Ape Escape was oorspronkelijk een reeks die enkel uit platformgames bestond waarin de hoofdrolspeler aapjes moest vangen. Dat veranderde in 2005 wanneer EyeToy: Monkey Mania en Ape Escape: Pumped & Primed uitkwamen en de serie de sportieve toer opging. Bij de launch van de PSP mochten de aapjes zich weer van hun sportieve kant tonen met Ape Academy. Pakken ze de gouden medaille of is 'Deelnemen beter dan winnen'?

De besturing is nog een eerste belangrijk minpunt. Zo is het onmogelijk om snel te reageren met de besturing, geen pluspunt in een game waar het draait rond reflexen. De besturing van minigames moet daarnaast ook intuďtief zijn, in WarioWare was je nog op geen seconde weg met de besturing maar hier zul je bij sommige games al vaak moeten oefenen voor je begrijpt hoe de besturing moet. Dat loopt niet goed af als je dan voor het eerst een minigame speelt.



De game legt ook op voorhand niet goed uit wat er kan gebeuren, zo zie je wel een kort filmpje voor de minigame maar deze toont al het perfecte scenario waarin niets kan mislopen, een groot verschil met wat er echt gebeurt. Zo moet je in een bepaalde game via wall jumps naar boven klimmen, in het filmpje gaat dit zeer vlot zonder gevaar. Eens jij eraan begint, blijkt dat de muren ook af en toe eens op elkaar dichtslaan en als je dan niet in een gat zit, ben je dood. Dat was echter niet te zien in het filmpje. Het probleem is dat je alle games voor het eerst in de Academy mode tegenkomt waar één keer verliezen catastrofaal kan zijn.

Je kunt in de game ook beeldjes verzamelen die willekeurig verschijnen tijdens het spel. Dat verzamelen is echter niet leuk, ten eerste omdat het willekeurig is en ten tweede omdat de beeldjes allemaal op elkaar lijken. Met dit verzamelen slaagt Sony er echt niet in om je lang te willen laten spelen. Daarnaast is het enige wat je kan doen met deze beeldjes, is ze bekijken.



De graphics en het geluid zijn wat we van een Ape Escape mogen verwachten. Het zijn geen supergraphics maar ze zijn wel kleurrijk en overzichtelijk. Op dat punt biedt de game dus exact wat we ervan verwachten. De animaties laten je echt denken dat je met een energetisch aapje speelt, ondanks de logge besturing. De geluidjes zijn niet gedenkwaardig maar wel leuk, en ongetwijfeld grappig voor de jongere kinderen die de game spelen.

De laadtijden in de Academy Mode hadden we game kunnen vergeven als het spel leuker was, dat is nu echter het geval niet. Bij minigames moet je aan twee belangrijke punten voldoen, de games moeten verslavend werken en zeer gemakkelijk bestuurbaar zijn. Dat is het sterke punt bij de minigames van bijvoorbeeld WarioWare of Mario Party. Die slaan daardoor aan bij een groot publiek. Ape Academy faalt echter op beide vlakken.