Sonic duikt tegenwoordig vooral op in matige Wii-titels, maar was ooit een befaamde platform-held. Sega besloot de DreamCast-titel Sonic Adventure een tweede leven te schenken en wel middels een rerelease op de Xbox 360 en de PlayStation 3. Wij namen de Xbox 360 versie van de rerelease onder de loep.
Toen Sonic Adventure in 1999 uitkwam op de DreamCast ontving het voornamelijk lovende kritieken. Het was een relatief geslaagde Sonic game in 3D. Vooral de graphics en de snelle gameplay waren destijds best wel indrukwekkend. Kritiekpunten waren vervelende camerastandpunten en matige voice-acting. Nu zijn we inmiddels 11 jaar verder en om maar met de deur in huis te vallen: Sonic Adventure is wat je noemt verouderd. Er zijn van die games die zelfs 20 jaar na dato nog geweldig leuk zijn om te spelen. Denk aan Mario of Alien Breed. Met Sonic Adventure is dit echter niet het geval.
Sonic Adventure heeft twee modes. Een Adventure en een Trial-mode. In de Adventure Mode kun je een personage kiezen uit het Sonic universum om daarmee in diverse opvolgende missies te rollen, te springen, te slaan en ringetjes te verzamelen. Het verhaal draait om Dr. Eggman die van een blubber-monster een onsterfelijke handlanger wil maken door hem kristallen te voeren. Uiteraard is het aan jou deze kristallen te verzamelen voordat Eggman dat doet. Het simpele verhaal wordt verteld via korte cutscenes, die allemaal erg amateuristisch en goedkoop ogen. Bovendien is de voice-acting van een bedroevend laag niveau. Na deze cutscenes komen de missies meestal neer op rennen of een eindbaas verslaan. SEGA heeft in de gameplay vooral het gevoel van snelheid geprobeerd te simuleren. Ik moet ze nageven, dat is goed gelukt.
Je kan Sonic onder andere in een bal laten veranderen waardoor de egel zijn maximumsnelheid binnen enkele seconden bereikt maar je kunt hem ook laten lopen waardoor hij automatisch zal versnellen. De missies zijn overladen met korte parcours en het element snelheid komt dus vaak in de game terug. Het gevoel van snelheid is er, en dat is best een prestatie van SEGA. De camera is net als in het origineel echter verschrikkelijk. Gecombineerd met de ongelooflijke snelheid van Sonic levert dit vaak problemen op. Je valt dankzij de camera bijvoorbeeld tien keer van een rots af. Momenten waarbij je zin krijgt om SEGA's kantoor te bezoeken met een kettingzaag... Het komt zelfs voor dat de camera Sonic voor enkele seconden niet kan bijhouden, of dat Sonic plots uit het beeld verdwijnt en de camera onder de grond blijft zweven. De besturing is dan wel weer aardig overgezet naar de Xbox 360 controller, maar ze hadden zich beter kunnen focussen op het verbeteren van de camera.
Toch wen je op den duur aan de snelle, rommelige besturing. En eenmaal gewend is er zo af en toe nog best wat leuks te beleven in Sonic Adventure. De baasgevechten stellen misschien niet zoveel voor want de eindbazen zijn gemakkelijk te verslaan zonder ingewikkelde tactieken. Sommige minigames en parcours leveren echter leukere situaties op. Zo kom je op een gegeven moment terecht in een casino, en je dient daar een kristal van een hoge plank te pakken. Je kan er echter net niet bij. Na even denken blijkt dat je geld moet verzamelen in de arcade-hal om van de munten een trap te kunnen maken naar het plankje toe. Dit doe je middels een diverse minigames zoals een potje in de flipperkast. Persoonlijke ergernis was de vrolijke jaren '90 gitaarmuziek die de gehele game door (zelfs tijdens cutscenes) afgespeeld wordt. Op een moment kan je het melodietje niet meer horen en ben je bijna geneigd het geluid uit te zetten. De geluidseffecten zijn spijtig genoeg niet veel beter.
Sonic Adventure ziet er voor een DreamCast titel goed uit. Vooral de personages ogen gedetailleerd. De omgeving heeft daar wat voor moeten inleveren, maar nog steeds ziet die er prima uit voor een titel uit 1999. Sonic en zijn vrienden komen in Sonic Adventure in verschillende gebieden terecht waaronder een stad, een sneeuwlandschap en een jungle. Sonic reist per trein en geheime gangen naar diverse locaties die zich overal in de stad bevinden. Weet je even niet meer waar je heen moet dan kun je gelukkig een roze bolletje raadplegen die je met een druk op de knop een simpele hint zal geven. Verder kun je als je even geen zin meer hebt in de missies op zoek gaan naar minigames of power-ups.
Sonic Adventure is zo'n game die slechts een groot minpunt kent; namelijk de camera. Deze zorgt te vaak voor vervelende situaties. De goede momenten die je met de game zult beleven zullen dat helaas niet goedmaken. Ruim tien jaar geleden was men waarschijnlijk nog bereid de matige camera voor lief te nemen omdat de game op andere fronten destijds erg indrukwekkend was. Helaas zijn de andere fronten niet zo indrukwekkend meer en dat maakt van Sonic Adventure zo'n typische titel die de tand des tijds niet zo goed doorstaan heeft. De parcours zijn best leuk in opzet, maar worden slachtoffer van de matige camera. De minigames zijn het enige onderdeel van de game die niet lijden onder de camera maar die bieden niet genoeg om de game staande te houden. Ik kan deze game dan ook alleen aanraden vanuit nostalgisch oogpunt.
|
48
