Review: Ninety-Nine Nights II
Door Rene Groen op 09-09-2010 om 11:59
|
Bron: Gamed
|
Tussen alle diepgaande titels door is het ook weleens lekker om een game te spelen waarbij je simpelweg door hordes vijanden heen moet hakken. Ninety-Nine Nights II is zo’n titel, maar of dat voldoende is om ook hoog te scoren, lees je in onze review.
Het is alweer vier jaar geleden dat ik weinig enthousiast was over het eerste deel, echter heelt tijd wellicht deze wonden wanneer de ontwikkelaar terug kan slaan met een sterke sequel. Helaas blijkt echter al snel dat deze sequel uit niet veel meer lijkt te bestaan dan een cijfer achter een titel die we al eerder gespeeld hebben, dezelfde fouten zijn ook nu namelijk aanwezig.
Hoewel we een game als deze niet kopen voor een diepgaand verhaal had er wel iets meer moeite aan besteed mogen worden, het verhaal is enkel een kapstok om urenlang herhalend hak- en sloopwerk aan op te hangen en zal je niet bij blijven. Om de game toch interessant te houden krijg je al snel de keuze uit meerdere karakters die verschillen van elkaar op het gebied van bijvoorbeeld snelheid en kracht. Vernieuwend is dit echter allerminst en ook de optie om bepaalde aanvallen aan je knoppen toe te wijzen of het vullen van een speciale meter voor grotere schade tillen de game niet naar een hoger niveau binnen zijn genre. Gelukkig is er nog wel een RPG-systeem waarbij je ervaring verkrijgt door het doden van de vijanden, hetgeen de game toch nog net wat meer diepgang geeft.
Helaas gaat voor de vijanden een soortgelijke strekking op. Ondanks dat er velen op je scherm getoverd worden zijn ze vrijwel allemaal identiek, zowel qua looks als kunstmatige intelligentie. Wanneer jij in de aanval gaat rennen ze, ieder voor eigen succes, op je af om met je af te rekenen. Andersom is echter ook het geval: kies jij een defensieve aanpak dan zal de tegenstander ook weinig doen. Het gaat wat te ver om te zeggen dat de game dus eigenlijk geen pauzescherm nodig heeft, maar het geeft ongeveer het niveau van de game aan.
Terwijl we al hakkend door de inspiratieloze omgevingen lopen is het zeker niet zo dat de vijanden enkel als slachtvoer dienen. Juist door hun grote getale zul je het regelmatig erg lastig krijgen en de eindbazen helpen hier niet aan mee. Een echte tactiek is hierbij niet nodig, maar tegelijkertijd kunnen ze je wel met één aanval van je leven ontnemen. Nu is dit te vergeven wanneer we simpelweg een nieuwe poging kunnen wagen, maar de frustratie neemt wel erg toe wanneer je weer vanaf nul kunt beginnen, zeker wanneer dit betekent dat je eerst weer een half uur door vijanden heen moet hakken om op dat punt een nieuwe poging te ondernemen. Gelukkig is er nog een coöperatieve stand om dit leed door tweeën te delen, alwaar je in omgevingen geplaatst wordt en simpelweg samen los gaat op de hordes vijanden.
Op grafisch gebied weet Ninety-Nine Nights II evenmin te imponeren. De game doet aan als een titel die enige tijd geleden werd gemaakt en waarvan de verf inmiddels is gaan bladderen. Het geluid helpt hierbij ook niet mee, de stemacteurs leken weinig zin te hebben in hun werkzaamheden en de achtergrondmuziek geeft aan dat niet alleen op dit gebied weinig geld is besteed aan het geluid.
Hoewel de game dus vooral een herhaling van zetten is zijn er toch nog punten die het spel net wat meer inhoud geven. Ten eerste zorgen de diverse karakters ervoor dat de game behoorlijk lang speelbaar is, juist omdat ze behoorlijk wat missies af dienen te werken. Hiernaast zijn er ook vele nieuwe gebieden om te ontdekken, alsmede veel opdrachten om te voltooien. Omdat je ook nog eens een waardebeoordeling krijgt na het doorlopen van een level zorgt dit ervoor dat je de game later nog eens op kunt pikken om je scores te verbeteren. Grote vraag is hierbij alleen: heb je hier wel zin in? Het antwoord daarop is vermoedelijk ontkennend, Ninety-Nine Nights II herhaalt namelijk de fouten uit het origineel en voegt hier vrijwel niets aan toe. De game is hierdoor vooral aan te raden voor mensen die veel agressie hebben en dit kwijt willen in herhaaldelijk button-bashen.
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 45 |
| Sound |
35 |
| Graphics |
40 |
| Replay |
55 |
Ninety-Nine Nights II kent precies dezelfde fouten als het origineel.
|
42 |
|
|
|
|
 16:35 Miles Edgeworth 2 op screenshots
 11:40 Alien Breed: Impact
|
| Reacties (10) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Weslii
op 09-09-2010 om 12:36
[Niv: 167 / Exp: 8338]
|
|
"De game is hierdoor vooral aan te raden voor mensen die veel agressie hebben en dit kwijt willen in herhaaldelijk button-bashen. "
Een ieder die deel 1 heeft gespeeld, had denk ik ook niks anders verwacht.
Komt er nog een review van Metroid: Other M trouwens?
|
|
Joni Philips
(Eindredacteur)
op 09-09-2010 om 12:39
[Niv: 1181 / Exp: 59057]
|
|
Yep.
|
|
|
Weslii
op 09-09-2010 om 13:25
[Niv: 167 / Exp: 8338]
|
|
|
|
|
Gast (86.87.29.xxx)
op 09-09-2010 om 16:43
|
|
Als je deel 1 een prachtspel vond, is dit deel da nog wel aan te raden?
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 09-09-2010 om 19:51
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
Dan kun je zeker met deze titel aan de slag, het is een beetje een herhaling van zetten, maar in jouw geval lijkt me dit positief 
|
|
|
Gast (84.31.135.xxx)
op 09-09-2010 om 21:14
|
|
Dit spel is gewoon tof. Lees deze review niet, en ga af op je eigen ervaringen. Reviews zijn slechts meningen, gemengd met een feitje of twee...
|
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 09-09-2010 om 21:24
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
|
In de review staat duidelijk dat hack-and-slash fans hier wel degelijk plezier uit kunnen halen, als je dan echter toch graag over feitjes praat kun je moeilijk ontkennen dat de game op het gebied van gameplay, sound en graphics tekort schiet.
|
|
|
Gast (87.209.178.xxx)
op 09-09-2010 om 22:25
|
|
Het is een spel met weinig diep gang net als allen andere exclusieve titels van MS dus.
|
|
|
Gast (209.97.212.xxx)
op 10-09-2010 om 00:33
|
|
En ook de PS3 en Wii hebben geen diepgaande exclusives, op Demon's Souls na.
|
|
|
Gast (84.25.129.xxx)
op 12-09-2010 om 10:59
|
|
fable heeft tog echt wel diepgang hoor
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
