Wanneer we het woord ‘Rogue’ naar het Nederlands vertalen, resulteert dit in benamingen als een schurk, schelm, boef of schavuit. Voor welke benaming je ook kiest, het staat duidelijk haaks op het goede. Maar is de scheidingslijn tussen kwaad en goed eigenlijk wel zo makkelijk te trekken?

Het lijkt deze vraag te zijn die overheerst in Assassin’s Creed: Rogue, een game die zich afspeelt in de periode 1751 tot en met 1761. Te midden van de chaos en het geweld van de Franse en indiaanse oorlog treffen we Shay Patrick Cormac, een jong en onbevreesd lid van de Assassins die zijn rol binnen de orde niet al te serieus neemt. Mede door deze onbevreesdheid wordt hij op een gevaarlijke missie gestuurd, echter gaat dit gruwelijk mis. Hoewel details over deze missie nog schaars zijn, ziet de orde geen andere uitweg dan zijn leven te laten ontnemen door een andere Assassin, een opdracht waar ze in falen. Shay, afgezet door zijn voormalige broeders, zint op wraak en zweert niet te rusten voordat hij een ieder die zich tegen hem heeft gekeerd, heeft vermoord. Inderdaad, we mogen nu voor het eerst als Templar spelen.


Rogue voltooit de Kenway trilogie die werd ingezet met Assassin’s Creed III en vervolgd met Assassin’s Creed IV: Black Flag, terwijl het tegelijkertijd een brug vormt naar Assassin's Creed: Unity. Dat het spel geen herhalingsoefening is moeten de nieuwe gebieden bewijzen, waaronder de Noord-Atlantische ijszee, de Appalachian River Valley en een redesign van New York. Toch zullen we enkele hoofdkarakters uit de eerdere games tegen het lijf lopen om de brug naar deze titels te vormen, waaronder ook Haytham Kenway. Deze mix van oud en nieuw vinden we ook terug in de side-missions, welke een spin geven aan hetgeen wat we van de eerdere games kennen. De duivenrennen waar Assassins contracten uit haalden keren bijvoorbeeld terug, als Templar kun je deze informatie echter gebruiken om hun locaties te achterhalen en ze het zwijgen op te leggen. Trachten we verder in onze oude rol van een Assassin verder om districten voor diens bevolking te verbeteren, daar is het ditmaal juist de bedoeling om hun levens te verslechteren.

Dit soort kleinere missies spelen zich in de stad af, maar net als bij Black Flag kunnen we nu wederom de zee trotseren. We doen dit in de Morrigan, een schip dat kleiner is dan de Jackdaw en daardoor beter wendbaar. Dit is maar goed ook, de zee ligt namelijk vol ijsschotsen die ernstige schade aan je schip kunnen aanbrengen. Tegelijkertijd kunnen ze ook in je voordeel worden gebruikt, door ze kapot te schieten veroorzaak je golven die vijandelijke schepen verstoren en je kunt achter een ijsschots langs varen om het als beschutting te laten dienen. Ook nu is het schip te upgraden, zo kun je een stormram aanschaffen die je dwars door stevige ijsschotsen laat varen om zo nieuwe gebieden te ontdekken die erachter verscholen liggen.


Omdat je nu vecht vanuit de Templar zijde betekent dit dat je toegang hebt tot andere, experimentele wapens. Op je schip kun je hierdoor gebruik maken van bijvoorbeeld een Puckle Gun - ook wel een Defence Gun genaamd - een prototype machinegeweer die een vijandelijk schip in enkele seconden in as legt. Dit is op momenten nodig ook, konden we als Assassin in Black Flag namelijk vijandelijke schepen enteren, daar zullen ze dit nu ook bij jou doen. Gelukkig zijn er ook andere manieren om je te wapenen, het is bijvoorbeeld mogelijk om olie in zee te gooien en deze in brand te steken, een ideale manier om een muur van vuur te creëren. Hiernaast kun je wederom handelsroutes gebruiken om aan geld te komen of andere hulpmiddelen te vergaren en kunnen we jagen op narwals (een Arctische tandwalvis) en ijsberen.

We noemden het spel al eerder een mix van oude en nieuwe elementen, maar gelukkig zijn er voldoende toevoegingen om de game daadwerkelijk als nieuw aan te laten voelen. Onder andere je Eagle Vision is aangepast, waarbij er ditmaal een kompasring verschijnt waarin objectieven gemarkeerd worden en de ring rood kleurt wanneer er gevaar dreigt. Het opmerken van dit gevaar is van levensbelang, Assassins kunnen je namelijk vanuit de lucht aanvallen of zich verstoppen in de struiken om vanuit deze positie genadeloos toe te slaan. Waar kennen we dit toch van?


Gelukkig staan we zeker niet machteloos, net als de Morrigan heeft Shay zelf ook de beschikking over nieuwe wapens, waaronder een experimentele luchtbuks met verschillende functies. Als ammunitie kun je bijvoorbeeld rotjes gebruiken om de vijanden af te leiden, tevens kun je er een granaatwerper aan koppelen die je granaatscherven of slaapgas af laat vuren. Het is tevens mogelijk om op vaten te schieten die dodelijk gas herbergen, waarna een gifwolk flinke schade aanbrengt. Om zelf ook niet ten onder te gaan aan dit gas kun je Shay uitrusten met een bandana, hetgeen hem beschermt tegen de dampen.

Ontwikkelaar Ubisoft Sofia, in samenwerking met Ubisoft studio’s in Singapore, Montreal, Quebec, Chengdu, Milan en Boekarest, probeert met Assassin’s Creed: Rogue een nieuwe ervaring te leveren, waarbij een Templar als speelbaar personage een duidelijke scheidingsbreuk is met eerdere delen. Vraag is echter hoe ver ze hierin gaan, zo keren er de nodige gameplay-elementen terug en bezochten we New York reeds eerder in Assassin’s Creed III. Toegegeven, ze zeggen dat de stad een nieuw design heeft gehad voor meer interessante en snellere navigatie, maar het klinkt vooralsnog als een ietwat gemakzuchtige kopie. Een definitief oordeel valt echter pas op 11 november te vellen (sorry Belgische lezers, jullie moeten een dag langer wachten), dan verschijnt de game namelijk op de PlayStation 3 en de Xbox 360. Zonder multiplayer overigens, het spel richt zich namelijk compleet op de singleplayer ervaring.