Ooit domineerde Silent Hill samen met Resident Evil het horror-genre, maar door Homecoming, Downpour en HD Collection brokkelde de mythische status van de serie snel af. Gaat de teloorgang van de serie verder met Silent Hill: Book of Memories, de eerste Vita-game in de serie?

Het stoppen van de teloorgang lijkt uitermate gemakkelijk. Je neemt een ontwikkelaar die zich reeds heeft bewezen in het horror-genre en laat hem aan de slag gaan. Het is echter niet de beslissing die Konami heeft genomen, de uitgever verkoos een samenwerking met WayForward Technologies dat zich specialiseert in handheldgames. Ervaring met horror-games hadden ze voor Book of Memories niet, maar dat blijkt geen bezwaar. Met Book of Memories slaat de serie namelijk een nieuwe richting in, weg is de survival horror. Die is namelijk ingeruild voor een dungeon crawler met een stevige nadruk op de coöperatieve mogelijkheden. Book of Memories brengt dan ook een compleet andere ervaring dan de voorgaande Silent Hill, hoewel het spel toch oude fans probeert aan te trekken via de aanwezigheid van onder andere Valtiel uit Silent Hill 3 en Pyramid Head uit Silent Hill 2, wat opvallend is aangezien het plot verschilt van het plot van de typische Silent Hill.

Op zijn verjaardag ontvangt de hoofdrolspeler van Book of Memories een mysterieus boek afkomstig uit Silent Hill, waarin zijn volledige leven beschreven staat. Voor onze hoofdrolspeler – die je zelf kunt ontwerpen via een beperkte editor – blijkt dit geen prettig boek. Het herinnert hem/haar namelijk aan de vele zaken die fout gingen, zoals een mislukte relatie en een gemiste promotie. Het inspireert hem om zelf in het boek te schrijven, wat uiteindelijk zijn verleden ook aanpast. Het veranderen van het boek is echter niet gemakkelijk, tijdens zijn dromen belandt hij in een nachtmerrie-wereld waarin hij aangevallen wordt door allerlei monsters. De basis van het verhaal is hierbij zeer gemakkelijk te begrijpen, maar door nota's te zoeken in de levels krijg je meer informatie over de persoon wiens leven je verpest door de veranderingen die je toebrengt. Het vinden en lezen van deze nota's is vaak het interessantste deel van elk verhaal.

Het verhaal verschilt dus sterk van dat van voorgaande games, wat ook opgaat voor de gameplay. Zoals eerder gezegd is het spel een dungeon crawler, waarbij elk van de tientallen levels een kleine dungeon zijn. Elke dungeon bestaat uit kleine kamers en de gangen die deze kamers verbinden. De meeste kamers bevatten monsters die moeten worden verslagen en kasten waarin items gezocht dienen te worden, met af en toe een uitzondering zoals een bibliotheek waar je kunt saven, en een winkeltje waar je nieuwe wapens en andere items kunt kopen. In sommige monsterkamers zul je ook puzzelstukken vinden als je een bepaalde taak tot een goed einde brengt, zoals het verslaan van een bepaald aantal monsters in korte tijd. Die puzzelstukken dien je aan het einde van het level te combineren om de dungeon te beëindigen. Als laatste zijn er ook speciale cinematische kamers waarin je geen monsters moet verslaan, maar een geest moet helpen.


Op welke manier deze kamers aan elkaar verbonden zijn, is willekeurig zodat er nooit een patroon ontstaat en je alle kamers zult moeten verkennen om het einde te bereiken. Dit heeft natuurlijk zijn voordelen, maar een gebrek aan een patroon heeft ook het duidelijke nadeel dat niet alles logisch gerangschikt is. Je zal vaak zien dat het 'einde' van het level ergens in het midden ligt terwijl het savepunt op het uiterste punt ligt. Ook de puzzels zijn willekeurig en hierdoor tegelijk weinig gevarieerd. De meeste puzzels houden in dat je enkele puzzelstukken moet zoeken die je dan op een bepaalde manier moet plaatsen, van klein naar groot bijvoorbeeld. Hoe je deze puzzelstukken moet sorteren, wordt hierbij uitgelegd door een kleine, cryptische nota. De nota is vaak niet echt duidelijk genoeg, zo is het niet duidelijk in welke richting je de puzzelstukken moet opstellen. Gelukkig bestaat er bij elke puzzel de mogelijkheid om te tonen welke puzzelstukken al goed staan.

