Het was in 1898 dat H.G. Wells met een boek kwam dat vertelde over Martianen, logge wezens met tentakels die geen goede bedoelingen hadden. Een onderdeel van het boek gaat over de verteller die herenigd wordt met zijn vrouw, hetgeen nu ook het uitgangspunt vormt voor de Xbox Live Arcade en PlayStation Network game.

In het spel maken we kennis met Arthur Clark, een man die in Londen te midden van de chaos die de Martianen aanrichten op zoek is naar zijn kind en zijn aanstaande vrouw. De bedoeling van de ontwikkelaar is niet geweest om hier een actievol Hollywood spektakel van te maken, in plaats daarvan betreft het een doodnormale man die niet veel meer in zich heeft dan springen, ontwijken en rollen om aan zijn aanvallers te ontkomen. Hoewel je halverwege de game met een bijl aan de slag mag zul je voornamelijk bezig zijn om te schuilen om niet gezien te worden, een concept dat niet iedere gamer even goed zal liggen, maar perfect werkt bij de sfeer die de game neer weet te zetten.


Het spel is vrijwel geheel opgebouwd uit zwarte, grijze en witte elementen, aangevuld met enkele kleuren om belangrijke aanvullingen aan te duiden. Op de achtergrond zien we de Martianen ravage aanrichten, echter zul je vooral met het eigen karakter bezig zijn. Dit is nodig ook, want ondanks vele checkpoints zul je veelvuldig sterven omdat sprongen zeer precies genomen moeten worden, wil je niet keer op keer de dood vinden. Helaas zijn het niet enkel deze elementen die frustreren, ook de meer simpele acties zullen veelvuldig gemaakt moeten worden, waarbij ik soms tien pogingen moest ondernemen om langs een simpel stuk te komen, enkel omdat de controls hun werk niet goed deden.

Naast het springen en schuilen is er gelukkig nog wel iets meer variatie aangebracht door kleine puzzels die je op dient te lossen, waarbij het jammer is dat het niveau nogal inconsequent is. Het ene moment moeten we niet veel meer doen dan een schakelaar omzetten, een volgend moment schittert het spel door ons juist veel meer na te laten denken over onze acties.


The War of the Worlds weet 2D gameplay in een dreigende setting op het eerste gezicht perfect samen te brengen. De visuele stijl past goed bij de game, ondanks dat de animaties van het hoofdkarakter veelal niet goed over komen. De stem van Patrick Stewart zorgt er verder voor dat je nog meer betrokken wordt bij het verhaal … tot het moment dat je sterft. Niet alleen zal dit veel te vaak gebeuren omdat de gameplay teveel precisie vraagt, de stem van Stewart zal op momenten stilvallen tot het moment dat je een nieuw checkpoint bereikt. Het maakt de game tot een mooie hommage aan het werk van H.G. Wells qua visuele presentatie, het is alleen jammer dat de gameplay en het geluid hier ver op achter blijven.