Het is ondertussen al zeven jaar geleden dat Left 4 Dead 2 is verschenen. Het is nu echter eindelijk tijd voor een opvolger dankzij Fatshark AB dat met Warhammer: The End Times - Vermintide op de proppen komt. Hoe, dit is geen nieuwe Left 4 Dead? Ben je daar zeker van?
Ik maak niet graag zulke vergelijkingen, maar vanaf het begin is het namelijk duidelijk waar deze game leentjebuur speelt. Vermintide betreft een eenvoudige kopie van de vorige Left 4 Dead. Zelfs de speciale vijanden zijn compleet nagebootst. Hier zijn het technisch gezien ratten, maar ze gedragen zich als zombies en ze hebben dezelfde unieke vaardigheden. Vijanden als de Boomer keren dus terug in lichtjes ander formaat. Een echt vervolg kun je het dus niet noemen want de verschillen tussen de originele Left 4 Dead en diens vervolg waren groter. Enkel qua look zijn hier echt verschillen op te merken. Dat is toch een stevig minpunt want het zorgt ervoor dat de monsters zelden kunnen verrassen en dat het uiterst diverse Warhammer universum hierdoor slecht tot zijn recht komt. Zelfs het verhaal wordt zeer eenvoudig gehouden, zodat er amper wordt geprofiteerd van de achtergrond van de Warhammer serie.
Qua aanpak lijkt dit ook niet meer dan een herpakte Left 4 Dead 2. Je krijgt een hele serie missies voorgeschoteld waarin jouw groepje van vier karakters, te kiezen uit een totaal van vijf Warhammer types, aan de slag moet om alle aanwezige ratten vakkundig af te maken. Staan er geen vrienden klaar, dan doe je dit alles met de AI. Duiken er alsnog menselijke spelers op, dan nemen zij automatisch over van de AI. Je kunt dus zowel alleen als met vrienden aan de slag. Veel verschil zul je niet opmerken aangezien de AI meer dan competent genoeg is terwijl de zeldzame speler al even slecht communiceert als een bot. Op console blijft voice chat nu eenmaal een uitzondering. Dat is niet vaak een echt probleem, maar in deze game is het toch echt nodig. Anders kun je namelijk niemand verwittigen dat je een revive nodig hebt.
Als first person shooter met een mix van melee en lange-afstandswapens weet Vermintide dus niet te verbazen. Het is een eenvoudige standaardervaring die je met vele vijanden van dit punt probeert af te leiden, een ervaring die je tientallen uren kan bezighouden. Waar de game wel afwijkt van de standaard, is de loot. Vermintide heeft een uitgebreid loot-systeem waarbij je na elke geslaagde missie random loot krijgt. Het is dus niet zeker dat je krijgt wat je wil. In de missies kun je wel tomes verzamelen waarmee je een hogere kans hebt het item te verdienen dat je wil. Dat betekent wel dat je minder health-items mee kunt nemen. Er is dus een risico verbonden aan die keuze. Als je echt een bepaald wapen wil verdienen, dan kun je de kans sterk verhogen maar dan ben je tijdens de missie wel meer in gevaar.
Het loot-systeem is echter niet de enige manier om betere wapens te verkrijgen. Zo kun je bestaande wapens smelten om sterker wapentuig te maken, of simpelweg wapens upgraden om nieuwe vaardigheden toe te voegen. Het enige nadeel is dat je alleen wapens kunt aanpassen als je ze niet gebruikt, wat af en toe onhandig kan zijn. Voor de rest is het een excellent systeem om de personages naar jouw wensen te doen evolueren, zodat je alles kunt afstellen op je speelstijl. Hiernaast verdien je ook continu ervaringspunten die toepasbaar zijn op alle personages, zodat je gemakkelijk kunt overschakelen als een vriend nu net liever wil spelen met jouw favoriete karakter of als je simpelweg alle karakters eens wilt aanleren.
Voelt de game grotendeels aan als een Left 4 Dead game, dan ziet deze er gelukkig niet zo uit. Fatshark is erin geslaagd leuke detailrijke, gotische levels te creëren die goed in elkaar steken, met bijvoorbeeld meerdere paden en regelmatig open ruimtes die je nodig zal hebben voor het hoge aantal vijanden. Alles wordt hierbij via leuke lichteffecten tot leven gebracht. Deze omgevingen worden nooit optimaal gebruikt voor bijvoorbeeld speciale missies, maar ze zijn wel belangrijk om de inleving te verhogen. Ook de monsters hebben de nodige aandacht gekregen, ze zien er positief afgrijselijk uit, zodat je hen steeds met plezier afmaakt terwijl de protagonisten juist over prachtige kostuums beschikken. Men is er dus duidelijk in geslaagd om een echte nachtmerriewereld van te maken, ideaal om deze valse zombies te bekampen.
|
