Ik ben een groot fan van het misdaadgenre in het algemeen en van de spellenreeks Grand Theft Auto in het bijzonder. Vorig jaar was ik ook zeer verheugd over de aankondiging GTA: San Andreas, maar waarschijnlijk werd mijn enthousiasme ook sterk gevoed door de hype rond dit spel. In ieder geval viel het spel mij behoorlijk tegen, en de oorzaak daarvan was volgens mij dat ik na het compleet kapot spelen van GTA 3 en GTA: Vice City uitgekeken was geraakt op de reeks. Dat vond ik heel jammer, want misdaad blijft wel één van mijn favoriete genres. Gelukkig biedt True Crime: New York City de oplossing voor al mijn problemen. Het is een uitermate crimineel en gewelddadig spel, met een vergelijkbare kwaliteit van de GTA serie, maar staat wel volledig los hier van. Mijn redding.

Motorola
In TC: NYC zit nogal wat reclame, en vooral voor Motorola. Dit kan als vervelend ervaren worden, want op televisie heb ik ook altijd een gruwelijke hekel aan reclame. Zit je net lekker in een film of leuke serie, wordt je weer gestoord door mededelingen dat je geld moet lenen via één of andere louche firma. Maar dit is anders, het spel wordt namelijk niet onderbroken door de reclame. Dit is productplacement, en ik zou het niet erg vinden als alle reclame, die toch onvermijdelijk is, op deze manier gebracht zou worden.

Bovendien is het plaatsen van deze reclame behalve geld in het laatje van de makers, ook een literair stijlfiguur. Het klinkt misschien gek, maar in Japanse en ook westerse quasi-populaire literatuur werden vanaf de jaren '80 ongeveer merknamen en namen van producten expliciet genoemd om een soort gevoel van alledaagse herkenbaarheid te bewerkstelligen. Dit stijlfiguur is al eerder gebruikt in spellen en wat mij betreft met succes. In bijvoorbeeld een voetbalspel als FIFA geeft het toch een groter gevoel van authenticiteit als er op de reclameborden langs het veld echte reclame staat in plaats van alleen maar EA logo's?



Muziek
Hier scoort True Crime zeer sterk. Wat mij betreft is dit de beste soundtrack die ooit bij een spel geleverd is. Een spelontwikkelaar kan twee dingen doen. Hij kan zelf muziek componeren voor een spel, en dat kan zeer succesvol zijn. Kijk maar naar onder andere Sonic the Hedgehog, Mario en Final Fantasy. Maar hij kan ook bestaande muziek gebruiken, die al bekend is bij het publiek, en op die manier gebruik maken van een bepaalde sfeer die de muziek al uitstraalt. Er wordt dan een bepaalde band of nummer gelicenseerd (ik weet niet hoe dat juridisch precies zit) die dan voor het spel gebruikt mag worden. Voorbeelden van deze manier zijn Grand Theft Auto: Vice City, San Andreas, NBA Street en SSX. Ook voor de recensent is dit makkelijker, aangezien hij in dat geval kan refereren aan bij de lezer bekend veronderstelde geluiden. Dit is het geval bij True Crime.

De muziek die je kunt draaien in de auto is zeer divers. Ten eerste is er natuurlijk de New Yorkse muziekstijl bij uitstek: New York Hardcore. Vertegenwoordigers van deze harde stijl zijn Madball, Agnostic Front en Sick of it All. Dan is er nog de geweldige muziek van The Misfits: "I got something to say, I raped your mother today, and it didn't matter much to me as long as she spreads!" Ook heel blij was ik om The Ramones te horen in een computerspel. De andere muziekstijl die niet kon ontbreken is natuurlijk de hiphop. Het nummer Shook Ones part II geeft heerlijk die New Yorkse hiphop sound weer. De rapper Redman heeft speciaal voor dit spel een nummer opgenomen. De laatste belangrijke stijl in dit spel is de house achtige clubmuziek. Ik weet alleen uit films dat het typisch New Yorks klinkt, maar verder kan ik er niet veel over zeggen.

Het mooie van TC: NYC is dat je naar verschillende muziekwinkels kunt rijden in de stad om daar nieuwe tracks te kopen om aan je playlist toe te voegen. Die playlist werkt overigens beter dan in GTA, want je kunt in het menu scherm zelf een nummer uitkiezen die je wilt horen, en je kunt ook aan het ene nummer een hogere beoordeling geven dan aan de ander zodat die vaker langs zal komen in je muziekspeler. Nummers die je juist helemaal niet leuk vind kun je uit zetten.

Conclusie
Het is een GTA kloon, maar voor de spelers onder ons die uitgekeken waren geraakt op GTA biedt dit een frisse nieuwe criminele game ervaring. Het spel is zeer substantieel en uitgebreid, je hebt veel mogelijkheden en veel vrijheid. Ik heb in deze review lang niet genoeg ruimte gehad om alles te vertellen dus er valt nog genoeg te ontdekken.

Een minpunt is wel dat het spel niet diep genoeg in gaat op de misdaadcultuur. Je vangt slechts een glimp op, en begint dan meteen te schieten. De muziek is fantastisch en draagt een flink steentje bij aan de goed geslaagde New Yorkse sfeer.