Muziekgames zijn deze generaties helemaal hip, hoewel de teruggang lijkt ingezet. Met een overdosis Guitar Hero, Dance Dance Revolution, Rock Band, SingStar en dergelijke titels is het heerlijk om terug te kunnen gaan naar de basis: ritme. Rhythm Paradise voor de Nintendo DS liet ons al zien hoe leuk dat is, maar kan zijn grote broer op de Nintendo Wii hetzelfde niveau behalen?
Op het post-E3 event van Nintendo waren de nodige games aanwezig, waaronder verrassend genoeg ook een demo van Rhythm Heaven voor de Nintendo Wii. De demo was volledig in het Japans, waardoor ik de menu’s en inleiding niet kon lezen, maar dat toonde juist het mooie van de game aan; je hebt eigenlijk geen uitleg nodig. Rhythm Heaven spreekt voor zich. Op de Nintendo DS draaide het om het op het juiste moment tikken op je touchscreen. Dit klinkt extreem simpel, maar men bouwde er een verdomd verslavende en innovatieve game omheen. Mijn grote angst was dan ook dat men op de Nintendo Wii de motion-controls wilde implementeren. De enorme precisie en timing die bij deze game komen kijken zou teniet worden gedaan door de WiiMote. De ontwikkelaars hebben dit ook ontdekt en de besturing van de game is teruggebracht tot de basis: de A- en B-knop.
In de demo kreeg ik de mogelijkheid tot het spelen van een drietal levels. De eerste die ik onderhanden nam toonde een hond en een kat die vanuit twee vliegtuigjes met elkaar aan het badmintonnen waren. Typische Japanse absurditeit, maar volledig passend bij deze game. De vrolijke, simplistische graphics passen bij de simpele gameplay en besturing. Maar vergis je niet, de game is absoluut niet makkelijk! Op de maat van de muziek druk je op de A-knop, terwijl je op het beeld ziet aan de hand van de shuttle wanneer je dient te drukken. Gaandeweg het level wordt het ritme steeds verder uitgebreid en wanneer het einde nadert, zorgen de wolken ervoor dat je niets meer kunt zien en volledig op je gehoor en gevoel van ritme moet vertrouwen.
De overige twee levels waren varianten op hetzelfde concept. Zo schiet een grote hand doperwten over de tafel en is het aan jou om ze aan je vork te rijgen. Ook hier beginnen we met een standaard en simpel ritme, maar gaandeweg het level wordt het allemaal steeds lastiger. In het andere level nemen we een Japanse krijger onder de knoppen die boze geesten dient te verslaan. Op het ritme komen de geesten te voorschijn en het is aan jou om ze een kopje kleiner te maken. In dit level kwam ook de B-knop om de hoek kijken. Normale spookjes kon je met de A-knop verslaan, terwijl je heel af en toe een groep spoken moest neerhalen door zowel de A- als B-knop tegelijk in te houden.
In tegenstelling tot Rhythm Paradise op de Nintendo DS bevat deze game wel een multiplayer mode. Helaas was deze in de demo niet speelbaar, dus het is nog even afwachten hoe dit uitpakt. Vast staat dat de drie levels welke ik kon spelen in ieder geval weer zeer catchy muziek bevatten, waarbij het lastig was om niet zelf mee te hobbelen voor de TV. Grote vraag blijft hoe divers de game uiteindelijk zal zijn. Bij een handheld titel zijn korte speelsessies ideaal, maar bij een consolegame wil je toch al snel iets langer gamen. Blijft Rythm Heaven leuk genoeg? Het lijkt in ieder geval, mede door de extreem lage instapdrempel, een ideale game wanneer je met iemand wil gamen die de ervaring mist die jij ongetwijfeld wel hebt.
|
