Review: Super Paper Mario
Door Gideon op 22-09-2007 om 10:08
|
Bron: Gamed
|
Dat Mario van alle markten thuis is moge duidelijk zijn. De sporttitels zijn doorgaands prima te doen, de platform games behoren tot de absolute top in het genre, de feestjes worden steeds minder en dan hebben we uiteraard de RPG’s nog. Deze zijn altijd alternatief, maar stuk voor stuk wel van hoge kwaliteit. Met Super Paper Mario gooit Nintendo de gameplay uit de Paper Mario serie gedeeltelijk overboord: een goede zet?
De geschiedenis achter de Paper Mario serie is er een die de moeite waard is om nog eens naar voren te halen. Squaresoft (nu Square-Enix) creëerde ooit Super Mario RPG voor de SNES en deze titel bleek een succes. Intelligent Systems, ontwikkelaar van Super Paper Mario, was in die tijd druk met onder andere de Wars-serie en Fire Emblem. Toen de Nintendo 64 op de markt kwam kregen de heren en dames aldaar het echter niet voor elkaar om een fatsoenlijke 3D titel te ontwikkelen, iets wat op de Nintendo 64 eigenlijk wel de bedoeling was (3D was toen natuurlijk helemaal hot). Nintendo wilde echter graag een nieuwe Mario-RPG op de markt brengen, na het succes van de SNES-versie, maar Squaresoft ontwikkelde op dat moment exclusief voor Sony’s PlayStation. Uiteindelijk is Intelligent Systems met het idee aan de haal gegaan en hebben ze hun ‘onkunde’ om een goede 3D game te ontwikkelen omgezet in de grafisch unieke game die Paper Mario werd. Het papieren uiterlijk en de 2D sprites die werden gebruikt voor de karakters en enkele objecten in de omgeving sloegen aan en de rest is geschiedenis.
De Paper Mario serie staat niet bekend om zijn baanbrekende verhaallijn. Het komt er vrijwel altijd op neer dat je met Mario en consorten een aantal sterren moet vinden om zodoende de wereld te redden van naderend onheil. Ditmaal heeft Nintendo er echter een andere draai aan gegeven, jawel, de sterren zijn vervangen door……….harten. Moge de beste man die deze aanpassing heeft doorgevoerd heilig verklaard worden. Deze harten moeten verzameld worden door de besnorde loodgieter, om zodoende het ‘chaos heart’ te zuiveren en een duistere voorspelling tegen te gaan. Deze is in gang gezet door de kwaadaardige Count Bleck, die de voorspelling in gang zette door Peach met Bowser te laten trouwen. Je begrijpt het wel, voor de plotwendingen en diepzinnige dialogen hoef je Super Paper Mario niet aan te schaffen. Waar de game echter, wat verhaal betreft, wel in uitblinkt is de gortdroge humor. Menigmaal heb ik met een grijns (waarbij mijn mondhoeken mijn oren naar de achterzijde van mijn hoofd drukten) voor mijn TV gezeten. De game neemt de hele game en filmindustrie op de hak en men schroomt ook niet om de eigen Nintendo franchises (en Mario in het bijzonder) compleet belachelijk te maken. Nu werd dit in de eerste twee Paper Mario titels ook wel gedaan, maar Super Paper Mario steekt met kop en schouders boven de eerste delen uit. Een speciale vermelding maak ik dan ook richting de mensen die de game vertaald hebben: een puik staaltje werk!
De Paper Mario reeks is altijd turn-based geweest, wat wil zeggen dat tijdens de gevechten jij en je vijand om de beurt een zet mogen doen. Dit hele concept is overboord gegooid voor een meer actiegerichte manier van spelen, waarbij het platform element voorop staat. Ik zal niet ontkennen dat ik huiverig was bij de aankondiging van het concept, maar achteraf gezien is dit een prima zet geweest. Waar de gameplay eerder snel saai werd door de repetitieve gevechten, blijft het nu vlot en interessant. Wanneer je tegenstanders verslaat (door op ze te springen, ze tegen elkaar te smijten, ze laten ontploffen enz.) ontvang je ervaringspunten en als een bepaald aantal punten is bereikt, stijg je een level. Het maximaal aantal levens zal omhoog gaan en zo af en toe stijgt ook je aanvalskracht. Helaas is het aanpassen van de karakters tot een minimum teruggebracht en ook van de Flower Points is afscheid genomen: op dit punt wordt er op RPG-gebied dus iets ingeleverd. Doordat tegenstanders ook meerdere levens hebben is het wel zo dat je gaandeweg het avontuur het idee hebt dat je steeds sterker wordt, maar je zult nooit eens lekker gaan trainen om sterker te worden.
Zoals gezegd heeft de game een achtergrondverhaal en dat betekent dan ook dat het absoluut niet alleen maar platformactie is. De game bevat, zoals we gewend zijn in een RPG, de nodige dorpjes en karakters waarmee gepraat kan worden. Sterker nog, de game bevat zelfs behoorlijk veel tekst. Ik heb me hier niet aan gestoord, mede door de goede schrijfwijze, maar iemand die al misselijk wordt bij het lezen van de bereidingswijze van een gemiddelde kant-en-klaar maaltijd kan de game beter links laten liggen. Fans van de serie zullen hun hart echter ophalen bij de kleurrijke karakters die de game rijk is. Ditmaal is het namelijk zo dat Mario niet het enige speelbare karakter is. Bowser is, net als in de GameCube versie, ook weer van de partij, naast Peach en een ander karakter, die ik nog niet zal verklappen. Iedereen heeft zijn eigen vaardigheden, zo kan Peach even zweven na een sprong en is Bowser een wandelende vlammenwerper. De kracht van Mario is echter datgene wat je verreweg het meest zult gebruiken.
