Wanneer een ontwikkelaar een twin-stick shooter uitbrengt is een vergelijking met Geometry Wars snel getrokken. Dat dit ook gedaan zal worden in het geval van Tachyon Project is te begrijpen, maar tegelijkertijd zijn er voldoende unieke elementen die het spel een eigen gezicht geven.

Eén van deze toevoegingen is een heuse verhaallijn die levels aan elkaar linkt. Jij bent Ada, een softwareprogramma dat is gemaakt door Helen en Halt. Het doel is om servers op het internet te hacken, terwijl je diverse vijanden tegen komt die je dit onmogelijk willen maken. Het gaat echter fout wanneer je het contact verliest met beide ‘ouders’, waardoor het je missie is om het contact te herstellen. Het is een leuke manier om een aloud concept wat meer diepgang te geven, iets waar ze deels in slagen. Het verhaal is namelijk niet overal even goed te volgen, mocht je hier al enig belang aan hechten. Je kunt ook simpelweg de plaatjes met begeleidende ondertiteling wegklikken, de dialogen zijn namelijk niet ingesproken en daardoor niet altijd even interessant. In plaats daarvan is er gebruik gemaakt van begeleidende synthesizer muziek die ik persoonlijk goed bij de game vond passen, maar waarvan ik begrijp als anderen het als te agressief zullen ervaren.


Mocht je het verhaal willen volgen, dan is er één punt dat soms roet in het eten gooit, en dat zijn de achievements. De notificatie hiervan verschijnt onder in het beeld, over de begeleidende tekst heen, waardoor deze onleesbaar is. Lastig als je de moeite wilt nemen om te lezen wat er allemaal speelt. Gelukkig staat dit het spelplezier verder nergens in de weg. In de diverse levels krijg je steeds weer een andere uitdaging, zo moet je een bepaalde tijd zien te overleven of een speciale vijand uitschakelen. De vijanden waar je mee te maken krijgt zijn er in een grote variëteit, de verveling zal dan ook niet snel toeslaan. Tegelijkertijd dien je altijd waakzaam te zijn omdat ze intelligent genoeg zijn om je in te sluiten en niet enkel als schietvoer dienen.

Toch zal de game het je nooit al te lastig maken. Dit is toe te wijzen aan het healthsysteem, of beter gezegd; het gebrek ervan. In plaats daarvan draait alles rondom de timer. Deze loopt automatisch terug en wanneer je geraakt wordt gaat dit net even wat sneller. Hier tegenover staat dat wanneer jij vijanden uitschakelt, je juist weer extra tijd vergaart. Mocht de timer toch op nul komen, dan krijg je bij iedere nieuwe poging steeds weer de nodige extra seconden om je een betere kans te geven. Tel hier een checkpoint systeem bij op dat je nooit al te ver terug plaatst en de ervaring zal nooit frustrerend worden.


Een twin-stick shooter valt of staat bij diens wapens en dat zit hier wel goed. Gedurende de verhaallijn krijg je steeds weer nieuwe wapens, denk aan een snel, doch zwakker vuur, of langzamere, doch sterkere kogels. Je combineert hier secundaire wapens mee, zoals een mijn die je in de map kunt plaatsen, waarbij je zelf de combinaties mag bepalen. Opvallend genoeg voelen enkele van de vroeg verkregen wapens nogal overpowered, terwijl het laatst verkregen wapen juist wat teleurstellend was. Dit komt mede omdat de respawntijd van je wapens erg kort is, waardoor je redelijk snel mijnen neer kunt blijven leggen.

Na het uitspelen van de verhaallijn is er gelukkig nog genoeg te beleven. In Endless Challenge blijven de vijanden komen en is het je doel om te overleven en je score steeds verder omhoog te stuwen. Stealth Challenge heeft een zelfde concept, maar ditmaal komen de vijanden vanuit de schaduwen tevoorschijn, waardoor je ze pas later in de gaten zult krijgen. Uiteindelijk is er nog de Limited Time Challenge, hier krijg je een gelimiteerde tijd om een zo hoog mogelijke score neer te zetten. Al deze modi kennen ondersteuning van leaderboards, de verveling slaat dan ook niet snel toe. Ook een (offline) coöp ervaring voor vier spelers ontbreekt niet, alleen zijn de bestuurbare schepen dermate identiek dat het lastig is om in een drukke situatie te bepalen wie nu precies welk schip bestuurt.


Qua gameplay en audio zit het wel snor en ook op grafisch vlak maakt het spel een sterke indruk, mits je tegen een overweldigende aanval van zuurstokkleuren kunt. Een kritiekpunt dat we naar voren kunnen brengen is dat je altijd in een zelfde arena aan het schieten bent, iets meer variatie hierin had welkom geweest. Zonder de effecten is het spel verder op momenten erg donker, en dan doelen we niet specifiek op de Stealth Challenge, waardoor de vijanden niet goed waarneembaar zijn. Dit kan een bewuste keuze van de ontwikkelaar zijn geweest, maar je doet er goed aan je scherm net even iets lichter te stellen. Het zijn kleine minpuntjes in een verder zeer leuke game. Hoewel de invloed van Geometry Wars overduidelijk aanwezig is, heeft het tegelijkertijd voldoende uniekheid in zich om niet als een kopie aan te voelen.