Op 5 maart keert een oude bekende terug, hoewel we de woorden ‘oude’ en ‘bekende’ gerust kunnen splitsen. Hoewel het nieuwste deel in de serie nog altijd draait om de door vele mannen beminde Lara Croft is ze zeker niet oud te noemen.

Het verhaal in Tomb Raider vertelt namelijk de oorsprong van de avonturier die op dat moment nog maar 21 lentes jong is. Ze is onervaren, heeft nog nooit iemand vermoord en is niet gewend om te overleven in situaties buiten haar bekende wereld. Toch start het spel nog veelbelovend, reizend op het schip The Endurance onder leiding van Conrad Roth is ze klaar om haar eerste avontuur te beleven, om alle geleerde kennis in de praktijk te brengen. Het gaat echter compleet fout wanneer het schip in een storm terechtkomt en in tweeën wordt gesplitst, waarna ze wakker wordt op een tropisch eiland in de Dragon’s Triangle. Alleen. Ondersteboven. In een grot. Wat volgt is een avontuur waarin we een ontwikkeling mee maken. Van een onervaren vrouw tot de Lara Croft die we uit de reeds eerder verschenen games kennen. Een avontuur dat ons volgens de ontwikkelaar twaalf tot vijftien uur bezig zal houden als we ons enkel richten op de hoofdlijn van het verhaal en de rest links laten liggen.


Of je nu gaat voor een spoedig of voor een uitgediept avontuur, gedurende de reis zal Lara Croft zich steeds meer ontwikkelen, hetgeen tot uiting komt in het uitbouwen van je skills. Deze vaardigheden zijn uiteen te zetten in drie categorieën, Survivor, Hunter en Brawler, en zijn allen vanuit je basiskamp te upgraden. Survivor kent vooral upgrades die los staan van het vechten zelf, gedacht kan worden aan het beter beklimmen van muren, een hogere pijngrens of het kunnen hergebruiken van pijlen door deze uit je prooi te halen. Hunter en Brawler hebben beide betrekking op gevechtssituaties, de eerste op de lange en de tweede op de korte afstand. Een voorbeeld van Hunter kan het stabieler richten van pijlen zijn terwijl je bij Brawler zand op kan pakken om bij een tegenstander in het gezicht te gooien en deze tijdelijk te verblinden. Doordat je skills, met name die van Survivor, steeds beter worden zit er ook een stukje backtracking in de game verwerkt om zo weer nieuwe paden te openen die anders verborgen bleven.

Verwacht ook bij het vechten niet dat Lara Croft een moordmachine is. We kunnen het niet vaak genoeg herhalen; ze is een onervaren vrouw die voor het eerst, soms zelfs letterlijk, voor de wolven zal worden geworpen. De game voelt hierdoor op momenten ongemakkelijk en het is de ontwikkelaar te prijzen dat ze de gevoelens en emotie ook over weten te brengen op ons gamers. De eerste keer een dier of een persoon vermoorden voelt intens, ondanks dat we dit dagelijks in andere games doen. Verwacht echter niet dat je enkel aan het moorden bent, ook in de natuur geďntegreerde puzzels zijn aanwezig en wederom speelt verkenning een grote rol. Hoewel Tomb Raider qua verhaallijn dan ook in het verleden te plaatsen is blijft de bekende gameplay grotendeels bewaard. Quick-Time Events vormen hier ook een onderdeel van en het is nog wel even afwachten in hoeverre deze de gameplay over gaan nemen.


Met de singleplayer lijkt het vooralsnog wel goed te zitten, verrassend was echter dat ons eind vorig jaar verteld werd dat ook een multiplayer onderdeel van het pakket vormt. Daar waar Crystal Dynamics zich geheel op het avontuur heeft gestort, is het aan Eidos Montreal om een verdere verdieping aan te brengen. Gamers hoeven dan ook niet op hun achterste benen te gaan staan, de multiplayer neemt niets weg van de singleplayer en niemand zal je verplichten om hier tijd aan te besteden. Toch lijkt het erop dat gamers die de multiplayer geheel links laten wel degelijk wat gaan missen. De ontwikkelaar doet dit echter niet door de bekende multiplayer van andere games fundamenteel te veranderen. Ook hier scoren we punten en kunnen we onze uitrusting verbeteren, maar dan geheel tegen de achtergrond van de franchise.

Een voorbeeld van een vertrouwde mode is Team Deathmatch, waarbij de Scavengers (de vijanden die zich op het eiland begeven) tegenover de Survivors (de overlevenden van de schipbreuk) komen te staan. Wat meteen opvalt is de gelaagde opbouw van de maps, waardoor verticale gameplay een belangrijke rol in zal nemen. Dit uit zich onder andere in ziplines waarmee we ons snel door de map kunnen verplaatsen, alsmede de pikhouweel waarmee te klimmen valt. Interactiviteit is hierbij eveneens aanwezig, zo kunnen liften in werking worden gesteld, donkere omgevingen worden verlicht of valstrikken worden uitgezet.


De mode Rescue Me draait eveneens om het samenspel tussen de twee groeperingen, ditmaal moeten de Survivors vijf EHBO-kisten veilig zien te stellen terwijl de Scavengers dit juist moeten voorkomen. Close Combat is hierbij van essentieel belang, wanneer een tegenstander van een afstand wordt neergehaald is er een zogeheten ‘Bleeding Out’-tijdsperiode waarin deze nog kan worden geholpen door een teamgenoot, hetgeen enkel te voorkomen is door van dichtbij met je tegenstander af te rekenen. De Scavengers hebben nog een hulpmiddel, namelijk een enorme gong die ze kunnen luiden en zorgt voor een zandstorm die over de map trekt. De Survivors kunnen hierdoor niets zien, terwijl ze wel rood oplichten voor de Scavengers. De laatste multiplayer mode draagt de naam Cry for Help, maar helaas is hier nog maar weinig over bekend, afgezien van dat het gaat om ontdekking en verzameling. Op deze manier heeft Tomb Raider zeker nog de nodige verrassingen voor ons in petto, helaas moeten we nog heel even geduld hebben om ermee aan de slag te kunnen.