Super Paper Mario is namelijk op het eerste gezicht een 2D platform titel met RPG-elementen. Wanneer je echter op de A-knop van die WiiMote drukt terwijl je met Mario speelt, verandert de spelwereld in 3D. Ik speel al heel wat jaren games, en op een gegeven moment lijkt het alsof je elke puzzel wel een keer in een andere game gezien hebt, maar Super Paper Mario wist mij keer op keer weer te verrassen. Stel je voor dat je bij een gigantische muur komt die in de ‘oude’ Mario games niet te passeren is, dan switch je in dit avontuur naar 3D en blijkt er ineens een gat te zijn waar je doorheen kunt. Dit is een simpel voorbeeld, maar de mogelijkheden worden perfect benut in deze titel en dit levert zeer originele gameplay op. Wanneer je de wereld naar 3D transformeert loopt er in beeld langzaam een metertje leeg, waardoor je niet eeuwig op deze manier kunt rondwandelen. Deze meter loopt binnen enkele seconden weer vol wanneer er in 2D gespeeld wordt. De levels zijn zo opgebouwd dat het switchen tussen 2D en 3D vrijwel constant plaatsvindt , helemaal als je de vele geheimen in de game wilt ontdekken. Nadeel is wel dat de krachten van de andere karakters wat onderontwikkeld aanvoelen: je gebruikt ze alleen op enkele momenten wanneer de game het van je eist en voor de rest zul je vooral met Mario spelen.
|
|
Pagina:
1
|
2
|
Beoordeling
| Gameplay |
 90 |
| Sound |
80 |
| Graphics |
80 |
| Replay |
80 |
Een platform/RPG waar de Wii-bezitter geen miskoop mee doet.
|
85 |
|
|
|
|
 10:13 Dark Cloud personage in White Knight Story
 10:04 Open Home beta in 2007
|
| Reacties (13) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (62.163.198.xxx)
op 22-09-2007 om 11:33
|
|
Mooi geschreven.
|
|
mercy0001
op 22-09-2007 om 12:03
[Niv: 157 / Exp: 7862]
|
|
leuk hoeveel kost hij
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 22-09-2007 om 12:23
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
|
Normale adviesprijs, kijk op verkoopsites zou ik zeggen.
|
|
|
svcreapy
op 22-09-2007 om 13:14
[Niv: 13 / Exp: 636]
|
|
ziet er erg leuk uit ik was al van plan om hem te kopen. maar 1 ding begrijp ik niet ze gaven een 6.5 voor scarface (okey de graphics zijn van een ps1) maar de gameplay enzo vint ik geweldig
I'm Tony Montana you Mother *****
|
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 22-09-2007 om 13:24
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
|
Enkel gameplay maakt geen game svcreapy, je geeft zelf al aan dat de graphics ondermaats zijn, dat drukt al op een cijfer.
|
|
Joris
op 22-09-2007 om 13:59
[Niv: 60 / Exp: 3009]
|
|
Ik gaf op Gamed overigens een 8 voor Scarface.
|
|
Zuigertje
op 22-09-2007 om 14:04
[Niv: 118 / Exp: 5884]
|
|
khad high hopes voor dit spel, door dit spel heb ik de Wii gekocht (ipv te w8en totdat SSBB er is).
Maar de gameplay is echt sloooooww. Vergeleken met de voorgaande delen is deze toch echt te langzaam, nooit echt een moment geweest dat ik echt in het spel wordt getrokken, en te veel backtracking (wat altijd boring is).
kgeef dit spel niet meer dan een 7.5
|
|
|
Gast (84.31.28.xxx)
op 22-09-2007 om 16:01
|
|
backtracking?.......
Kwil niet vervelend zijn maar de levels zijn zo ontworpen dat backtracking bijna niet voorkomt...
Soms moet je idd een stuk terug om iets af te leveren ofzo, maar er zijn altijd shortcuts terug in de vorm van wordt 3D en val gewoon naar beneden.
Ennuh... de gameplay is sneller dan de andere paper marios maar nog steeds sloom voor een platformer ja. Tis dan ook een nieuwe genre! Platform RPG!
Mooi spel, dat op sommige punten zeker een 10/10 verdient, maar dit helaas niet op allen doet. 8.5 is een mooi cijfer.
|
|
madmaniac
op 22-09-2007 om 20:13
[Niv: 65 / Exp: 3265]
|
|
deze ga ik zeker wel halen binnenkort. Een goede score overigens, terecht denk ik wel
|
|
|
Gast (84.26.138.xxx)
op 22-09-2007 om 20:13
|
|
En ik gaf op IG een 7.1 aan Scarface als ik me niet vergis.
|
|
NL|MegaMika
op 23-09-2007 om 11:11
[Niv: 134 / Exp: 6703]
|
|
Had hier hoge verwachtigen van, maar de game is me vooralsnog veel te langzaam (wereld 2-nogwat momenteel). Had liever gezien dat Nintendo hier meer een plarformer van had gemaakt dan al die RPG-elementen en ellenlange teksten. Die nieuwe badguys zijn trouwens lelijk, ongeďnspireerd en Nintendo-onwaardig.
|
|
|
Gast (82.151.46.xxx)
op 23-09-2007 om 17:48
|
|
Ik wou maar dat ik geld had voor dit spel...
|
|
|
Gast (84.31.35.xxx)
op 04-01-2008 om 18:37
|
|
ik vind het een geweldige game! ben er al een tijdje mee bezig en vind die 2D 3D wissel erg goed.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
