In de loop der jaren is het point and click/adventure-genre steeds minder populair geworden. Uitgever Iceberg Interactive wil daar graag verandering in brengen met onder andere Dark Fall: Lights Out: Director’s Cut, een heruitgave van het in 2004 verschenen spel.

Daarmee valt Lights Out in hetzelfde schuitje als Lost Souls, die we eerder al reviewden. Het avontuur van Lights Out beleef je door de ogen van Benjamin Parker. Werkend in Trewarthan is het zijn taak om de kustlijn op kaart te brengen. Dan ontdekt hij echter dat de vuurtoren op geen van de kaarten te vinden is, maar wanneer hij aan zijn baas vraagt hoe dit komt krijgt Benjamin geen antwoord. Vervolgens klopt er een lokale dokter aan en hij stelt voor om op 29 april ’s nachts de vuurtoren te bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan en vanaf dat moment begint een saai avontuur met de nodige frustratie.

Dark Fall: Lights Out is net als Lost Souls een point and click adventure. Dit houdt in dat jij geen controle hebt over de richting die jij op wilt lopen en je ziet de wereld geheel door de ogen van Benjamin. Je kunt voortbewegen door links, rechts, boven of onder (indien mogelijk) op een pijltje te drukken, zodat je die kant op beweegt. En daar dient zich het eerste probleem voor, het is namelijk vaak al puzzelen waar je naartoe kunt bewegen. Als je naar rechts wilt bewegen, moet je net geluk hebben dat je je cursor op exact dezelfde plek gepositioneerd hebt als dat de ontwikkelaar wilde. Verder werkt de maximale resolutie van 800x600 niet echt mee: op een groot beeldscherm wordt het al gauw zoeken naar de juiste pixels.


Het verhaal wordt op een weinig bevredigende manier verteld, namelijk via statische plaatjes. Brieven, (dag)boeken en aantekeningen, telkens moet je weer al je concentratie bijeen rapen om het verhaal nog een beetje mee te krijgen. Dit is jammer, omdat het verhaal op zich niet eens zo slecht is. Zo kun je reizen door de tijd, wat leuk in de game verwerkt is. Je reist zo van het heden naar 100.000 jaar geleden en weer terug om hersenkrakers op te lossen. Maar dan doet het probleem van de kleine cursor en de grote pixel-brij zich weer voor: de puzzels lijken meer op een ‘zoek-de-juiste-pixel’ spelletje, terwijl dit natuurlijk niet de bedoeling is.

Veel puzzels bestaan uit 'druk voorwerp x in' en 'pak object y op'. Het verzamelen van objecten is echter vaak pas het begin van de 'echte' puzzel. Neem bijvoorbeeld de puzzel bij de haven. Bij de haven vind je een kaart met daarop schepen getekend, en even later vind je een aantekening waarop staat hoeveel rondjes één van de schepen is. Deze rondjes moet je invoeren bij drie hendels. Stel dat het linker schip op de kaart twee rondjes is, de middelste één en de rechter drie rondjes, dan moet je het in die volgorde invoeren bij de hendels (dus midden, links en dan rechts). Dit is nog maar een voorbeeld van een makkelijke puzzel, later in de game zul meerdere objecten moeten gebruiken, en ook nog combineren met tijdreizen.


Grafisch is de game geen hoogvlieger, maar de beelden weten soms de goede sfeer op te roepen. De game is niet speciaal mooi (dit kan ook komen door de combinatie van een groot scherm en een lage resolutie), maar je waant je af en toe wel in Engeland. Toch krijg je wel weer te maken met het verouderde ‘gevoel’ van de game: onzichtbare muren die pas verdwijnen wanneer je opdracht x hebt uitgevoerd en overlappende texturen doen de anders zo sfeervolle momenten geen eer aan. De geluidseffecten doen ook een duit in het zakje. Jammer dan weer dat een volledige soundtrack ontbreekt.

We raden de game dus niet aan. Te vaak voelt het aan alsof je een game van vijf jaar geleden speelt (wat eigenlijk ook zo is) en de game kent teveel frustratie momenten. Weet je je echter door de saaie verhaal sequenties heen te gapen en kun je door de pixel-brij heen kijken, dan staat je een middelmatig avontuur te wachten met een aantal goede puzzels. Als je een groot Dark Fall fan bent is deze game vast en zeker een aankoop waard, fans van het adventure genre kunnen echter beter verder kijken dan Lights Out.