The Warriors is een titel die een tijd geleden al is uitgekomen op andere consoles. Er kwam veel ophef over, door onder andere het geweld van de game. De makers van de GTA-series kunnen er wat van. Deze keer is de PSP aan de beurt en in eerste instantie lijkt het om een simpele port van de PS2 versie te gaan. Maar of dit zo is?

Is het nu eigenlijk wel een port, of is er toch sprake van enkele nieuwe features? Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ja, dit is een port. Sprake van nieuwe features zijn er haast niet, hoewel enkele details vernieuwd zijn. Waarom zou dit dan een aantrekkelijke game zijn, een port én een oude titel? Simpel, omdat hij het goed werkt op de PSP. De GTA-elementen zijn hier in verwerkt en de presentatie is top. Al vanaf het moment dat je de UMD-schijf in je PSP plaatst en de simpele intro bekijkt, voel je het sarcasme en de sfeer die de makers bedoelt hebben.



De licentie van de gelijknamige film ‘The Warriors’, is compleet in handen van Rockstar. Zij helpen niet alleen het gevoel van de film terug te halen, maar doen hier nog een schepje bovenop en bouwen het avontuur uit tot een topper. De straten van New York in de begin jaren 70 zijn duidelijk en gedetailleerd nagemaakt. Ren je een rondje door de vervallen straten, dan voel je herkenbaarheid van films en beelden uit die tijd.



Het doel van de game is niets minder dan vechten. Straatvechten, zonder al teveel techniek, en zo hard mogelijk. Dat het vechtsysteem daarom in orde moet zijn, is duidelijk bij Rockstar en hier hebben ze zonder twijfel het meeste aandacht aan besteed. Het gevechtsysteem is simpel, maar uitgebreid. De basis-aanvallen kunnen gemaakt worden met drie knoppen, namelijk rondje, vierkantje en kruisje. Vanuit deze basis-aanvallen kunnen er combo’s gemaakt worden, die variëren van pakken, klemmen, werpen en stevige stoten. Er zijn erg veel combo’s, dus je raakt niet snel uitgekeken op de moves. Ik durf te zeggen dat ik nog nooit een game ben tegengekomen met zoveel verschillende combo’s. Ben je dit na een tijdje toch zat, dan kan je altijd nog een wapen van de grond pakken en hier weer verschillende aanvallen mee uitvoeren.



In het begin van de game krijg je een soort tutorial waarin uitgelegd wordt wat er allemaal mogelijk is in deze game en hoe de besturing werkt. Dit is een vrij lange tutorial, maar de informatie is onwijs handig. Omdat je veel verschillende dingen moet uitvoeren is de tutorial niet al te langdradig, dus dit werkt erg fijn. Aan het einde van de tutorial realiseer je je hoeveel er mogelijk is in deze game, en dat is vrij veel. Naast de besturing van je eigen character heb je ook de mogelijkheid om de rest van je bende orders te geven. Dit zijn simpele en snelle bevelen, zoals ‘bescherm mij’ of ‘val aan’. De AI van deze game is vrij slim, dus op het moment dat je orders geeft, zullen ze deze goed uitvoeren. Ook de AI van de tegenstanders is slim, zij zullen in een grootschalig gevecht met jouw bende niet snel rare dingen doen, maar goed en beheerst vechten. Ze werken samen, dus dat is iets wat jij ook moet doen met je eigen bende.



De opbouw van de omgevingen is erg goed uitgewerkt, vooral voor PSP begrippen. Dat Rockstar hier ervaring mee heeft is al duidelijk sinds de eerste GTA titel voor de PSP: Liberty City Stories. Grote, lange straten dus, met hetzelfde herkenbare radartje rechts onderin beeld als in de GTA Series. Je weet dus altijd waar je gaat en staat in het oude New York. De details in de omgevingen zijn ook niet verkeerd, zo zijn veel dingen (denk aan dozen, auto's en ramen) kapot te maken.