Ik ben een groot fan van het misdaadgenre in het algemeen en van de spellenreeks Grand Theft Auto in het bijzonder. Vorig jaar was ik ook zeer verheugd over de aankondiging GTA: San Andreas, maar waarschijnlijk werd mijn enthousiasme ook sterk gevoed door de hype rond dit spel. In ieder geval viel het spel mij behoorlijk tegen, en de oorzaak daarvan was volgens mij dat ik na het compleet kapot spelen van GTA 3 en GTA: Vice City uitgekeken was geraakt op de reeks. Dat vond ik heel jammer, want misdaad blijft wel één van mijn favoriete genres. Gelukkig biedt True Crime: New York City de oplossing voor al mijn problemen. Het is een uitermate crimineel en gewelddadig spel, met een vergelijkbare kwaliteit van de GTA serie, maar staat wel volledig los hier van. Mijn redding.

Maar bij True Crime heb je zelf in de hand hoe je een bepaald probleem wilt oplossen. Als er een situatie is waar politie aan te pas moet komen, hoor je dat op je walkietalkie. Dit zijn soms zeer ernstige delicten, zoals internationale wapenhandel of serieverkrachting. Soms zijn het ook hele grappige frivole misdrijven, zoals een DJ die door het uitgaanspubliek wordt aangevallen omdat hij slechte muziek draait of een groep vegetariërs die een restaurant verbouwt omdat er vlees geserveerd wordt. In beide gevallen mag je Marcus jouw eigen oplossing laten uitvoeren. Je kunt je "badge" laten zien, en proberen alle overtreders in de kraag te vatten en in de boeien te slaan. Dit probeerde ik aan het begin vooral, maar dan krijg je soms klappen of soms rennen de overtreders alle kanten uit en mag jij er achter aan. Ook een oplossing voor zo een misdrijf kan zijn om op volle snelheid met je automobiel op de groep overtreders in te rijden, op deze manier al een aantal uit te schakelen, en dan uit de auto te stappen om iedereen in de buurt zonder enig moment van twijfel een kogel te geven.

Je moet natuurlijk wel je carrière in de gaten houden. Er zijn vijf niveau's die je moet door lopen. Hoe hoger het niveau, hoe hoger het bedrag op het loonstrookje, dus het is zeker zaak om te proberen door deze niveau's heen te lopen. Door misdrijven op te lossen kun je ervaringspunten verdienen en op die manier level up gaan. Door echter een misdrijf op de formele manier op te lossen (good cop), verdien je natuurlijk meer ervaringspunten, en ga je sneller naar het volgende, hogere betalingsniveau. Dit kost wel iets meer moeite. Ook kun je bewijsstukken van een bepaalde misdaad inleveren op het hoofdbureau, waar je ook weer ervaringspunten voor krijgt, en dus uiteindelijk geld. Je kunt er ook voor kiezen om de bewijsstukken (meestal wapens, drugs en seksartikelen) te verpatsen in het pandjeshuis, en zo veel sneller, veel meer geld opstrijken. Dit is natuurlijk weer een voorbeeld van bad cop gedrag.



Door het goede agent, slechte agent principe wordt je de vrije keuze gegeven of je goed of slecht wilt zijn. Dit komt in meerdere spellen terug, onder andere in Fable. Het is zo leuk omdat het je aan de ene kant veel vrijheid geeft in de manier waarop je het spel wilt (uit-) spelen. Aan de andere kant is het ook een heel leuk element om te zien welke speelstijl het beste bij een bepaald persoon past. Ik observeer bij sommige personen in mijn sociale omgeving een extreme drang tot kwaadaardig gedrag in spellen als Fable en True Crime. Wellicht kan het spelen ervan fungeren als een soort psychologische uitlaatklep. Het good cop, bad cop idee is een zeer belangrijk element in TC: NYC. Zelfs tijdens het laadscherm wordt dit duidelijk. Tijdens het laden krijg je een mooie glimmende politiepenning te zien. Een politiezwaailicht wordt weerspiegeld op deze penning. Een politiezwaailicht wisselt een rood en een blauwlicht af, dus de penning kleurt afwisselend rood en blauw. Dit is symbolisch voor het hart van een politieman in New York City, dat afwisselend goed- en kwaadaardig lijkt te zijn.

Verhalen uit New York City
Één van de grote pluspunten van True Crime: New York City is dat het spel zo substantieel is. Men heeft heel Manhattan nagebouwd, en dat is een enorm gebied waarin jij als speler vrij kunt rondrijden om leuke en stoute dingen te doen. Hierin zit zowel een overeenkomst als een verschil met The Getaway. In het laatstgenoemde spel heeft men weliswaar heel mooi een enorm deel van Londen nagebouwd, maar er viel helaas helemaal niets te beleven in deze grote grijze passieve stad.