Je kunt ze 'artgames' noemen, maar 'kunst' is zo'n hol begrip. In principe zijn het gewoon twee games waarin je alleen kunt wandelen. Beiden zijn nu in de aanbieding in de Steam Summersale.
"The vegetation here has fossilized from the roots up. To think they once grazed animals here, the remnants of occupation being evidence to that. It is all sick to death: the water is too polluted for the fish, the sky is too thin for the birds and the soil is cut with the bones of hermits and shepherds. I have heard it said that human ashes make great fertilizer, that we could sow a great forest from all that is left of your hips and ribcage, with enough left over to thicken the air and repopulate the bay."
Dear Esther zit vol met dit soort teksten. Ze worden uitgesproken door een mannelijke verteller, terwijl je een verlaten eiland ergens in de buurt van Schotland verkent. Terwijl je over het strand loopt, door grotten kruipt en je laat meevoeren door een waterval, word je getrakteerd op stukjes monoloog die soms poëtisch zijn, soms verwarrend, soms pretentieus en vaak ambigu. Daarbij komen nog de teksten, voornamelijk Bijbelcitaten, die met witte verf op de rotsen, schepen en muren zijn geschreven. Ze leveren samen delen van een verhaal dat de speler zelf moet vormen. Wie is de verteller? Wie is Esther? Esther is dood. Toch? En hoe is Esther doodgegaan? Het was toch een auto-ongeluk? Of is dat maar een illusie? Wie is die herder waarover wordt gesproken? En hoe zit dat nu met dat verhaal over syfilis? Het mooiste aan Dear Esther zijn misschien wel de talloze theorieën over het verhaal die je op internet kunt vinden.
Het enige wat je in het spel doet is wandelen en eigenlijk heb je hier ook niet echt veel vrijheid in. Je volgt paden. In de verte is een zendmast te zien, waar je steeds iets dichterbij komt. Soms lijkt het of er meer paden zijn, maar meestal lopen die paden dood. Veel ingewikkelder wordt de spelmechaniek niet, de game lijkt vooral bedoeld om een emotionele spelervaring te creëren. Dat lukt ten dele. De muziek geeft het spel gevoel, het verhaal soms ook. Maar vaak blijft het spel door zijn vaagheid ook oppervlakkig.
Al met al duurt de wandeltocht zo'n twee uur, en met die korte speelduur is de game best je tijd waard. Je hebt geen fantastische computer nodig om te kunnen spelen en grafisch is het prachtig allemaal. Via Steam is de game alleen vandaag nog voor slechts twee euro te koop.
The Path is een donkere, multi-interpretabele versie van roodkapje. In het spel kies je een meisje met rode kleding om naar het huisje van grootmoeder te wandelen. 'Ga niet van het pad af' staat groot in beeld bij het begin van de game. Als je gehoorzaamt aan die ene regel zul je al snel bij het huisje van grootmoeder aankomen en daarna zal het spel eindigen. Interessanter is het om wel van het pad te gaan. Je dwaalt door het bos en raakt al snel verdwaald. Je komt voorwerpen tegen, zoals een muziekkapel, een speeltuin en een bootje. Als je langer zoekt, ontmoet je ook de wolf.
Je kunt de game met zes meisjes doorlopen. Elk verhaal is anders, maar elk verhaal loopt slecht af. Elk meisje heeft een eigen wolf. De ene wolf is verdrinkingsangst, de andere wolf een verkrachting. Althans, dat maakte ik er zelf van. Echte antwoorden geeft het spel je niet, maar de hints zijn krachtig, soms zelfs wat choquerend.
Net als bij Dear Esther kun je je afvragen in hoeverre dit een spel is. Hoewel je dingen kunt verzamelen en het spel kunt uitspelen, ontbreken echte speldoelen. The Path is wel een spel dat enige inzet vergt. Je moet het verhaal willen ontdekken, je moet je er toe kunnen zetten enkele uren rond te struinen door een bos zonder duidelijke leidraad, je moet interesse hebben in het fatale lot van de zes meisjes. Wat dat betreft is Dear Esther toegankelijker, dat is meer een luisterboek in de vorm van een videogame.
The Path is nog een aantal dagen op Steam te koop voor slechts vier euro. Voor 50 cent meer krijg je er twee korte spellen van dezelfde maker bij: Fatale en The Graveyard. De laatste is een spel van een paar minuten waarin je als oude vrouw tergend langzaam over een begraafplaats loopt.
Het zal aan mij liggen, maar ik begrijp dit niet? Joris schrijft volgende dingen:
"Het enige wat je in het spel doet is wandelen en eigenlijk heb je hier ook niet echt veel vrijheid in."
Je doet dus eigenlijk zo goed als niets, en wat je wel kan doen is beperkt???!!
"Hoewel je dingen kunt verzamelen en het spel kunt uitspelen, ontbreken echte speldoelen. The Path is wel een spel dat enige inzet vergt. Je moet het verhaal willen ontdekken, je moet je er toe kunnen zetten enkele uren rond te struinen door een bos zonder duidelijke leidraad."
Klinkt zeer uitnodigend. Je weet niet wat je moet doen en verspilt er je tijd mee.
"Dear Esther is meer een luisterboek in de vorm van een videogame."
Zegt genoeg.
Xavior
op 17-07-2012 om 12:42
[Niv: 121 / Exp: 6068]
Dank je wel onze beste zuiderburen. Ik wist niet dat a tale of tales nog steeds bestond.
Joris
op 17-07-2012 om 12:51
[Niv: 60 / Exp: 3009]
@BoSs, ik kan in zoverre met je meegaan dat deze titels de grenzen van het medium 'game' verkennen. Het zijn geen reguliere spellen, en ik ben ook blij dat de meeste spellen wel gewoon gameplay, achievements en duidelijke speldoelen hebben. Maar goed, dit zijn wel interessante experimenten die, zoals ik schrijf, meer gaan om de emotionele belevenis dan om het uitspelen van levels.
Als dat je überhaupt niks lijkt, moet je er ook zeker niet je geld aan besteden.
Gewijzigd door Joris op 17-07-2012 om 12:52
Nicemeijer
op 17-07-2012 om 15:08
[Niv: 0 / Exp: 15]
Bedankt voor de tip voor The Path, net even gedownload.
Over Dear Esther, het is meer een esthetische ervaring, meer dan je bij de meeste games kunt vinden. Of het een game is, dat ligt aan je definitie. Ik kan me persoonlijk erg goed vinden in Dear Esther als een luisterboek. Wellicht is een interactieve film een betere vergelijking.
Dear Esther is overigens perfect om te spelen als je goed brak bent.
thenativedude
op 17-07-2012 om 21:18
[Niv: 137 / Exp: 6865]
ja is snap niet dat iemand dit aan vind.
Ik had bij the path echt zone gevoel van wtf vooral met die lame stem.
Gewijzigd door thenativedude op 17-07-2012 om 21:20
Mafusto
op 17-07-2012 om 22:28
[Niv: 115 / Exp: 5756]
Mensen willen ook weleens wat anders dan fps 12314 en adventure 62521.
Kutabare!!!!!
op 18-07-2012 om 15:08
[Niv: 166 / Exp: 8292]
Dus eigenlijk kun je dit vergelijken met een soort chill out zone, als je eventjes bent uit gefeest .
.
