Wanneer een gerenommeerde uitgever je uitnodigt om naar een filmpremière te gaan, zeg je dan nee? Ook als je weet dat de vertoning in het zeer luxueuze Tushinski theater wordt gehouden? Precies. Sega stuurde Gamed een kaartje voor de eerste vertoning van Iron Man en uiteraard waren we er als de kippen bij om deze stripverfilming te zien.

Regisseurs gebruiken vaak twee methodes om strips te verfilmen. Laten we de eerste de Spiderman-methode noemen. De nadruk ligt meer op de personages en de karakers dan de actie, zodat de film wat aardser wordt. De andere, de Transformers-manier, houdt het liever bij over-the-top-actie, coolheid en veel bekende karakters om de fans tevreden te houden. Dat het verhaal daarbij net zo logisch en realistisch is als dit plaatje daar maken eigenlijk alleen mensen zoals ik zich druk om.

Iron Man is een film van de eerste categorie. Tony Stark, flamboyante wapenfabrikant, houdt van het snelle leven, machines in elkaar zetten en niet stilstaan bij de consequenties van zijn vak. Totdat hij in Afghanistan door een terroristische organisatie aangevallen en ontvoerd wordt. De Ten Rings, die zijn wapens gebruikt, eist dat Stark een van zijn nieuwe raketten voor hen bouwt. Met hulp van de dokter die zijn leven heeft gered, bouwt hij echter een mechanisch harnas en weet te ontsnappen.


Eenmaal thuis neemt Stark een drastisch besluit. Geveld door een van zijn eigen wapens, moet hij voor de rest van een metalen plaat in zijn borstkas dragen – die door de dokter is geïnstalleerd – om zijn hart te laten kloppen. Doordat de president verder met zijn eigen ogen de verwoestingen zag die zijn wapens aanrichtten, wil hij dat zijn bedrijf stopt met de productie ervan. Makkelijker gezegd dan gedaan. Stark Industries handelt achter zijn rug om en Tony bouwt daarom een nieuw harnas om zijn eigen wapens te vernietigen.

Het hele verhaal kan je samenvatten als ‘Tony bouwt een cool pak om flink ass te kicken’, hoewel de nadruk meer op het harnas ligt dan op de actie. En dat werkt prima. De actie is niet oververtegenwoordigd, blaast je niet weg, maar het doet wat het moet doen: spektakel bieden. Zoals bij strategiegames zit echter het grootste plezier in het bouwen. Sommige tests met het pak lijken namelijk regelrecht uit Jackass te komen – het fysieke gedeelte welteverstaan.


Acteur Robert Downey Jr. verdient daarvoor speciale lof, want hij geeft Stark de nodige flair, hilariteit en ook wat knulligheid, waar het karakter alleen maar geloofwaardiger wordt. Hij praat met zijn robots alsof het kinderen/huisdieren zijn en geeft de meest droge one-liner als ‘A whiskey please, I’m starving’. Ook zijn secretaresse, gespeeld door Gwyneth Paltrow, houdt zich niet in, wat best leuke conversaties oplevert en daar wordt de film alleen maar leuker van.

Daarom is het zeker een aanrader om deze film te gaan bekijken. Iron Man zit niet stampvol met actie, maar maakt het goed met geloofwaardige karakters een goed verhaal, en zeer veel grappige momenten. Alleen al de tests met het pak maken deze film de moeite waard. Het zit wellicht niet op het niveau van Batman Begins of Spiderman, maar dat maakt hem niet minder leuk op. Nu is het enkel hopen dat de game ook zo leuk is.