De ontwikkeling van Red Dead Redemption is zeker niet zonder horten of stoten geweest. De game is vijf jaar in ontwikkeling geweest en verhalen gaan dat het Rockstar bakken met geld heeft gekost. De vraag is of dit het allemaal waard geweest is voor ons als gamer. Het antwoord daarop vind je in de review.

In Red Dead Revolver werd het Dead-Eye systeem geïntroduceerd en in Red Dead Redemption keert het weer terug. Dead-Eye houdt in dat je tijdelijk de tijd flink kunt vertragen en zo veel gemakkelijker je doelwit kunt kiezen. Je kunt zoveel doelwitten kiezen als je aan kogels hebt (of zover je Dead-Eye meter is gevuld). Bij een standaard revolver zou dit dus in kunnen houden dat, mits je goed richt, je zes headshots in één actie pakt. En ja, dat voelt goed. Los van het Dead-Eye systeem werkt het schieten in de game eigenlijk zoals in GTA IV. Je kunt dus dekking zoeken achter objecten en van daaruit met de autoaim doelwitten zoeken. Net als in GTA IV werkt het coversysteem niet optimaal, waardoor je soms aan de verkeerde kant van een stuk dekking gaat zitten, of het erg lang duurt voor het eindelijk lukt. Meestal zorgt dit niet voor veel problemen aangezien Red Dead Redemption niet de moeilijkste game is. Met een lengte van 15 uur voor het verhaal en een uur of 40 voor een 100% voltooide game krijg je echter wel waar voor je geld.


Het houdt echter niet op met een stevige single-player modus. Red Dead Redemption bevat een uitgebreide multiplayer modus. Naast de standaard gameplaymodi als Deathmatch en Capture the Flag op vooraf bepaalde locatie is het in Red Dead Redemption mogelijk een Posse te starten. Met acht personen kun je een groep cowboys vormen en rondrijden over een stuk land. Met een stuk land wordt hiermee de complete map bedoeld. In de Free-Roam mode is het mogelijk om zelf te kiezen wat je alleen, of met je posse gaat doen. In deze modus is het dus mogelijk andere posses te bevechten, op jacht te gaan naar wilde beesten, een potje Deathmatch te starten, en ga zo maar door. De vrijheid in deze vorm van de multiplayer maakt van Red Dead Redemption een game die in de multiplayer een stuk meer biedt dan GTA IV in 2008 beloofde, waarbij ook een experiencesysteem niet ontbreekt. De aanpak is meer sociaal en zal dus meer verslavend werken.

Zagen we onlangs nog Alan Wake voorbij komen, die een bosrijke omgeving als geen ander wist neer te zetten, daar is er nu Red Dead Redemption, die hetzelfde doet met een open omgeving. Dankzij de enorme kijkafstand en prachtige belichting is Red Dead Redemption één van de knapste games van deze generatie. Toch is dit niet zonder kleine foutjes. Af en toe daalt de framerate een tikje en eveneens is de game niet zonder (minimale) pop-in van schaduwen en details. Over de verschillen tussen de PlayStation 3 en Xbox 360 versie is al veel gezegd. Hierin kunnen we aan toevoegen dat de Xbox 360 versie sterk de overhand pakt als het gaat om texturedetail (met name bij de prachtige rotsformaties in de game), scherpte, pop-in en begroeiing. De framerate van de PlayStation 3 en Xbox 360 versie is echter nagenoeg gelijk, waardoor de eerstgenoemde versie nog steeds zijn mannetje staat. Welke versie je dus koopt, je haalt een knappe game in huis.


Rockstar heeft het ‘em weer geflikt. Na het briljante GTA IV en de sterke GTA Episodes is ook Red Dead Redemption een topgame geworden. Een geloofwaardig verhaal, sterke personages en indrukwekkende graphics maken van Red Dead Redemption een game van het hoogste niveau. Kleine minpuntjes rondom de keuzes van de hoofdpersoon, de meer lineaire aanpak en de af en toe voorkomende saaie stukken paardrijden, mogen een topscore rondom Red Dead Redemption niet in de weg staan. Halen dus, als je dat nog niet hebt gedaan.