We nemen een willekeurige dag, drie uur in de nacht. Een feestje is op dit tijdstip gezelligheid voor de één, maar betekent een slapeloze nacht voor de ander. In plaats van een belletje of de muziek wat zachter mag, pakt de hoofdpersoon in Party Hard het anders aan, hij besluit simpelweg iedereen op het feestje af te maken.
Dit klinkt als een luguber uitgangspunt, maar door te kiezen voor een korrelige vormgeving van pixels blijkt dit in de praktijk mee te vallen. Het is direct duidelijk dat we het allemaal niet te serieus moeten nemen (media, leest u mee?) en we er vooral de humor van in moeten zien. Het doel is dan ook simpel; vermoord iedereen die op het desbetreffende feest aanwezig is zodat de rust wederkeert. Dit kun je niet doen onder het oog van de feestgangers, zij zullen je direct aanwijzen als de schuldige en in laten rekenen door de politie. Beter is het ze weg te lokken en hun lichaam tijdig op te bergen. Een tijdrovende klus wanneer je een ieder individueel aan je mes moet rijgen en dus besloot de ontwikkelaar de nodige variatie in te bouwen.
Ieder van de locaties heeft namelijk verschillende vallen waar je eenmalig gebruik van kunt maken. Door hier creatief mee om te gaan kun je in één keer een grote groep slachtoffers maken, zonder dat ze ooit te weten zullen komen dat jij er iets mee te maken hebt. Dit zijn de hoogtepunten van de game en worden vaak opgevolgd door de saaiste momenten. Wanneer je afgerekend hebt met de grootste groep blijven er slechts enkele doelwitten over die je stuk voor stuk moet weg zien te lokken om ze tot slachtoffer te maken, een proces dat zich vervolgens weer herhaalt. Lukt dit je uiteindelijk niet, dan zul je weer van voren af aan moeten beginnen. Een ietwat te repetitief proces om je in langdurige sessies mee te vermaken, maar leuker voor de kortere spelsessies.
Helaas weet Party Hard echter ook als game voor tussendoor niet altijd te imponeren. De inmenging van politie zorgt niet direct voor het einde, in plaats daarvan zijn ze een beperkte tijd op locatie en haken vervolgens af. Deze tijd is vooropgezet, zodat ze op de meest onlogische momenten hun acties staken. Ook de aanwezigheid van bugs, waarbij karakters bijvoorbeeld achter objecten blijven hangen, en een stevig prijskaartje van €12,99 zijn pijnpunten die als teleurstelling gezien mogen worden.
En toch willen we Party Hard niet geheel afraden, de zes tot acht uur die het kost om de game te voltooien zijn namelijk wel degelijk vermakelijk. De moeilijkheidsgraad is, buiten de bugs om, goed in balans en de soundtrack is aanstekelijk. Eén tactiek hergebruiken is eveneens geen optie, omdat er iedere keer weer dingen veranderen kun je niet vertrouwen op eerdere, succesvolle situaties. De opzet is verder simplistisch, doch overzichtelijk. Middels een bovenaanzicht heb je altijd een goed beeld van de huidige situatie en de verschillende feestjes – waaronder die bij een zwembad of boven een gebouw – zorgen steeds weer voor andere situaties en mogelijkheden. Party Hard is hierdoor een vermakelijke, maar zeker geen perfecte game.
|
