Met onze rubriek "Dit is wat was" blikken we iedere maand terug op het nieuws dat ooit het nieuws was. Een kort en luchtig overzicht van de artikelen die de actualiteit beheersten en van de impact die ze op de gemiddelde gamer hadden.

Lang geleden dat ik nog een boompje heb opgezet over de honderdjarige oorlog tussen het snode Microsoft Corporation en het dekselse Sony Computer Entertainment. Wellicht lag de complete media windstilte hier aan de basis. Beiden hadden hun nieuwe wapens op menig slagveld in stelling gebracht en verder was het resultaten afwachten. Bij wie zou de dodentol het hoogst zijn? Wiens bloed zou de bodem gaan doordrenken? Wiens naam zou de wind eeuwig over de ijzige oorlogvlaktes fluisteren? Wiens nagedachtenis zou middels dagelijks trompetgeschal nog lang geëerd worden? Begin januari werd ons een eerste licht op de zaak geschonken. Uncle Sam kondigde aan dat er al drie miljoen Xbox One zieltjes gewonnen waren. Big Sumo Daddy repliceerde prompt dat zij vier miljoen gamers van hun zaak hadden kunnen overtuigen. Vier miljoen min drie miljoen maakt een miljoen verschil. Net het aantal Xbox One's dat in België en Nederland verkocht had kunnen worden, had Uncle Sam ons niet zo stiefmoederlijk behandeld. *grijns*



Ook vanuit het Nintendo-kamp viel goed nieuws te rapen. Daar zag men de verkoop van hun Wii U console verdubbelen. Het bedrijf was bijzonder verheugd om op CES te kunnen melden dat er in januari 2014 in de Lage Landen maar liefst één console werd verkocht. Dit staat in schril contrast met nul verkochte consoles in december 2013. Geen dank, Nintendo, het was voor mij een kleine moeite.

Van aankondigingen gesproken. Het is jullie vast niet ontgaan dat er een bericht rond de beroemde Steam Machines de revue passeerde. Er gaat dezer dagen heel veel mijn tanende verstandelijke vermogen te boven en zo ook in dit geval. Van wat ik als simpele sterveling begrepen heb zijn Steam Machines een hybride tussen zware gaming pc's en spelconsoles. Met andere woorden, je combineert de krachtige prestaties van een pc met het gemak van een console. Fijn, denk ik dan. Tot mijn oog valt op prijskaartjes die schommelen tussen de $500 en $6000. Amerikanofiel die ik ben, treed meteen mijn automatische valutaomrekeninghersencel in werking. $6000? Dat is toch wel bijna het equivalent van wat onze hoofdredacteurs hier wekelijks opstrijken. Wie kan dat nog betalen?

Geef mij dan toch maar het meer democratisch geprijsde concept van Gaikai PlayStation Now. Met deze nieuwe service van Sony kunnen we binnenkort oude PlayStation 1, 2 en 3 games streamen naar al onze favoriete Sony toestellen. Koop één game en speel hem op zowel je PlayStation 3, PlayStation 4, PlayStation Vita, de nieuwste Sony Bravia tv's, je smartphones en je tablets. Kortom op al je Sony producten. Of we binnenkort aan de slag kunnen met Beyond: Two Souls op onze Sony Walkman Cassettespeler is nog niet meteen duidelijk. Wie zou trouwens eerst geweest zijn met het streaming idee? Want ook Microsoft werkt uiteraard aan een soortgelijke ervaring. Ik heb zo het vermoeden dat er een directe hotline tussen Tokio en Redmond, Washington bestaat. Ideetjes uitwisselen, weet je wel. Uiteraard doen ze dit via hun Nintendo Network ID. Want daar luistert toch niemand mee.

Begin januari namen we trouwens afscheid van onze Gamed Most Wanted. Ruim zeven jaar geleden lanceerden we voor het eerst deze feature waarin we op zoek gingen naar de meest geanticipeerde game onder de bezoekers. De titel X mag zich de voorlopig laatste winnaar noemen. Voorlopig, want op Gamed hebben we de gewoonte om graag eens iets vanonder een dikke laag cyberstof te halen. Zo ook onze Poll van de maand. Daarin gingen we afgelopen maand op zoek naar de technologische evolutie van 2013. De Wildcat Robot is het alvast niet geworden. Wacht maar tot jullie bij het fietsen achterna gerend worden door een oversized hydraulisch aangedreven bulldog. Benieuwd wat jullie dan de evolutie van 2013 gaan vinden.

