Red Steel is de eerste game die ooit voor de Nintendo Wii werd getoond. De schiet en zwaard vecht game van Ubisoft werd meteen omarmd door de fans, vanwege de mooie beelden en de geweldige trailers. Heeft Ubisoft woord gehouden en is de Wii een topper rijker? Dat lees je in onderstaande review!

Naast het schieten zul je ook moeten zwaardvechten. Deze gevechten vinden plaats op vooraf vastgestelde plekken in de game. De beweging die je met de WiiMote maakt worden niet één op één overgezet, maar na zelf gevochten te hebben vond ik dit niet zo’n probleem. Het vechten is in het begin van de game redelijk saai en eentonig; je kent nog maar weinig bewegingen en geen special moves. Later worden deze gevechten aanzienlijk uitdagender, leer je meer moves en zul je de nodige kata’s moeten uitvoeren om een tegenstander te verslaan. Doordat je echt met je armen rondzwaait levert dit hele toffe gevechten op en wederom is de beleving stukken groter dan als je alleen maar op knopjes drukt. Het werkt niet perfect, verre van dat, maar het levert wel heel veel leuke gameplay momenten op. Aan het eind van elke gevecht kun je kiezen of je de overwonnen tegenstander dood wil hebben of laat leven. Kies je voor het laatste, dan verdien je wederom Respect Points. Enige nadeel aan dit vechten was voor mij het aantal (onnodige) knoppen die je bij latere combo’s moet gebruiken. Verwarrend, dit had absoluut anders opgelost kunnen en moeten worden.



Red Steel is een launchtitel en je kunt duidelijk zien dat men het product overhaast op de markt heeft gebracht. Zo barst de game namelijk van de bugs, wat duidt op een veel te korte testperiode. Tegenstanders die stoppen met schieten, hun armen uitsteken (alsof ze worden gekruisigd) en non-stop gaan zitten schreeuwen, tegenstanders die door het platfond verdwijnen, vreemde zwarte vlekken in de levels, wapens die in de lucht zweven, je cursor die aan de rand van het scherm blijft plakken: allemaal zaken die absoluut niet in een game thuis horen. Red Steel barst van de potentie, alleen komt het er nog niet voor de helft uit door de veel te korte ontwikkelingstijd. Doodzonde.

Ook op het gebied van de graphics volgen we de rode lijn die ik eerder al noemde: uitblinkers en tegenvallers. Start de game op en je weet niet wat je ziet. Het eerste level is afschuwelijk lelijk, onder GameCube kwaliteit. Echter zullen enkele levels die volgen dan weer wel zeer sterk zijn, met mooie textures, prachtige lichteffecten en gruwelijk explosies, om dan helaas weer te worden afgewisseld door een missie die het aanzien niet waard is. Karakters bewegen houterig en hebben een soort van aura om zich heen hangen, alsof ze geplastificeerd zijn. Ik snap absoluut niet waarom Ubisoft dit gedaan heeft, of heeft dit wederom te maken met tijdgebrek? Ook de tussenfilmpjes, die bestaan uit stilstaande plaatjes die door elkaar heen bewegen, zijn saai en, erger nog, lelijk. Wat dan wel weer erg goed is, is de omgeving die redelijk interactief is als je er je geweer op los laat. Pannen vliegen in het Chinese keukentje in de rondte, gokautomaten knallen uit elkaar in de gokhal en wasmachines klappen open. Erg tof, al valt het dan wel weer tegen als bijv. kaars een standaard kogelgat texture krijgt wanneer je er op schiet. Geen tijd om alles breekbaar te maken?

Het geluid in Red Steel is op zich redelijk. De muziek is sfeervol en past goed bij de setting waarin de game is gezet. De voice-acting daarentegen is niet om over naar huis te schrijven. Vooral de Japanse karakters gaan ten onder aan overacting door slechte Amerikaans-Japanse accenten. De speaker op de WiiMote wordt op een originele manier gebruikt. Zo klinkt het herladen van je wapen hierdoor, wat ik erg tof vind. Het voegt weer iets extra’s en nieuws toe en doet de beleving veel goed.



Ik heb in deze review vaak het woord ‘beleving’ gebruikt. Bewust, want dat is iets waarin Red Steel uitblinkt ten opzichte van andere FPS-games. Het spel is niet goed, hoogstens middelmatig en behoorlijk buggy. Toch heb ik me er zeer goed mee vermaakt. De singleplayer vereist toch een uurtje of 10 a 15 om geheel door te spelen en de game bevat twee verschillende eindes alsmede een splitscreen multiplayer tot vier spelers. Hoewel de leercurve echt stijl is, zul je er duidelijk steeds handiger in worden en voelt het uiteindelijk best goed. Het zijn de speciale Wii-features die deze titel naar een hoger niveau tillen en ik heb het vermoeden dat het maar goed is dat het om een launchgame gaat, want over een jaar worden de foutjes uit Red Steel genadeloos afgestraft. Op het moment van schrijven heeft Ubisoft Red Steel 2 aangekondigd en met een beetje geluk bevat deze wel mooie graphics, een beter afgestelde besturing, online gameplay en al die leuke ideeën die men in deel 1 al wilde stoppen, maar geen tijd voor had. Want potentie zit er in deze game in overvloed, het komt er alleen nog niet helemaal uit.