Sam Fisher waagt zich aan een avontuur op de Nintendo DS. Hij probeert zich nog zoveel mogelijk vast te klampen aan zijn ervaringen op de consoles, maar desondanks voelt hij zich absoluut niet thuis op de DS.

Belabberde beeld- en geluidskwaliteit
3D graphics en de genoemde gadgets en moves zorgen ervoor dat dit avontuur zeer veel gelijkenis vertoont met de gameplay van zijn soortgenoten op de PlayStation 2, GameCube en Xbox. Dit is op zich te prijzen, want de vorige handheldavonturen van Sam Fisher op de Game Boy Advance waren vormgegeven in 2D en kenden een totaal andere 2D gameplay. Deze opzet valt dus op zich te prijzen, ware het niet dat de uitvoering ervan ver beneden pijl is. De graphics zijn korrelig en pixelig, de bewegingen schokkering. De framerate is irritant laag en zelfs het welkomstscherm is opvallend vaag en korrelig, zodat het lijkt alsof je een bril nodig hebt. Verder zijn de omgevingen vreselijk donker, wat het ook al niet gemakkelijker maakt om de lelijk vormgegeven objecten te herkennen.

Het geluid is nog meer abominabel dan de grafische vormgeving. Het is natuurlijk altijd moeilijk om geluid te omschrijven in een geschreven review, maar de bijvoeglijke naamwoorden die bij mij opkwamen waren: schel, mager, dun, trillerig, zenuwachtig, ijl en bagger.



Conclusie: een mislukte poging van Sam Fisher om op de DS te infiltreren
Voor het eerst heeft een aflevering van Splinter Cell op een handheld dezelfde gameplay als op de consoles. De uitwerking hiervan op de DS is barslecht. De 3D graphics kunnen mij absoluut niet bekoren, en ik speelde het spel het liefst ook nog met het geluid uit. De besturing van de camera verloopt traag en onhandig, en bovendien loop je ook nog eens grote kans om door deze besturing savepunten mis te lopen. Nee, de poging van Third Echelon om te infiltreren op de Nintendo DS is mislukt, want ik heb Splinter Cells zwakheden in de smiezen en bij dezen openbaar gemaakt.

Heb je hier nog iets aan toe te voegen of ben je het er niet mee eens? Spui je mening op ons forum!