Review: Samba de Amigo
Door Rene Groen op 26-09-2008 om 04:55
|
Bron: Gamed
|
Hevig schud ik mee op de maat van de muziek. Terwijl de klanken van Santana’s Smooth door mijn boxen galmen en mijn kamer omtoveren tot feestpaleis blijf ik geconcentreerd naar het beeld staren terwijl mijn armen ritmisch de muziek trachten bij te houden.
Het ziet er misschien wat raar uit wanneer je vanaf een afstandje toekijkt. Met een verbeten gezicht de muziek bijhouden door de Wii-Mote en Nunchuck niet alleen goed te richten, maar ook nog ritmisch te schudden. Het is een concept dat echter niet nieuw is, de game verscheen al in 1999 binnen de arcades, een jaar later gevolgd door de Dreamcast. Terwijl we toen nog aan het schudden waren met echte sambaballen, destijds speciaal gemaakt voor deze game, moeten we het nu doen met de Wii-Mote en Nunchuck. Het principe is echter hetzelfde, het beeld is gevuld met een zestal rondjes: twee hoog, twee in het midden en twee laag. De linkerrij staat voor je linkerhand, de rechterij voor je rechterhand. Terwijl er muziek op de achtergrond speelt komen er balletjes naar de stippen gerold, wanneer deze op de stip staat dien je de juiste hoogte aan te geven en even te schudden. Om het geheel niet te eentonig te maken verschijnt er soms ook nog een mannetje in beeld die wil dat je zijn beweging nabootst door te schudden met je handen in de door hem gewenste richting.
Een game als deze valt of staat natuurlijk met de controls, en juist daar zit nu het probleem. Afgezien van dat de sambaballen in de Dreamcast versie perfect bij de game aansloten wisten ze ook goed hoogte te registreren, iets waar het aan ontbreekt in de Wii-versie. Alhier werkt het namelijk meer als kantelmechanisme: kantel de Wii-Mote omhoog en je gaat voor de hoge rondjes, kantel omlaag en je gaat voor de lage. Dit klinkt misschien logisch, maar meer dan eens vergat ik deze manier van spelen en stak ik de Wii-Mote simpelweg de lucht in, hetgeen weinig effect had. Op de eerste twee niveaus van moeilijkheidsgraad is dit nog wel te overzien, maar wanneer je op de hogere moeilijkheidsgraad begint vallen de fouten des te meer op. Eén van deze fouten is bijvoorbeeld dat de overgang van een hoge naar een lage stip niet snel genoeg wordt overgenomen. Wanneer je in een nummer komt dat veel overgangen kent is dit zeer vervelend, fouten die je maakt komen dan vooral voort uit de imperfecties uit de game, en niet van je eigen spelniveau.
Het lijkt misschien raar, maar ondanks deze bovenstaande misser heb ik toch veel plezier gehad aan het spel. Dit plezier kwam vooral voort uit de multiplayer, hierin weet je namelijk dat de eerder genoemde fouten zowel van invloed zijn op je medespeler als jezelf, waardoor je er een stuk makkelijker mee kunt leven. De vijf multiplayermodi zijn onder andere het synchroon spelen met je medespeler of juist zo goed mogelijk spelen om de bom naar de andere kant te krijgen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de vele speeltypes en het is dan ook op dit gebied dat de game echt tot zijn recht komt.
De muziek in het spel bestaan uit bekende nummers, maar dan uitgeoefend door andere artiesten en in kortere vorm. Je hoeft dus niet volledige nummers mee te schudden, je krijgt een stuk van zo’n twee minuten en die dien je goed te voltooien. Enkele voorbeelden uit de tracklist zijn het eerder genoemde Smooth van Santana, Mambo No. 5 van Lou Bega en Livin’ La Vida Loca van Ricky Martin. Door in de singleplayer goed je best te doen unlock je nummers die je weer in free play kunt spelen, een opzet waar je van moet houden als je de game vooral voor de multiplayer koopt. Op grafisch gebied hoef je geen veranderingen te verwachten ten opzichte van de Dreamcast versie, maar dat is een positief punt. De beelden zijn helder en fel, hetgeen je het ware sambagevoel geeft. Tussen al deze positieve energie door kun je ook karakters van SEGA herkennen en doen je eigen Mii’s ook vrolijk mee.
Samba de Amigo leek op de Nintendo Wii zijn nieuwe thuisbasis gevonden te hebben, maar helaas gooien de controls roet in het eten. Onwillekeurige controls zullen op de hogere moeilijkheidsgraad leiden tot irritatie, maar dat wil niet automatisch zeggen dat de game slecht is. Vrolijke deuntjes en kleuren maakt het spel zeer geschikt voor de multiplayer, maar ook casual gamers zullen zich prima kunnen vermaken met deze game.
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 60 |
| Sound |
80 |
| Graphics |
75 |
| Replay |
75 |
Ondanks de niet altijd fijn werkende controls toch een zeer leuke game.
|
71 |
|
|
|
|
 06:57 Gears of War 2 met lading plaatjes
 04:55 SBK-08
|
| Reacties (7) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Ike
op 26-09-2008 om 07:41
[Niv: 24 / Exp: 1186]
|
Lijkt me zeker erg vet met een paar vrienden... 
|
|
Lawliet
op 26-09-2008 om 11:09
[Niv: 346 / Exp: 17280]
|
|
Jammer voor de controls want Samba lijkt op de Wii perfect.
|
|
Jelle Havermans
op 26-09-2008 om 16:12
[Niv: 103 / Exp: 5158]
|
|
na een wannebegitaar-rockband-en alle instrumenten die zich op deze aardkloot bevindengame (wii music) kan een sambaballengame natuurlijk niet ontbreken.. grappig concept zou het misschien downloaden als het op xbl ofzo was, maar als volledige game is het weer wat overdreven.
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 26-09-2008 om 17:15
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
|
Beetje raar om deze game 'na' je genoemde games te scharen, het is namelijk een remake van een spel die al lang voor deze titels verscheen.
|
|
|
Gast (81.245.215.xxx)
op 26-09-2008 om 18:01
|
|
flipflop, je hebt duidelijk de dreamcast tijdperk niet meegemaakt...
|
|
dark lars
op 27-09-2008 om 11:42
[Niv: 108 / Exp: 5400]
|
|
gistren die reklame gezien,ik ga die aap afschieten
|
|
|
Jelle Havermans
op 27-09-2008 om 21:26
[Niv: 103 / Exp: 5158]
|
at Rene , jah is inderdaad beetje dom van me, maar had nog niet gelezen dat het een remake was 
en at gezer neej inderdaad ben pas 14 en game pas van een jaar of 7 op pc en toen ik een jaar of 10 was pas op de console.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
