Feature: Zijn Erfenis: Uwe Boll
Door Joni Philips op 23-12-2014 om 09:20
|
Bron: Gamed
|
De game-industrie heeft enkele helden die met hun oeuvre zorgen voor een gigantisch nalatenschap. Het zijn die sterren van vroeger en nu die centraal staan in 'Zijn Erfenis' waarin we hun invloed op de game-industrie bekijken. Het is vandaag de beurt aan een man met een immens negatieve invloed…
Ik heb nooit beweerd dat 'Zijn Erfenis' zou worden beperkt tot grootse visionairs die de game-industrie positief beïnvloedden. Het succes van die ware genieën kan juist pas echt worden geapprecieerd in vergelijking met hun collega's die een slechte invloed hadden. Het is natuurlijk gemeen om te stellen dat specifieke mensen een slechte invloed hadden, omdat ze vaak onopzettelijk een negatieve trend hebben gestart. Het is vaak hun schuld niet. Ik ben echter niet bang om gemeen te doen over Uwe Boll, de Duitse filmregisseur die eigenhandig en met opzet het idee van succesvolle, leuke gamefilms wilde ruïneren. De gesel van de gamefilm werd geboren op 22 juni 1965, in het Duitse stadje Wermelskirchen. Duitsland was op dat moment verdeeld in twee grote blokken, maar Boll was één van vele Duitsers die gelukkig voor hen in West-Duitsland werd geboren.
Het oosten van Duitsland was destijds onder controle van de communistische Sovjet-Unie. Er werden dusdanig geen producten uit het Westen toegelaten, terwijl het land moest leven met chronische voedseltekorten en andere problemen. Het westen van Duitsland werd echter gecontroleerd door de Verenigde Staten van Amerika, zodat de inwoners vrijelijk konden genieten van allerlei Amerikaanse topproducten. De jonge Boll kon bijvoorbeeld regelmatig naar de bioscoop gaan om de nieuwste Hollywood meesterwerken te bekijken. Hij zag onder andere Mutiny on the Bounty, een populaire film waarin de latere Godfather acteur Marlon Brando de hoofdrol speelde. Boll was destijds amper tien jaar, maar hij wist op dat moment dat hij in de filmindustrie wilde werken. Boll ging studeren aan de universiteiten van Keulen en Siegen, waar hij een doctoraat in Literatuur verdiende alvorens over te stappen naar de filmindustrie.
De beruchte filmregisseur startte zijn carrière uiteindelijk op 26-jarige leeftijd met de productie van German Fried Movie, een Duitse productie waarover we eenvoudigweg weinig weten. Hij maakte in deze periode enkele Duitstalige films die snel in de obscuriteit verdwenen. Het zegt niet zozeer iets over de kwaliteit, maar het waren gewoon doorsnee televisiefilms van een onbekende filmregisseur. De man maakte daarna films als Sanctimony, Blackwoods, Heart of America en Fíaskó. Het waren allesbehalve commerciële hits, maar de critici waren niet allen ontevreden. Sanctimony kreeg bijvoorbeeld applaus omwille van de fantastische cinematografie, de angstaanjagende momenten en de onconventionele acteurkeuzes. Ook Blackwoods werd door de New York Times beschreven als een intelligente film. Het zijn woorden die weinig worden verbonden aan de huidige films van Uwe Boll. De films waren echter weinig winstgevend, zodat Boll na Heart of America van strategie veranderde.
Boll ging samenwerken met verschillende gamefirma's om films te ontwikkelen op basis van hun games. De uitgevers hadden destijds weinig ervaring, zodat Boll snel de rechten verwierf op franchises als House of the Dead, Alone in the Dark, BloodRayne, Dungeon Siege, Postal en Far Cry. Hij ontdekte tegelijkertijd een hiaat in de Duitse ondersteuning voor de filmindustrie. De wet zorgde ervoor dat een productiefirma 100% van hun investeringen mocht aftrekken van hun belastingen als ze werkten aan films die eigendom waren van een Duits bedrijf. Het was eveneens mogelijk om geld te lenen en de kosten die daaraan waren verbonden, af te trekken van de belastingen. De investeerders moesten daarna alleen belastingen betalen op de winsten. Ze konden verliezen opnieuw aftrekken van de belastingen. De wet zorgde ervoor dat Boll juist winst kon maken door verlies te lijden.
House of the Dead uit 2003 was het eerste resultaat van zijn nieuwe strategie. De film werd gemaakt met een budget van $12 miljoen, wat direct duidelijk was in de kwaliteit. De film was een ramp, het behaalde zelfs een plaats in de 100 slechtste films van IMDB. Hij zag de strategie echter werken, zodat hij verder ging met Alone in the Dark en BloodRayne, die in 2005 verschenen. De films hadden een budget van $20 en $25 miljoen, maar de kwaliteit bleef hetzelfde. Wij schreven bijvoorbeeld nog een vernietigende recensie voor Alone in the Dark, met aandacht voor de belachelijke cinematografie en de absoluut onzinnige acteerkeuzes. De film behaalde eveneens een plek in de top 100 van slechtste films op IMDB. Beide films kregen echter meteen een vervolg, Boll werkt ondertussen zelfs aan de vierde BloodRayne.
