Na acht delen op de PlayStation 2 maakt Dragon Ball Z de overstap naar de PlayStation 3 en de Xbox 360 met Dragon Ball Z: Burst Limit. Gamed nam de PlayStation 3 versie van het spel onder de loep. Is de game de moeite waard?

Burst Limit is ontwikkeld door Dimps, zij waren reeds verantwoordelijk voor Dragon Ball Z: Budokai. Sinds Dragon Ball Z: Budokai 3 hield het bedrijf zich echter aan de kant, Spike ontwikkelde de Budokai Tenkaichi serie. Dat houdt dan ook in dat Burst Limit een stijlbreuk met Budokai Tenkaichi betekent. In de eerste plaats kun je dit merken aan het aantal personages. Budokai Tenkaichi 3 telde meer dan 150 karakters, in Burst Limit zijn dit er slechts 21. Het is geen slechte beslissing om het aantal terug te brengen, de Budokai Tenkaichi serie telde personages die amper gebruikt werden en weinig uitgewerkt waren. Het huidige aantal is echter zeer laag, zelfs de originele Budokai had een line-up van 23 personages.

Men had het aantal personages gemakkelijk kunnen verhogen met Zarbon, Dodoria, Hercule, Burter, Android #19 en #20, Guldo, Cooler, King Cold en Jeice. Zij kwamen in vergelijking met de Saibamen toch iets indrukwekkender in beeld in de serie en/of de films. Eén voordeel ten opzichte van Budokai Tenkaichi zijn de transformaties. Je kunt ditmaal transformeren tijdens een gevecht bij de personages die beschikken over transformaties. Goku kan bijvoorbeeld zijn Kaioken aanval activeren en Trunks kan zijn Super Trunks vorm aannemen. Natuurlijk hebben maar zes personages transformaties, waarbij ze elk over minstens twee transformaties beschikken. Frieza kan het verste gaan met vier extra vormen. Het is ook goed dat deze vormen uitgebalanceerd zijn. Transformeren verhoogt je kracht, maar verlaagt je weer op andere punten.


De stijlbreuk met de vorige delen ligt niet alleen op het gebied van het aantal personages, ook de gameplay verschilt sterk. Men keert terug naar de Budokai titels waarbij je langs opzij toekijkt op de vechtactie. Het aantal aanvallen waarover elk personage beschikt is sterk teruggebracht. Elk personage beschikt over dezelfde typen, enkel bij de superaanvallen en dergelijke zie je een duidelijk verschil. Het vereist dus uiteindelijk weinig uitdaging om alle personages onder controle te krijgen, gezien je slechts één karakter hoeft te beheersen. Dit geeft je onmiddellijk ook minder reden om met iedereen te spelen, ze voelen toch niet anders aan. Het maakt de gameplay wat slapjes en gevechten gaan al snel op elkaar lijken. Budokai Tenkaichi kon alles langer interessant houden.

De toevoeging van filmpjes (Drama Pieces) tijdens een gevecht om de reactie van een vijand op jouw grote aanvallen weer te geven zijn ook geen geslaagde zet. Met deze Drama Pieces onderbreek je moeiteloos de actie wat meestal leidt tot een mislukte aanval van de tegenstander. Ze zijn wel redelijk uiteenlopend. Er kunnen plots andere personages verschijnen, je kunt zelf een aanval blokkeren, je kunt extra gezondheid krijgen, ... De game bevat tientallen van deze Drama Pieces, die in elk gevecht kunnen verschijnen. Elke is namelijk op identieke wijze gemaakt met elk personage. Het is dus een redelijk simpel middel om te proberen je spel te vernieuwen, maar het maakt de gameplay goedkoper.

Een meer geslaagde zet is de toevoeging van een online mode. Je hebt niet alleen een online ranking, maar je kunt het ook online opnemen tegen een menselijke tegenstander (dit gaat natuurlijk ook offline). De online mode verloopt wisselend goed en slecht. In sommige gevechten kan de lag je de das omdoen terwijl andere gevechten probleemloos verlopen. De online mode is dus geen onverdeeld succes, maar gelukkig zijn er steeds voldoende mensen online op dit moment. De game bevat ook enkele andere modes, zoals een survival parkoers. Deze zijn echter niets speciaal, zelfs de Z Chronicles mode komt niet sterk uit de hoek. Je hebt hier en daar een ietwat interessant extra scenario, maar dit brengt de game weinig bij.


Qua gameplay is men dus achteruitgegaan ten opzichte van de Budokai Tenkaichi serie, maar de graphics gingen gelukkig wel een stap vooruit. De nieuwe vorm van cell-shaded graphics brengt de serie echt tot leven. Burst Limit is tot nu toe het knapste wat Dragon Ball Z ooit te bieden had, inclusief de serie en de films zelf. Over het geluid zul je echter niet zo positief zijn. De stemmen vallen continu in herhaling, wat zowel bij de Japanse en de Funimation stemmen een probleem is. De geluidseffecten en de muziek, die gecomponeerd is door Kenji Yamamoto, doen het gelukkig een stuk beter, maar deze spelen een kleinere rol dan de stemmen, aangezien die meer opvallen.

Dragon Ball Z: Burst Limit is reeds jaren in ontwikkeling, maar dat is niet te merken aan het redelijk inhoudsarme spel. Dimps heeft een sterke grafische titel neergezet met te weinig stages en personages. Het verschil tussen de personages is ook te klein. Qua gameplay is Dimps blijven steken in hun Budokai tijdperk, ze wilden wel enkele vernieuwingen (de Drama Pieces) doorvoeren, maar deze vallen grotendeels tegen. Enkel de online mode is een welkome vernieuwing. De game kent dus te veel minpunten om hem in huis te halen.