Het puzzelen is echter maar een detail, het is de combat die het grootste deel van je tijd in beslag zal nemen. Dit gedeelte steekt redelijk eenvoudig in elkaar. Je hebt twee knoppen om aan te vallen en je kunt maximaal twee wapens tegelijk gebruiken. Je hebt hierbij zowel zwakkere wapens welke je met één hand gebruikt en sterkere wapens waarvoor je twee handen nodig hebt. In het begin kun je alleen de wapens meenemen die je effectief gebruikt, maar later krijg je de mogelijkheid om extra wapens op te slaan in je rugzak. Dit is handig omdat bepaalde vijanden zwakker zijn tegen bepaalde wapens. Het is dan ook kwestie van regelmatig wisselen, en ervoor te zorgen dat je wapens in goede conditie blijven. Telkens als je een wapen gebruikt, komt het dichter bij vernietiging. Door moersleutels te vinden kun je deze gelukkig ook onderhouden, wat zeer belangrijk is voor je krachtigere wapens.

Voor de zwakkere wapens zoals messen en pistolen is het echter geen probleem, deze liggen namelijk verspreid door de omgeving en soms laten vijanden deze vallen. Je sterkere wapens zul je zeer goed moeten onderhouden, deze kun je namelijk niet meteen krijgen door vijandelijke loot. Het was leuker geweest als vijanden af en toe zeer sterke wapens lieten vallen en er wat meer variatie in de wapens zat om de echte spanning van een dungeon crawler na te bootsen. Hoewel de combat weinig verandert door de game heen, moet je toch blijven opletten. Zo liggen er in veel monsterkamers verborgen valstrikken welke zowel op jou als op de vijand een effect hebben. Deze valstrikken kunnen je onder andere tijdelijk onoverwinnelijk maken of je ter plaatse bevriezen. Als je zo'n valstrik vindt, is het vaak kwestie van deze intelligent te gebruiken in je strijd. Zo kun je bijvoorbeeld vijanden hierin proberen te jagen.


Door vijanden te verslaan verdien je ervaringspunten en telkens als je een level omhoog gaat, kun je twee punten toekennen aan verschillende categorieën. Zo zul je moeten kiezen tussen onder andere je gezondheid en je kracht. Hierbij mag je geen vergissingen maken want het is niet mogelijk deze opnieuw aan een andere categorie toe te wijzen. De manier waarop je deze punten toekent, is ook vooral afhankelijk van je eigen speelstijl. Elke verslagen vijand laat ook 'karma' achter, welke ofwel rood ofwel wit is. Rood staat hierbij voor slecht en wit voor goed. Als je karma volledig wit of rood is, krijg je toegang tot speciale krachten. Deze speciale krachten kunnen regelmatig je leven redden en zorgen voor een originele impuls aan de combat. Het verzamelen van karma is echter moeilijk, vaak zul je ongewild karma oprapen waardoor je karma-balk ongeveer in het midden blijft. Dit is redelijk vervelend als je de unieke krachten wil gebruiken.

Je kunt dit proces volledig alleen beleven, maar de game is ook coöperatief te spelen met vier spelers. Je ervaringspunten worden gedeeld tussen single- en multiplayer. Tegelijk is het opvallend dat hoewel je ervaringspunten bewaard blijven, hetzelfde niet gebeurt met de vooruitgang. De coöperatieve modus helpt alleen het verhaal van de host verder. Daarnaast zijn er nog enkele irritante elementen aan deze multiplayer. Zo kun je niet allemaal tegelijk aan de slag in de winkel, wordt de inventaris (zelfs de noodzakelijke sleutels) niet gedeeld door spelers en is de coöp niet drop-in, drop-out. Je moet dus het volledige level samen afleggen, wat niet handig is als je gewoon hulp wil bij een baas. Eens je aan het spelen bent, kun je echter allen vrij door de omgeving bewegen zodat je ofwel samen alle kamers doet, ofwel de kamers verdeelt zodat je sneller door de levels raakt omdat iedereen maar één puzzelstuk moet ophalen.

Ondanks het feit dat de game duidelijk anders speelt dan andere Silent Hill games, weet men wel dezelfde grafische sfeer te behouden. De horrorsfeer zorgt voor een duidelijk verschil ten opzichte van andere dungeon-crawlers, waarbij vooral de lichteffecten knap zijn en alle bekende vijanden mooi zijn nagebootst in deze Vita-versie. Tegelijk gaan de levels snel op elkaar lijken en zijn er weinig iconische omgevingen zodat de game geen grafisch hoogstandje is. De game duurt ook even om te laden wat toch wat vervelend is op een handheld. Hoewel de gelijkenissen qua sfeer groot zijn, verschilt Book of Memories uitermate sterk met zijn voorgangers en dat is met momenten geen slechte keuze. De game is absoluut niet de 'Silent Hill' die we verwachtten, maar als dungeon crawler is het een doordachte game welke weliswaar de nodige fouten kent en meer verfijning nodig had, maar ook de verslavende factor heeft die gewenst is van een dungeon crawler.