Jarenlang was Sony Computer Entertainment Japan Studio verantwoordelijk voor de originele PlayStation Portable games, maar met de PlayStation Vita bewijst ook Sony Computer Entertainment America enige originaliteit. Samen met Fun Bits ontwikkelde men de downloadbare Vita launchtitel Escape Plan.

De originaliteit wordt meteen duidelijk bij het opstarten van de game dankzij de unieke artstijl. De game is een monochroom geheel met zwart, wit en de vele tussenliggende grijstinten. Het is geen uitgebreid kleurenschema, maar het zorgt voor een game met een in het oog springende look. Er is ook telkens voldoende aandacht besteed aan details, wat gaat van kleine dingetjes in de levels die de game minder klinisch maken tot de nummers op de buik van hoofdpersonages Lil en Laarg die aanduiden hoe vaak ze gestorven zijn. In sommige hedendaagse games bijna onmogelijk, maar in Escape Plan sterf je razendsnel. De minste aanraking doodt je op gruwelijke manieren waarbij deze animaties een deel van de charme vormen. Je krijgt elke dood namelijk in compleet detail te zien. Buiten deze punten om biedt Escape Plan grafisch maar weinig aan, de titel zit er wel leuk uit, maar echt indrukwekkend ogen de graphics niet. Grafisch moet de game het dan ook vooral van zijn charme hebben.


Ook qua gameplay is die charme belangrijk. Escape Plan brengt ons een tachtigtal levels waarin we telkens een eenvoudig opdracht hebben: verlaat de kamer zonder te sterven. De opbouw van de levels zorgt ervoor dat je meestal niet te lang bezig bent, elk level kan op een minuutje uitgespeeld worden. Aan het einde van elk level krijg je een beoordeling, werk efficiënt en snel genoeg en je haalt een topscore van drie sterren. Het uitspelen van zo'n level vereist dan ook niet veel acties, het is vooral het vinden van de oplossing dat de uitdaging vormt. Je zal Lil of Laarg aansturen om naar de deur toe te lopen en onderweg alle gevaren uit te schakelen. Schadelijk gas blokkeren, een pad creëren over een gat of Lil supersnelheid bezorgen door hem koffie te laten drinken; het zijn maar enkele van de mogelijkheden die je zal tegenkomen. De oplossing van de puzzels is nooit vergezocht, zodat je gewoon logisch moet nadenken en gebruik dient te maken van de mogelijkheden in elk level.

Op papier moet dit idee een fantastische game opleveren, maar in praktijk loopt het mis met de besturing. Het idee achter de besturing is logisch, het gebruik van het touchscreen en de touchpad voelt meestal vanzelfsprekend aan. Zo duw je items achteruit via het voorste scherm en duw je ze vooruit via de touchpad. Dit voelt intuďtief aan, maar in latere levels dien je te veel acties tegelijk uit te voeren waardoor je soms tegelijk op de voor- en achterkant van je Vita bezig bent. Gecombineerd met het feit dat bewegingen niet altijd even nauwkeurig worden overgenomen, zorgt dit voor wat frustratie. Zeker als je probeert de game uit te spelen met een minimaal aantal doden of het maximale aantal sterren zul je je vaak ergeren aan bewegingen die slecht of niet snel genoeg worden geregistreerd. De pret die je zou beleven met het oplossen van de puzzels, valt hierdoor weg en veel mensen zullen dan ook opgeven voor ze het einde van het spel bereiken.


De gebrekkige besturing is dus een belangrijk probleem voor Escape Plan, waarbij dit de pluspunten deels doet vergeten. De leuke graphics, de licht ironische muziek en de interessante puzzels worden weggedrukt door dit opvallend stoorpunt. Voor mensen die de pre-order box hebben gekocht, is Escape Plan weliswaar een logische optie door de €5 korting, Escape Plan is een betere keuze dan de andere titels, maar anderen laten de game best aan de kant. Het prijskaartje van €12,99 is de game niet waard en dat door een minpunt dat veel eerder had moeten opgemerkt worden.