In 1984 begon Akira Toriyama aan Dragon Ball wat snel een succes werd. Amper twee jaar later werd de manga omgezet tot een tekenfilm dankzij Toei Animation. De studio produceerde eind 1986 de film Dragon Ball: Curse of the Blood Rubies.

De eerste van zeventien originele Dragon Ball (Z) films is eigenlijk de eerste saga van Dragon Ball, de Emperor Pilaf Saga, met nieuwe vijanden en een zwaar aangepaste verhaallijn. De standaardelementen uit de Emperor Pilaf Saga zijn echter aanwezig. Goku komt onder andere Bulma, Oolong, Master Roshi, Puar en Yamcha tegen. Zij spelen uiteindelijk elk een rol in de strijd tegen koning Gurumes. Dit was ooit een goede koning, maar bij de ontdekking van Blood Rubies - een speciale soort kristallen die verborgen liggen in zijn koninkrijk - gaat het mis. Sindsdien heeft hij een onstilbare honger, waardoor hij fel aankomt. Hij wil daarom de zeven magische Dragon Balls verzamelen om zichzelf terug dun te wensen. Tegelijk blijft hij Blood Rubies verzamelen, waarvoor hij het land laat omgraven en de burgers hun gronden ontneemt.


Het kleine meisje Pansy besluit op zoek te gaan naar de legendarische Master Roshi om het dorpje te helpen. Tijdens deze reis ontmoet ze Bulma en Goku die samen op stap zijn, ze reizen samen naar Roshi waarbij Goku bijleert over het echte leven en zelfs de Kamehameha aanval kopieert van Roshi. Deze aanval komt handig van pas om de troepen van de koning te verslaan, maar de gevechten die hierbij de revue passeren zijn niet de moeite in vergelijking met de gevechten van de serie. Het plot, en vooral het einde, zijn ook niet direct interessant. De film eindigt zelfs heel melig, waardoor het avontuur tegenvalt.

De film duurt vijftig minuten wat niet voldoende is omdat verschillende belangrijke scènes uit de serie niet voor komen in de film. Ox-King en Chi-Chi worden bijvoorbeeld niet geïntroduceerd en Goku toont zijn Oozaru vorm niet. Een ander nadeel is dat elke Westerse versie gecensureerd is en wegens licentieproblemen is de film nog steeds gebaseerd op de originele vertaling uit 1995. Dat betekent dus ook dat de huidige stemacteurs van Funimation niet voorkomen. De cast van de film doet het ook niet zo goed, waardoor de Westerse versie van de film zeker te vermijden valt. In de Japanse versie komen alle normale stemacteurs aan bod dus die versie doet het beter dan de Westerse versie.


Dat maakt echter maar weinig uit, de film is te zwak om aan te raden. Het plot van de serie is te sterk verknipt om deze film om te vormen tot een succes. De nieuwe schurken zijn niet de moeite, de gevechten zijn te kort en de karakterontwikkeling te oppervlakkig. Het is beter om de serie zelf te bekijken en deze film over te slaan.