Boll was echter niet klaar met het ruïneren van gamefilms. Hij kwam in 2006 met In The Name of the King: A Dungeon Siege Tale, zijn duurste film ooit met een budget van $60 miljoen. De film had zelfs een echte ster, namelijk Jason Statham. Het hielp hem niet, ook deze film bleek een complete ramp. Boll ontwikkelde echter meerdere vervolgen, In the Name of the King 2: Two Worlds kwam in 2011 en In the Name of the King 3: The Last Mission in 2014. Het hoogtepunt van Boll's carrière kwam in 2007 met Postal, een wansmakelijke film waarvoor hij zijn allereerste Award won. Hij werd namelijk winnaar van de zeldzame 'Worst Career Archievement' op de Golden Raspberry Awards, deze wordt alleen in unieke gevallen uitgereikt. Far Cry, dat in 2008 verscheen, bevestigde dat deze prijs compleet verdiend was.
Hij was het zelf echter compleet oneens met de kritiek. Hij noemde bijvoorbeeld enkele critici achterlijk terwijl hij anderen aanraadde om hun moeder te neuken. Hij noemde zichzelf zelfs het enige genie in de filmindustrie. Michael Bay en Eli Roth zijn simpelweg achterlijke idioten in zijn ogen. Roth bedankte voor het fantastische compliment terwijl Bay hem een zielig mens noemde. Hij deed daarnaast een opmerkelijke uitdaging tijdens de productie van Postal. Hij nodigde enkele critici uit om hem te verslaan in een boksmatch die dan deel uit zou maken van Postal. Boll had uiteindelijk vijf tegenstanders, die hij allen met gemak versloeg. Hij wist er zelfs vier te verslaan op dezelfde dag. Er werd ook een documentaire gemaakt rond het hele gebeuren, genaamd Raging Boll. Het was de beste film waarbij Boll ooit betrokken was.
De interessante Duitse wetgeving werd echter beëindigd in 2005, zodat Boll niet langer kon profiteren van het gunstige belastingregime. Hij kon nog verschillende gamefilms afwerken onder de oude wetgeving, maar hij moest toch zoeken naar een nieuwe strategie. Het werd tegelijkertijd duidelijk dat uitgevers weigerachtig stonden tegenover Boll. Ze wilden meer controle behouden over hun gamefilms, zodat de kwaliteit werd gegarandeerd. Het was een start van een nieuwe periode in de game-industrie. Men bleef gamefilms produceren, maar de kwaliteit werd verhoogd. Het is bijvoorbeeld opvallend hoe Sony en Ubisoft de productie van The Last of Us en Assassin's Creed praktisch in eigen handen nemen. Boll zou uiteindelijk nog één franchise kunnen bemachtigen, namelijk 1988 Games' Zombie Massacre. De naam van de franchise is echter zo generiek dat Uwe Boll bijna compleet uit ons gedachtebeeld is verdwenen.
De beste man is echter niet gestopt met de productie van films, hij ontwikkelt simpelweg meer originele films. Je kon op deze manier onder andere kennismaken met Seed, een film die opende met fragmenten van dierenfoltering. Hij zorgde eveneens voor Tunnel Rats en Darfur, gruwelijke oorlogservaringen die dezelfde subtiliteit tonen als Postal. Er kwam zelfs een film over het concentratiekamp Auschwitz, waarbij de film extreem expliciet was. Boll vond het zijn taak als Duitser om te waarschuwen tegen de horror van het verleden. De film was op zich echter een duidelijke vorm van foltering. Boll heeft dus zeker niet ingebonden, hij negeert gewoon de game-industrie. We mogen hem echter zeer dankbaar zijn. De desastreuze kwaliteit van zijn films zorgt ervoor dat de ontwikkelaars nu zelf een grotere rol willen spelen in de ontwikkeling van films op basis van hun games. Het kan de kwaliteit alleen maar ten goede komen.
|
|
|
|
|
|
 15:35 Road Redemption met Shovel Knight
 09:20 Naruto: Legend of the Stone of Gelel
|
| Reacties (3) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Ienstien965
op 23-12-2014 om 11:38
[Niv: 13 / Exp: 629]
|
Wat een idioot 
|
|
Redneckerz
(Redacteur)
op 23-12-2014 om 13:16
[Niv: 227 / Exp: 11336]
|
|
De real-life troll van de filmindustrie. Bij alles waar Boll's naam bij staat zou je eigenlijk weg moeten rennen.
Het trieste is nog wel dat hij zijn films geweldig vind. Syfy doet ook een soortgelijk iets (Bizar slechte films uitbrengen) maar zij hebben tenminste nooit ontkend dat het troep is. Sterker nog, ze doen het allemaal met een knipoog. Deed Boll dat ook maar, dan waren zijn films, hoe slecht ook, beter te pruimen geweest.
|
|
|
Gast (78.22.64.xxx)
op 13-01-2015 om 16:16
|
|
Was zo syked voor postal the movie omdat mijn sadistische kantjes en de postal games beste vrienden waren.
Tot ik die bagger gezien had ofcourse
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
 |
 |
|
| Titel: |
| Zijn Erfenis |
|
| Type: |
| Feature |
|
| Releasedatum: |
| Niet |
|
| Ontwikkelaar: |
| Gamed |
|
| Uitgever: |
| Gamed |
|
| Media: |
|
Geen media gevonden
|
|
|
