Midden 2007 lanceerde SEGA het PlayStation Portable spel Crush, de eerste puzzelgame van de Britse ontwikkelstudio Kuju Entertainment. Samen brengen beide bedrijven nu het vervolg CRUSH3D op de Nintendo 3DS.

De originele Crush was dus een puzzelgame, maar met een originele invalshoek. In de game betreedt de slapeloze Danny de machine C.R.U.S.H. om zijn slechte herinneringen te betreden en te vernietigen zodat hij opnieuw kan slapen. Lekker bizar dus, wat zich eveneens vertaalde in de gameplay. De game combineerde een platformopzet met puzzelwerk waarbij de speler onder andere gekleurde knikkers, puzzelstukken, trofeeën en verschillende obstakels kan vinden. Het platformen binnen de levels is beperkt tot af en toe eens van platform naar platform te springen, het echte werk komt pas in het puzzelen. Door te wisselen tussen twee en driedimensionale graphics krijgt de speler toegang tot nieuwe paden om verder te komen. Zo plet je vijanden door alles in 2D te zetten en verplaats je obstakels door naar 3D te schakelen of het camera-standpunt te wijzigen.


CRUSH3D is geen port van de originele Crush, maar het is evenmin een echt vervolg. De game lijkt eerder een reboot, waarbij Danny opnieuw voor de eerste maal de C.R.U.S.H. machine dient te testen. Ditmaal kiest hij er echter niet voor om de machine te betreden om met zijn slapeloosheid af te rekenen, maar wil hij de machine gewoon testen voor zijn goede vriend de professor. Spijtig genoeg voor Danny staat de machine nog niet op punt, terwijl hij zijn dromen en nachtmerries verkent neemt de machine hem steeds meer in bezit. De machine zet hem namelijk gevangen in zijn eigen onderbewustzijn omdat hij niet verder wil zonder Danny. Die heeft nu maar één keuze en moet er alles aan doen om te ontsnappen uit de machine. Level na level komt hij dichter bij zijn vrijheid.

Met de overstap naar de Nintendo 3DS werd er wel gesleuteld aan de gameplay, maar de kern - het wisselen tussen 2D en 3D - komt ongetwijfeld sterker uit door de overstap want de 3D levels springen nu echt uit beeld. Tegelijk is het spijtig dat men de originele artstijl heeft opgeofferd, hoewel het nog te bekijken valt of dit een goede of slechte keuze is op lange termijn. Eén ding is duidelijk: de duistere, surrealistische stijl van het origineel werd vervangen door een zonnigere stijl. De gameplay is echter hetzelfde gebleven. Je wisselt nog steeds tussen 2D en 3D graphics om een pad te zoeken waarmee je door het level kunt. Zo kun je door te schakelen naar 2D een platform naar voren laten komen om een gat in de grond op te vullen.


De originele Crush werd wel goed ontvangen, maar zoals ik in mijn review opmerkte steeg de moeilijkheidsgraad snel wat sommige spelers kon afschrikken. Het nieuwste deel verhelpt dit met een hint functie die je kan helpen wanneer je te lang vastzit, en een tutorial die je alles in de eerste plaats goed uitlegt. Op deze manier wordt de kans groter dat je alle vijftig levels uitspeelt, zonder dat die levels te gemakkelijk worden voor spelers die wel een uitdaging willen. En zelfs als dat niet genoeg is, heeft de game nog eens vele collectibles en een uitdagingsmodus waarin je levels dient uit te spelen met een beperkt aantal veranderingen van dimensies. SEGA en Kuju Entertainment hebben dus goed nagedacht over de wijzigingen. Of dat tot een betere game leidt, zullen we op 13 januari ontdekken.