Met de beroemde Onimusha games en enkele onbekendere titels leek het Samurai genre op de PS2 redelijk verzadigd. Jonge gamestudio Game Republic was het hier niet mee eens en besloot onder contract bij Sony nog een game rond het Japanse zwaardvechten te maken. Een game genaamd Genji: Dawn of the Samurai is het resultaat. Of liefhebbers van het genre deze game in huis moeten halen lees je in deze review.

In dit eerste gevecht voel je meteen hoe simpel, doch effectief de controls zijn. Je hebt een knop voor een simpele aanval, een knop voor een sterkere aanval, een knop om te blocken en natuurlijk beweeg je met de analoge stick. Het personage reageert vlot en het duurt niet lang voor de eerste tegenstanders tegen de grond gaan. Deze simplistische aanpak wat betreft de controls maakt de game eenvoudig om te spelen, hier is echter een keerzijde aan: vooral aan het begin ben je erg snel geneigd gewoon te button bashen aangezien dit de meest effectieve manier is om vijanden te verslaan. Later in de game worden de level-up elementen aan je duidelijk gemaakt, krijg je de mogelijkheid wapens, armour en items te kopen en krijg je uitleg rond het hoofdelement van de game: Kamui. Ook word je vergezeld door een beer van een vent uit dezelfde oude clan, deze is ook speelbaar.



Gezien het feit dat je in het bezit bent van een amahagane en de kracht van deze kunt gebruiken kun je dit gebruiken in je gevechten. Kamui activeer je in een gevecht als het balkje daarvoor vol is. Dit balkje krijg je vol door vijanden te verslaan. Eenmaal geactiveerd maken de vijanden zich klaar om jou aan te vallen. Als je op het juiste moment de aanval van de tegenstander anticipeert en de betreffende knop indrukt krijg je een speciale aanval. Deze aanval leidt meestal tot de dood van je tegenstander. Het klinkt misschien simpel, maar timing is hier een belangrijke factor, in sommige gevechten komt het heel precies wanneer je de knop indrukt om de tegenaanval in te zetten. Het is een leuk element en voegt wat toe aan de gameplay, al maakt het de gameplay niet baanbrekend.



De game is niet bijster moeilijk, sommige eindbazen kunnen je een nodige uitdaging geven, maar de juiste tactiek tegen deze is snel gevonden en daarmee is het gevecht ook vlot beëindigd. De tegenstanders die je in de game tegenkomt gaan makkelijk tegen de grond, het gebruik van Kamui maakt dit alleen maak makkelijker. Geen moeilijke game helaas. Ander minpunt is de lengte van de game, als je alle gesprekken netjes aanhoort en alle informatie tot je laat komen is het in 6 tot 8 uur wel gedaan met de game, de game smaakt naar meer. Een concrete reden om het nog een keer door te spelen is er eigenlijk niet. Onderstaande punten kunnen je doen besluiten nog eens van de game te genieten.