Overigens werd ons rustige commotielandje afgelopen maand meermaals opgeschrikt door het fenomeen van een mug een olifant maken. Dan denk ik in het bijzonder aan het stormpje dat alhier ontstond toen bekend werd dat Microsoft en Electronic Arts via het bedrijfje Machinima bepaalde onafhankelijke media sponsorden wanneer zij minder objectief te werk zouden gaan. Mensen die zich lovend zouden uitlaten over de Xbox One en EA producten, zouden hiervoor een financieel beloninkje krijgen. "Moord, brand, verderf," zijn termen die in mijn herinnering ten tonele werden gedragen. Echter met mijn herinneringsvermogen gaat het de laatste tijd wat bergaf. Wat niet wegneemt dat de algemene teneur op Gamed was dat dit niet door de beugel kon. Hoezo, niet door de beugel kunnen? Als jullie zo gek zijn om de YouTube mening te waarderen van een fel transpirerende, 250 pond wegende Amerikaan wiens enige daglicht hij ziet de gleuf van de brievenbus is wanneer de postbode er zijn maandelijkse Hustler door ramt... dan mogen multinationals zo gek zijn om die kerel te betalen om happy joy joy over hun producten te doen. Klaar.

Over Electronic Arts gesproken. Het bedrijf liet mondens een anonieme medewerker aan CVG weten dat ze de Wii U maar niks vonden. "De console werd al snel een kinderplatform en wij maken geen games voor kinderen," zo klonk het. Wij maken geen games voor kinderen. Het zijn woorden die wel even nazinderen. Zeker als we ze lezen uit monde van een bedrijf dat ons recentelijk Monopoly Hotels en Bookworm Heroes schonk. En dan ben ik er nog steeds niet uit in welke rubriek we hun Sims franchise mogen catalogeren. Wat de bewuste anonieme medewerker wellicht wou vertellen was: "Wij zijn niet creatief genoeg om voor de Wii U met een game op de proppen te komen die buiten de lijntjes kleurt en daarom laten we die moeilijke console liever links liggen." Het zit hem in de verwoording natuurlijk.



Op onze website verschenen in januari verschillende features over Anime films. Met name Joni blijkt een enorme fan van dit genre. Samen met hem ook een trouwe schare Gamed lezers. Met schaamrood op de wangen moet ik bekennen dat dit genre - net als de discipline van het Eskimo Oorworstelen - een nobele onbekende voor mij is. Toegegeven, ik ken wel dat gele wezentje dat elektriciteit lijkt te kakken (Pikachu, was het niet?) en uit mijn kindertijd herinner ik mij ook nog L'école des champions. Maar titels als Fumiko no Kokuhaku en Popotan waren mij tot voor kort geheel onbekend. Nu nog steeds trouwens, maar dankzij Joni weet ik wel dat er een hele subcultuur met dit behoorlijk interessant soort tekenfilm bezig is. Je bent nooit te oud om te leren.
Dus leerde ik deze maand ook dat de waarschijnlijkheidkans dat we ooit overspoeld worden door huizenhoge krabben op 25% ligt. Lijkt me goed nieuws voor de prijs van het krabbenvlees. Dan moet ik geen surimistaafjes meer eten. Heerlijk toch, die Probability reeks?

Waar we ons de afgelopen maand zeker niet om zullen herinneren is het fantastisch hoog aanbod aan nieuwe games. Welgeteld een game werd door ons onder de microscoop gelegd. Het betrof Max: The Curse of Brotherhood. Dat wij bij Gamed geen centjes krijgen via Machiniminima mag blijken uit de score waarmee René de game bekroonde. Met 75 was de Xbox One titel geen hoogvlieger en ook geen kneusje. Onafhankelijkheid rules!