We weten al langer dat men bij SCEJ in staat is om goede en originele games te maken. Wanneer men daar dan een nieuwe, originele game aankondigt, krijgt die zeker onze aandacht. Dat is het geval met Loco Roco, een Action/Platformer in de aard van Me & My Katamari en Mercury, twee andere opmerkelijke PlayStation Portable games. We kijken dan ook zeker uit naar de zomer, wanneer Loco Roco in Europa, Japan en Amerika verschijnt.

In Loco Roco speel je een soort geleiachtig balletje, een Loco Roco, zoals in Mercury, ook de besturing is gelijkaardig met die game. Je moet het level draaien om je Loco Roco te bewegen, dit doe je met de twee schouderknoppen. Je kunt het level tot 30° in elke richting draaien. Het verschil is wel dat Mercury zich in een 3D wereld afspeelde, met vooral puzzelelementen. Loco Roco is een 2D Action/Platformer, je mag dan ook veel vijanden verwachten die je moet ontwijken.



Je moet echter niet alleen het einde van het level proberen te bereiken, onderweg vind je veel extra's. Zo is er fruit, dat eet je op om dikker te worden. Hoe dikker je op het einde bent, hoe meer punten je krijgt. Dat zorgt er natuurlijk wel voor dat bepaalde paden te klein worden voor je grote Loco Roco. Op zo'n moment kun je hem opsplitsen in kleinere deeltjes, wat snel gaat met de cirkelknop. Achteraf kun je hem weer snel samensmelten door het vasthouden van diezelfde cirkelknop. Dit zul je vaak moeten doen om verborgen kamers te bereiken, waarin je daar weer bonusvoorwerpen vindt.

Het spel bevat ook drie Mui Mui personages in elk level, vergelijkbaar met de neefjes van de prins in We Love Katamari. Het vereist enige inspanning om ze te vinden, maar dat zorgt ook voor heel wat extra uurtjes gameplay. Ook de verborgen kamers, waarvoor je door een muur moet breken, zijn redelijk uitdagend. Je ziet ze niet op je scherm, maar de Loco Roco zal op de geheime kamer reageren, zo kun je uiteindelijk zelfs bonusniveaus vinden. Het einde van het level bereiken is duidelijk maar een klein deel van de uitdaging.

Het uiterlijk lijkt eenvoudig op het eerste zicht, maar kleine details zoals de lachende gezichtjes van je Loco Roco, verraden dat dit spel niet in 1-2-3 is gemaakt. Men heeft zelfs een iets andere stijl van graphics gekozen. Terwijl de meeste games met 'pixels' werken, wat allemaal kleine puntjes zijn die samen dan een gedetailleerd beelden vormen, koos men hier voor vectorafbeeldingen. Hierdoor bestaan de graphics vooral uit eenvoudige meetkundige structuren zoals lijnen, maar het zorgt er ook voor dat je beeld altijd even mooi blijft. Tot nu toe zijn er amper games die deze stijl gebruiken, enkel op de Vectrex en bij enkele oudere arcadetitels (Asteroids) was dit gebruikelijk.



Ook de muziek is niet gebruikelijk, en doet je waarschijnlijk denken aan de muziek van tekenfilms voor kleinere kinderen. Deze muziek wordt ook niet op de achtergrond gespeeld, het zijn de Loco Roco die geluid maken. De muziek klinkt al even vreemd (in de positieve zin) als de muziek van de Katamari games. Bij SCEJ doet men er dan ook alles aan om van dit spel een gekke, maar leuke ervaring te maken.

Mensen die geďnteresseerd zijn in de game, kunnen het best even hun firmware naar versie 2.70 upgraden waarna men op de Japanse Sony site een (Japanse) demo kan vinden van het spel. Een goede speler zal al een tiental minuten nodig hebben om de demo uit te spelen als je op zoek gaat naar de vele extra's. We zijn dan ook zeker benieuwd hoeveel levels de uiteindelijke game zal tellen. Eén ding weten we wel al, als de rest van de game even leuk is als de demo, heeft de PSP er een toppertje bij.