Aan straatracespellen is geen gebrek meer sinds de "tuninghype" van kort geleden. Need for Speed: Underground speelde als eerste in op deze trend en versterkte deze zelfs. Vervolgens kwam er een lange rij spellen uit die inhaakte op het thema van straatracen. Het racespel Asphalt Urban GT voor de Nintendo DS is niet de eerste in deze rij en waarschijnlijk ook niet de laatste. Voor fans van tuning en straatracen is deze ontwikkeling natuurlijk fantastisch, maar hoe moeten fans van videogames hier nu tegen aan kijken? We zullen ons daarom in deze review de vraag stellen: wat voegt Asphalt Urban GT voor bijzonders toe aan een reeks spellen met min of meer hetzelfde thema, welke betrekkelijk kort na elkaar uitgebracht worden?

Beeld en geluid
Ten slotte nog een motivatie bij de cijfers voor de categorieën Graphics en Sound die Asphalt Urban GT van mij gekregen heeft. De vormgeving draagt goed bij aan de sfeer van de verschillende steden, en dat is heel goed gedaan. Verder is het wel mooi dat dit DS spel eens een keer helemaal in 3D is opgebouwd. Niet ieder DS spel of zelfs niet ieder Playstation 2 spel hoeft van mij per se in 3D te zijn, maar het is fijn om te zien dat sommige ontwikkelaars zich er toch aan wagen.

Bij een racespel springt de grafische achterstand van de DS op de PSP wel meer in het oog dan bij een spel als Kirby of WarioWare bijvoorbeeld. Voor dit soort spellen is de pure technische beeldkwaliteit belangrijker. Wat dat betreft hebben DS spellen het gewoon moeilijker dan PSP spellen, maar desondanks vind ik Asphalt Urban GT een zeer geslaagd DS project geworden.

De wagens zijn namelijk zeer mooi gemaakt, zowel op de weg als in de showroom van je garage. De draw distance, dat is de afstand die tussen het camerastandpunt en een bepaald object zit op het moment dat dat object voor het eerst zichtbaar wordt, is groot bij Asphalt. Ten eerste is de weg en de omgeving gewoon ten alle tijden zichtbaar, ten tweede wees ik er al op dat je de Eiffeltoren al prachtig boven de gebouwen ziet uit komen op het moment dat je er nog lang niet bent. Echter, sommige attributen die bij de weg horen zoals tunnels zie je heel af en toe opdoemen, maar dan moet je er wel op letten.



Met de geluidskwaliteit zit het wat mij betreft ook wel goed, ware het niet dat de DS ook hier weer roet in het eten gooit. Er zijn in totaal zeven muziekjes beschikbaar, wat eigenlijk wel erg schamel is als je bedenkt dat die ook in de menu’s gebruikt worden. Deze riedeltjes zijn gevarieerd genoeg, want je hebt "Easy Mambo", "Urban Metal", "Tribal Trash" en "Electro Tiger" tot je beschikking. Deze muziek is op zich heel mooi gemaakt en goed uitgewerkt, maar dat hoor je pas als je de koptelefoon aansluit. Het geluid dat door de speakertjes van de DS zelf komt is eigenlijk niet zo best. Ik beoordeel in dit geval het geluid zoals het geprogrammeerd is, zoals het bedoeld is, en niet wat die halfbakken luidsprekertjes op de DS weten te produceren. In je koptelefoon hoor je verschil tussen de basstonen en de hoge tonen, en het klinkt allemaal goed. Ook de geluiden van de raceauto’s en het overige verkeer klinken goed op deze manier. Als het geluid ook in de koptelefoon nog schamel zou zijn geweest, dan zou het spel op dit punt een lager cijfer krijgen. De gebreken van het geluid zijn in dit geval op het conto van de DS te schrijven, en de ontwikkelaars van Asphalt hebben hun best gedaan.