level te evenaren, hoewel dit zeker niet als een kritiek gezien moet worden voor de rest van het spel, maar juist iets zegt over de hoge kwaliteit van deze missie. Sowieso zit Dishonored 2 zo vol met geheimen dat ik zelfs in mijn derde playthrough nog altijd dingen ontdekte die me eerder niet opvielen of waar ik aan voorbij was gegaan. Arkane Studios heeft ook al een New Game+ optie aangekondigd die er volgende maand voor zorgt dat het herspelen van de game nog interessanter moet worden. Aangezien je per playthrough zo'n tien uur bezig bent geeft dit al aan dat er qua content geen gebrek is.
Voor spelers die Dishonored niet hebben gespeeld kan het bovenstaande nogal overdonderend over komen. En toegegeven, er is inderdaad veel om mee te stoeien en te ontdekken. De opbouw gaat gelukkig geleidelijk en ook de controls werken je vrijwel nooit tegen. In het origineel maakte ik nog weleens een onbedoeld slachtoffer die ik juist bewusteloos achter wilde laten, door de juiste aanscherping is dat nu vrijwel niet meer het geval. Wel moet opgemerkt worden dat de vijanden lang niet altijd even consistent zijn qua handelingen. Het ene moment spotten ze je van mijlenver, een volgende keer geven ze geen krimp als je tegenover ze staat.
Wat verder opvalt is dat Corvo (en overigens ook Emily) ditmaal ingesproken zijn, hetgeen voor mij niet had gehoeven. Het is natuurlijk een goede manier om meer binding te krijgen met het karakter maar het tegenovergestelde bleek waar. Beide stemacteurs zijn niet bijzonder sterk en het haalde de mysterie van de game juist ietwat onderuit. Omdat de gezichtsuitdrukkingen ook niet altijd even serieus genomen kunnen worden blijf je met het gevoel achter dat er bij de karakterontwikkelingen meer in had gezeten. Een gevalletje less is more zullen we maar zeggen. Toch wil ik met een positieve noot afsluiten want Dishonored 2 is een waardig vervolg geworden. De twee speelbare karakters met diens unieke kwaliteiten, Karnaca als levende stad en de vele ontdekkingen die je als speler kunt doen zorgen ervoor dat je de game meermaals uit kunt spelen en nog altijd verrast zult worden.
|
|
|
Beoordeling
90
Wanneer je Dishonored een warm hart toedroeg zal dit met deze sequel niet veranderen. De mogelijkheden zijn uitgebreid, de krachten diverser door de toevoeging van een tweede speelbaar personage en er is dermate veel te ontdekken dat je de game gerust meerdere keren uit kunt spelen. Minpunten als een inconsistente AI en stemacteurs die niet de gewenste toevoeging hebben om de karakters uit te diepen doorbreken dit gevoel gelukkig nergens.
|
|
|
|
 08:39 Charts Amerika: Xbox One haalt vier op een rij
 13:27 Soundtrack-video's Final Fantasy XV
|
| Reacties (13) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (213.46.74.xxx)
op 19-11-2016 om 13:42
|
|
Geweldige game dit.
Het is dan geen open-wereld game maar dat gevoel geven de levels wel.
Ben benieuwd wat voor DLC deze game krijgt.
Na DOOM weer een topper van Bethesda !
|
|
|
Gast (62.195.126.xxx)
op 19-11-2016 om 15:38
|
|
GOTY, absoluut..Maar moet er direct bij zeggen, dat ze ook weinig concurrentie hebben dit jaar..
|
|
|
Gast (213.46.74.xxx)
op 19-11-2016 om 16:07
|
|
Deus Ex is anders goede concurrentie hoor.
|
|
|
Gast (81.68.152.xxx)
op 19-11-2016 om 17:40
|
|
Dan zit je nog maar steeds op 2 spellen. Povere generatie tot nu toe.
Maar, goed, het gaat om Dishonored 2: een geweldig spel. Een top vervolg.
|
|
MaartenL
(Redacteur)
op 19-11-2016 om 19:09
[Niv: 472 / Exp: 23598]
|
|
Meh, liever 2 erg sterke games in het genre dan 10 waarvan er maar eentje ofzo de moeite waard is.
|
|
Redneckerz
(Redacteur)
op 20-11-2016 om 23:37
[Niv: 227 / Exp: 11336]
|
|
@ Gast 81:
Dat ligt er maar net aan welke titels je leuk vind - De generatie zelf is niks mis mee.
|
|
Beretta-1992
op 21-11-2016 om 12:38
[Niv: 68 / Exp: 3412]
|
|
Ben momenteel Dishonored 1 aan het spelen. Ben er nooit helemaal ingekomen. Toch nog maar een kans geven!
|
|
|
Gast (213.46.74.xxx)
op 21-11-2016 om 14:09
|
|
Beretta:
Als je er eenmaal in zit wil je er niet meer uit en koop je daarna deel 2. ;)
|
|
|
Gast (81.68.152.xxx)
op 21-11-2016 om 14:20
|
|
Liever 10 goede spellen dan slechts eentje.
Als je de PS4 naast de eerste 3 legt, dan is het game aanbod voorlopig echt het minst.
|
|
|
Gast (213.46.74.xxx)
op 21-11-2016 om 14:35
|
|
Of liever 1 goede dan 9 slechte.
Wat een boute uitspraak geef je toch !
1. Games voor deze generatie zijn complexer en langer in ontwikkeling.
2.We ziteen pas in 3de levensjaar
Puur op exclusief gebied vind ik dat Sony deze generatie wel wat achter loopt.
|
|
|
Redneckerz
(Redacteur)
op 21-11-2016 om 16:03
[Niv: 227 / Exp: 11336]
|
@ Gast 81:
Ik kan wel in herhaling gaan, maar aangezien ik niet weet wat jij leuk vind: Welke spellen hebben jouw voorkeur? Dat levert tenminste een boeiendere discussie op dan alles pover te noemen 
|
|
Ienstien965
op 21-11-2016 om 18:57
[Niv: 13 / Exp: 629]
|
Mooi spel, maar vergeleken met Dishonored minder goed helaas.
Gewijzigd door Ienstien965 op 21-11-2016 om 18:58
|
|
|
Gast (213.46.74.xxx)
op 21-11-2016 om 20:27
|
|
Lenstien365:
Op gebied van gameplay is deze game er juist op vooruit gegaan.Natuurlijk mag jij deel 1 beter vinden.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
